THREE POEMS BY
PALANI BHARATHI
Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)
1.THE TALE OF STORYTELLERS
Beware of Storytellers
If you begin to listen saying ‘Mmm’
They would begin to tell your tale
to your own self
‘It was dark in the primordial days’
So they would commence
As if they existed even prior to those days
Deadlier than the tongue of Kolkatta Kaali
who knows the taste of ‘sacrifice’
- The tongues of the Storytellers.
Licking our ears incessantly
turning us slaves to the luxury of listening
- These Storytellers are Vetals that
being unaware of the strength of
Vikramadhityans’ shoulder
and in the fear of head exploding
have made listening to tales
severe punishments
They are those who
telling Avvai to be in Moon
have chased her away
from Planet Earth
They are those
who have earned the curse of the hapless crows
accused of stealing Vadas
Crows cawing in front of
each and every house
are not announcing about the arrival of visitors...
they are cautioning you
about the visit of some Storytellers
Soothsayer
Fortune teller
Saamiyaadi
One and all
are but representatives of
Storytellers
In Theatre
Bus
Train
If you fear for your life -
keep your ears closed.
He who sits next to us
could be closely watching our ears
Just as Van Gogh
who had sliced his own ears
I would somehow getaway.
It could be that
even with the help of this poem
they would pierce and
come to thee.
Beware of Storytellers.
So you be..
கவனமாய் இருங்கள்
கதைசொல்லிகளிடம்
'ம்' கொட்ட ஆரம்பித்தால்
உங்கள் கதையை
உங்களுக்கே
சொல்லத் தொடங்குவார்கள்
'ஆதியில் இருளாயிருந்தது' என்று
அதற்கும் முன்னால்
வாழ்ந்தவர்கள்போல
ஆரம்பிப்பார்கள்
பலிருசி அறிந்த
கொல்கத்தா காளியின் நாக்கைவிட
பயங்கரமானவை
கதைசொல்லிகளின் நாக்குகள்
நம் காதுகளை
நக்கி நக்கி
கேட்கும் சுகத்துக்கு
நம்மை மண்டியிட வைத்துவிடும்
கதைசொல்லிகள்
விக்ரமாதித்யன்களின்
தோள்வலி அறியாமல்
தலை வெடித்துவிடும் பயத்தினூடே
கதைகேட்பதை
தண்டனைகளாக்கிவிட்ட
வேதாளங்கள்
அவ்வை
நிலாவில் இருப்பதாய்ச் சொல்லி
அவளை
பூமியிலிருந்தே துரத்திவிட்டவர்கள்
வடை திருடியதாய்
திருட்டுக்குற்றம் சுமத்தப்பட்ட
அப்பாவிக் காகங்களின்
சாபத்திற்கு உள்ளானவர்கள்
ஒவ்வொரு வீட்டின் முன்னும்
காகங்கள் கரைவது
விருந்தாளிகள் வரக்கூடும் என்கிற
அறிவிப்பல்ல...
யாராவது
கதைசொல்லிகள் வந்துவிடக்கூடும்
என்கிற எச்சரிக்கைதான்
குடுகுடுப்பைக்காரன்
ஜோசியக்காரன்
சாமியாடி
எல்லோரும்
கதைசொல்லிகளின்
பிரதிநிதிகள்தாம்
திரையரங்கில்
பேருந்தில்
தொடர்வண்டியில்
உயிரச்சம் இருந்தால்
மூடி வையுங்கள்
உங்கள் காதுகளை
நமக்குப் பக்கத்தில் உட்காருகிறவன்
நம் காதுகளையே
நோட்டமிடுகிறவனாக இருக்கலாம்
தன் காதுகளைத்
தானே அறுத்துக்கொண்ட
வான்காவைப் போல
நான் தப்பித்துவிடுவேன்
ஒருவேளை
இந்தக் கவிதையின் மூலமாகக்கூட
அவர்கள் ஊடுருவி வரலாம்
உங்களிடம்
கவனமாய் இருங்கள்
கதை சொல்லிகளிடம்
(2)
At this untimely hour
Am unable to write anything, for sure
For the sparrow
that stands in pain and angst
on the thorny fence
I give my words to eat.
Leaving its bitter land
it comes to sit in my palm.
Just as the pen-tip
bending and rising
for pecking at the words
and quenching its hunger
As a branch it got so used
extends
My Line Unwritten.
இந்த அகாலத்தில்
இப்பொழுது என்னால்
எழுத முடியாது
வலியும் வேதனையுமாக
முள்வேலியில்
வெறித்து நிற்கும்
சிட்டுக்குருவிக்கு
எனது சொற்களை
உண்ணக் கொடுக்கிறேன்
அது தன்
கசந்த நிலத்திலிருந்து
என் உள்ளங்கையில்
வந்தமர்கிறது
குனிந்து நிமிரும்
பேனாமுனைபோல
சொற்களைக் கொத்திக் கொத்திப்
பசியாற
அது பழகிய
ஒரு மரக்கிளையாக நீள்கிறது
எழுதாத என் வரி
(3)
Always
All
are being pursued by
the kiss of an affection
It can be a flower
discarded by thee
It can be a fragrance
that crossed thee
A star beyond your reach
A word you hesitated to hear
The droplet splashing on your nudity
and stationed there
reflecting in the bathroom mirror.
A footprint contained within the line
drawn by some the unknown ‘who’
between the two.
The language of kisses
being nothing but the kiss
is its anguish.
எல்லோரையும்
எப்போதும்
ஒரு பிரியத்தின் முத்தம்
பின்தொடர்கிறது
அது
உங்களால் புறக்கணிக்கப்பட்ட
ஒரு பூவாக இருக்கலாம்
உங்களைக் கடந்து போன
ஒரு நறுமணமாக இருக்கலாம்
உங்களுக்கு எட்டாத ஒரு
நட்சத்திரமாக இருக்கலாம்
நீங்கள் கேட்கத் தயங்கிய
ஒரு வார்த்தையாக இருக்கலாம்
குளியலறைக் கண்ணாடியில்
உங்கள் நிர்வாணத்தின் மீது
தெறித்து நிற்கும்
ஒரு துளியாக இருக்கலாம்
இருவருக்குமிடையில்
யாரோ கிழித்த கோட்டை
தாண்ட முடியாத
ஒரு சுவடாக இருக்கலாம்
முத்தங்களின் மொழி
முத்தமாகவே இருப்பதுதான்
அதன் துயரம்
