YAVANIKA SRIRAM

 A POEM BY

YAVANIKA SRIRAM

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*Frist Draft)

THE SMILE

It is ages since my legs

had been installed deep down

the foundation pits.

Each time

the bricks are piled up

at a higher level than my cheeks.

My shoulders have been raised aloft

and tied in the scaffold.

With muscle spasms caused by hot Cement

my boobs have turned dry and shrunken.

Never am I able to release hands mine

from the earthen pan.

Wandering all rooms with floor yet to be paved

Blood sucked from the feet turned pale.

My skin grazing against the wall

That through washing and wiping

made to glow and glisten -

scratches are born.

In exchange for the tobacco extended

my co-worker at times

expects sexual favours from me

just like husband, you see.

In the end the buildings

come to stay on

towering sky-high

Still

Seeking an opportunity for

survival

donning costumes and make-up

standing at the junction

Identifying the foremen

and smiling at them

_ My pain.

Dedicated to Gayatri Spivak

(From the poem-collection captioned IRAVU ENBADHU URANGA ALL (Night is not for sleeping) – 1998.

புன்னகை

எனது கால்கள்

அஸ்திவாரக் குழிகளுக்குள்

ஊன்றப்பட்டு வெகுநாளாயிற்று!

ஒவ்வொரு முறையும்

என் கன்னப் பரப்பிற்கு மேலான

உயரத்தில் அடுக்கப்படுகின்றன செங்கல்கள்!

சாரங்களில்

தூக்கிக் கட்டப்பட்டுவிட்டது

எனது தோள்கள்!

மணற்சட்டியிலிருந்து என் கரங்களை

ஒருபோதும் விடுவிக்க முடியவில்லை !

சிமென்டின் உஷ்ணப் படிவத்தால்

என் மார்புகள்

வற்றிச்சுருங்குகின்றன

பாவியிராத ஈர அறைகளெங்கும்

அலைபட்டுப் பாதங்களில்

இரத்தம் வெளிறிப்போனது

தேய்த்துப் பள பளப்பாக்கிய சுவற்றில்

என் சருமம் பட்டுக் கீறல்கள் விழுகின்றன!

கொடுக்கும் புகையிலைக்காய்

என் தொழிலாளி சில நேரம்

என்னோடு சூலகத் தொடர்பிற்கு

விழைகிறான் கணவனைப் போலவே

இறுதியில் கட்டிடங்கள் வானளாவி

நின்றுவிடுகின்றன

பின்னும்

உயிர்ப்பிற்கான வாய்ப்பு வேண்டி

முகப் பூச்சுடன் நகரச் சந்தியில்

மேஸ்திரிகளைக் கண்டு புன்னகைக்கிறது

எனது வலி.

#1998-இரவு என்பது உறங்க அல்ல.

சமர்ப்பணம் -காயத்ரி ஸ்பிவாக் அவர்களுக்கு!

VASANTHADHEEPAN

 TWO POEMS BY

VASANTHADHEEPAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. DREAMS RIPENING....

A few birds have

arrived at the garden

Discarding the fruits

They conversed in leaf-tongue.

During rainy sunset hours

They wholeheartedly shared

hours radiant

of times ancient

Upon the tree-crests

where snow wanders

they sang the soft dreams of

silence

Beyond the faraway mounts

a Rainbow...!

weaving hues

for those birds’ nests

கனிந்து கொண்டிருக்கும் கனவுகள்

____________________________________________

அந்த தோட்டத்திற்கு

வந்திருந்தன சில பறவைகள்.

பழங்களை புறமொதுக்கியபடி

இலை மொழியில் உரையாடின.

மழை பொழியும் அந்திகளில்

புராதன காலத்தின்

ஒளி மிக்க பொழுதுகளை

உள்ளார்ந்து பகிர்ந்தன.

மூடுபனி உலாவிடும்

மரங்களின் உச்சிகளில்

மெளனத்தின்

மென் கனவுகளைப் பாடின.

தூரத்து மலைகளுக்கு அப்பால்

வானவில்...!

