A POEM BY
PALAIVANA LANTHER
Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)
.jpg)
Dashing against the floor
And scattering into smithereens
As the countenances of children forsaken
It came to spread all over the room
The doll sans hand
Is sought by another hand
Abandoned
***
For those who kill themselves
Preparing a noose in a dense branch of a Pine tree
With a jute rope
And pushing off the bamboo basket that held the legs
And leaving their body as a lantern oscillating in the air
There is an exclusive song.
Of that one half
would be sung by that koel
And the other half would be sung
By the lips of he hanging
Please listen.
***
She who calls in the nights
The god with outstretched hands
Or the son of god
Beseeches him to provide solace
For all her wishes unrealized
with a kiss
but he consents not.
And she strives on.
***
those preparing Ethanol
have no hearts - so they spun tale.
Till i began gulping ethanol
I didn’t believe it,
As i went on drinking
I began to believe it
I felt uncomfortable believing it all alone
When I asked another to believe it
He refused to oblige.
I tore the chest of the one preparing ethanol
Probing with my hands I said there is no heart
“There is no heart”
And he began to believe.
In the smell of flesh
Ethanol remained all fragrant.
“You do believe – don’t you?”
***
Night means not just night but real dark one.
Rain means such a mellifluous rain
If so much
Inside the muscle fibers
Surrounded by tissues
Striving to gain the spider-web woven with saliva
The spider’s eye
Through the Medulla sees
a name
in that split second as it pierces
the bones bend and create the shape of a cat
the cat leaps upon the compound wall
cat’s feet all over the body
cat’s hair here and there
cat’s hair all over
she calls the lusts of universe
as curses
desire
gaining entry into a light
and illuminates the way for the
Holy Path
Desire everything it says, destroying
Desire is Light indeed.
பாலைவன லாந்தர்
துற்சகுனத்து இரவில் மோதும் ஒளியின் முதற்சாயல்
**
உடைந்து தெறித்த பொம்மையின் கை
தரையில் மோதி
சுக்குநூறாக சிதறியபோது
கைவிடப்பட்ட பிள்ளைகளின் முகங்களென
அறைமுழுக்க பரவியது
கை அற்ற
பொம்மையை
நாடியது கைவிடப்பட்ட இன்னொரு கை.
**
பைன் மரத்தின் தடித்தகிளையொன்றில்
சணல் கயிற்றால் கழுத்தை சுருக்கிட்டு
கால்களைத் தாங்கிக்கொண்டிருந்த
மூங்கில் கூடையைத்தள்ளிவிட்டு
உடலை
காற்றிலாடும் லாந்தர் விளக்குபோல்
மாய்த்துக்கொள்பவர்களுக்கென பிரத்தியேகமாக
ஒரு பாடல் இருக்கிறது
அதன் ஒரு பாதியை
அந்தக்குயிலும்
மீதியை
தொங்குபவனின் உதடுகளும்
பாடும் கேள்.
**
கைகள் விரித்தபடி நிற்கும் கடவுளை
அல்லது
கடவுளின் மைந்தனை
இரவுகளில் அழைப்பவள்
தனது
எல்லா நிராசைகளுக்கும்
ஒரு முத்தத்தின் வடிவத்தில்
நிவாரணமளிக்குபடி இறைஞ்சுகிறாள்
அவர்
வாக்களிக்க மறுக்கிறார்
அவள் விடுவதாகயில்லை.
**
எரிசாராயம் காய்ச்சுபவர்களுக்கு
இதயம் இல்லையென கதை சொன்னார்கள்
எரிசாராயத்தை பருகத்தொடங்கும் வரை
அதை நம்பவில்லை
பருகப்பருக
பருகப்பருக
நம்பத்தொடங்கினேன்
தனித்து நம்பத்தயக்கமாக இருந்தது
இன்னொருவனையும் நம்புமாறு கேட்டதற்கு
அவன் நம்பமறுத்தான்
எரிசாராயம் காய்ச்சுபவனின் மார்பைக்கிழித்தேன்
கைகளால் துழாவி இதயம் இல்லையென்றேன்
“இதயம் இல்லை”
அவன் நம்பத்தொடங்னான்
மாம்ச வாசனையில்
எரிசாராயம் மணத்துக்கிடந்தது
நீங்கள் நம்புகிறீர்கள்தானே?
**
இரவென்றால் அத்தனை கரிய இரவு
மழையென்றால் அத்தனை நெகிழ்மழை
அத்தனையென்றால்
திசுக்கள் சூழந்துகிடக்கும் தசைநார்க்குள்
எச்சிலால் பின்னப்பட்ட
சிலந்திவலையை அடையும் முயற்சி
சிலந்தியின் கண்
மெடுல்லாவின் வழிக்காண்கிறது
ஒரு பெயர்
ஊடுருவும் நொடியில்
எலும்புகள் வளைந்து பூனையுருவை நிகழ்த்துகிறது
பூனை மதிலுக்கு மதில் தாவுகிறது
உடலெங்கும் பூனைக்கால்கள்
ஆங்காங்கே பூனைமயிர்கள்
பிரபஞ்சத்தின் காமங்களை
சாபம் என்கிறாள்
சாபங்களை ஆசையென்றழைக்கிறாள்
ஆசை
ஒளியொன்றில் நுழைந்து
பரிசுத்தப்பாதைக்கு ஒளிக்காட்டுகிறது
அத்தனைக்கும் ஆசைக்கொள்ளென கொல்கிறது
ஆசையே ஒளி.