வண்ணங்களை நெய்து கொண்டிருக்கிறது...

அந்த பறவைகளின் கூடுகளுக்காக.

2.THE CURSE

Standing inside the house

and bombing it

is what sexually assaulting a woman is

Her body is made of glass casket

When in rape it gets smashed into smithereens

the broken pieces would soar and scatter

all over the holy sanctuaries of life near and far

With the roots of lineage severing

upon the soul of life

the bloodstains of the hapless woman

would get embedded for all times.

God’s image would melt and evaporate

Civilization would dissolve and disappear

Culture, Heritage – all and more

would be paintings drawn on air.

As razing cities with Nuclear bombs

erasing human lives

with Radiation

it would cause angst for all times

Pouring deadly acid on innocent dreams

Cleaving the gentle soil

and feeling the venom-filled

scorpion tail

Uprooting the ripe fruiting tree

with all its buds and roots

would never allow man to live long

It is cruelty to the core

Of crushing the flower with boulder.

சாபம்

___________________

வீட்டுக்குள் நின்று கொண்டு

அதை

வெடி வைத்து தகர்ப்பது போல

ஒரு பெண்ணை சிதைப்பது.

அவளின் உடல்

கண்ணாடிப் பேழையாலானது

வல்லாங்கில்

சில்லுச் சில்லாய்த் நொறுங்குகையில்

தெறித்துப் பாயும்

காலங்களின் உயிர்த்தலங்களுக்கு.

வம்சத்தின் வேர் இற்றுப்போக

வாழ்வின் ஆன்மாவில்

அபலையின் ரத்தக்கறைப்

படியும் அழியாது.

கடவுளின் பிம்பம் உருகி ஆவியாகும்

நாகரீகம் கரைந்து மறையும்

பண்பாடு , கலாச்சாரம் யாவும்

காற்றில் வரைந்த ஓவியங்களாகும்.

அணுகுண்டால் நகரங்களை

கதிர் வீச்சால் உயிர்ஜீவிகளை

நிர்மூலம் செய்வது போல

தீராத வேதனைகளைத் தருவிக்கும்.

கள்ளமில்லாக் கனவுகள் மீது

குரூரத்தின் திராவாகத்தைப் பெய்வது

சாதுவான நிலத்தைப் பிளந்து

சர்ப்பத்தின் விஷக்கொடுக்கை தீண்டுவது

கனிமரத்தைப் பூவும் பிஞ்சோடு

வேரோடு மண்ணோடு

பெயர்த்து வீசுவது

மனிதனை நீண்டு வாழவைப்பதில்லை..

மலரைக் கல்லால்

நசுக்குகிற

கொடூரமிது.

வசந்ததீபன்

G.P.ELANGOVAN

 A POEM BY

G.P.ELANGOVAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

In Summer’s Full Moon your angelic elegance

on par with stars’ radiance

A river flowing in simulations

keeps flowing splendidly on and on

In the well of wintry night

which makes bodies shiver

All our dreams

begin to freeze.

A river not dissolving in the heat of wind

remain wide awake

and keep flowing

till we plunge

into sleep.

G P Elangovan

கோடையின் பெளர்ணமியில் உன் லாவண்யம்

நட்சத்திரங்களின் ஒளிக்கு நிகரானது

பாவனைகளில் பெருகும்

நதியொன்று உன்னதமாக

ஓடிக்கொண்டேயிருக்கிறது

உடல்கள் நடுங்கச் செய்யும்

குளிர்காலத்தின் நள்ளிரவில்

நம் கனவுகள் எல்லாம்

உறையத் தொடங்கிவிட்டது

காற்றின் வெப்பத்தில் கரைந்திடாத நதியொன்று

நாம்

உறங்கும்வரையிலும்

விழித்துக் கொண்டும்

ஓடிக்கொண்டும்தான் உள்ளது.

7

MADUSAN SIVAN

 TWO POEMS BY

MADUSAN SIVAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Inside this White Snowy forest that looks like

the smoke of White Phosphorous bomb

Just like others I too lose this night

I keep walking with my feet turning worn-out.

Lone glass shining light and fading stars

Applying the darkness that seeps at one corner

of the cobweb stick

all over the skin of Light

Coming out of the building-portion of

the automatic door

opening and shutting hither and thither

in one leap

I run away

Amidst all those voices calling out ‘Bless him’

a lone voice screamed “Catch Him”.

வெள்ளை பொஸ்பரஸ் குண்டுகளின் புகை போன்றே

இருக்கும் வெள்ளைப் பனிக்காட்டுக்குள்

மற்றவர்களைப் போல நானும்

இவ்விரவை தொலைக்கிறேன்

பாதம் தேய நடக்கிறேன்;

ஒற்றை கண்ணாடியும் மின்னும் வெளிச்சமும் இருளும் நட்சத்திரங்களும்,

துடைப்பத்தை சுமந்த ஒட்டடை குச்சியின் ஓரமாக வழியும் இருளை ஒளியின் மேனியெங்கும் பூசி

அங்கும் இங்குமென திறந்து மூடும் தானியங்கி கதவின் கட்டிடப்பகுதியில் இருந்து வெளியே ஒரே தாவாக தாவி ஓடுகிறேன்

அவனை ஆசீர்வதியுங்கள் என்ற குரல்களின் நடுவே

ஓரே ஒரு குரல் மட்டும் அவனை பிடியுங்கள் என்று கத்தியது

2. LIGHT SPROUTS ON ALL SIDES

Like a bird I fly all over the space

Are you wandering in search of a bird

to be the prey for your hunger

The bird I mentioned in particular

Is it visible to your eyes

Sensing the minute stirs

Flying low its vibrations must have

reached your ear-lobes

– arent they

The bird flying hither and thither

measures the length and breadth of the cosmos

and rise up above

Then, where did it go?

In the water-tap at one corner of kitchenette

The sound of water dripping drop by drop

Just as the bird pecks at the nights of summer

With its sharp beaks

From deep sleep

I rise up

In between two White clouds

rolling and crawling

I come along, hapless and forlorn, along cosmos

And I thus coming dissolve into Rain

and ooze out of the water-tap.

Now, no sound resembling the pecking of bird

is heard.

Once again I return

to sleep subconscious, deep down.

Madusan Sivan

•

எல்லா இடங்களிலும் வெளிச்சம் மெல்ல துளிர்விடுகிறது

ஒரு பறவையைப்போல வெளி எங்கும் பறக்கிறேன்

பசிக்கு இரையாக்க பறவை ஒன்றை தேடி அலைகிறீர்களா

நான் குறித்துச் சொல்லியிருந்த பறவை

உங்கள் கண்களுக்கு தெரிகிறதா

மெல்லிய நுண்ணதிர்வுகளை உணர்ந்து

தாளப்பறக்கும் அதன் அதிர்வலைகள் உங்கள் செவிமடல்களை வந்தடைந்திருக்க வேண்டுமே

பறவை அங்குமிங்குமென வானத்தை அளந்து மேலெழுகிறது,பின் எங்கு போனது

சமையலறையின் ஓரமாயிருக்கும் நீர்குழாயில்

துளித்துளியாய் கொட்டும் நீர் துளிகளின் சப்தம்

கோடையின் இரவுகளை பறவை தன் கூரிய அலகுகளால் கொத்துவதை போல;

ஆழ் தூக்கத்திலிருந்து

மேலெழுகிறேன்

வெள்ளை முகில்களிடை புரண்டு தவள்ந்து

அப்படியே நிராதரவாய் வெளியினிடை வந்து கொண்டிருக்கிறேன்

வந்து கொண்டிருந்தவன் மழையாக கரைந்து

நீர் குழாய் வழியே சிந்துகிறேன்

இப்பொழுது பறவை கொத்துவதை போன்ற

சப்தம் இல்லை;

மறுபடியும் ஆழ் நிலை தூக்கத்திற்கு போய்கொண்டிருக்கிறேன்

-மதுஷன் சிவன்

6