ILANGO KRISHNAN

 TWO POEMS BY

ILANGO KRISHNAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. THE CITY

(*HAPPY CHENNAI DAY)

The very day when

carrying along a skeletal language

and some bits and pieces of hopes

when you the little soldier Ilango

set out from your place

just as the street is washed

as soon as the funeral procession commences

your hometown has washed away

its memories of thee.

So what

The city where you have arrived

has never forsaken you

Two storms

Then a flood

Added to that scorching summers

A few relatively harmless foes

So it has given me lots

But, for the valour of your small sword

It is nothing – right?

And still more

A Lion

A Hyena

A Wolf

- So all and more

you have encountered

were ever so vigorous

vying with each other.

Ilango....

This is a small desert

A small jungle

A small ocean

As befitting a small soldier

A small battlefront

Your lovely little baby donkey _

You shouldn’t have said in its ears once

That it is a horse

For as many as four times

it fell deep into the pit of

excessive self-confidence

Twice it tumbled into enmity

Once it dived into love

Still

You are not all that bad Ilango

For this city

had rain hidden between its deserts

there were brooks in the jungles

Quiet prevailed in the ocean too

Just as lions

there are deer

Just as hyenas

there are rabbits

With hope surging

like the sunlight

at dawn in the East

with dews making way

say to your own self once

Ilango

THIS IS YOUR CITY

THIS IS YOUR CITY.

Ilango Krishnan

•

//ஹேப்பி சென்னை டே //

நகரம்

---

ஓர் ஒடிசலான மொழியையும்

கொஞ்சம் சில்லறை நம்பிக்கைகளையும்

எடுத்துக்கொண்டு

இந்நகருக்கு வந்த குட்டி வீரன் நீ இளங்கோ

நீ ஊரைவிட்டு கிளம்பிய

தினமே

பிணம் கிளம்பியதும் வீதியை கழுவுவதைப் போல்

தன் நினைவுகளை கழுவிவிட்டது பிறந்த நகரம்

அதனாலென்ன

நீ வந்து சேர்ந்த நகரம்

உன்னைக் கைவிடவில்லை

இரண்டு புயல்களை

பின் ஒரு வெள்ளத்தை

கூடவே கடும் கோடைகளை

கொஞ்சம் எளிய பகைகளை

என நிறையவே கையளித்தது

உன் சிறிய கைவாளின் தீரத்துக்கு

அதுவெல்லாம் விஷயமே இல்லைதானே

பின்னும்

ஒரு சிங்கம்

ஒரு கழுதைப் புலி

ஒரு ஒநாய்

என நீ எதிர்கொண்ட எதுவுமே

சளைத்ததில்லை இளங்கோ

இது ஒரு குட்டிப் பாலைவனம்

இது ஒரு குட்டி வனாந்திரம்

இது ஒரு குட்டி சமுத்திரம்

ஒரு குட்டி வீரனுக்கு ஏற்ற

குட்டிப் போர்க்களம்

உன் அழகான கழுதைக் குட்டி

அதன் காதுகளில்

அதை ஒரு குதிரை என

சொல்லியிருக்கக் கூடாது நீ

அதீத தன்னம்பிக்கையில்

அது நான்கு முறை குழியில் விழுந்தது

இரண்டு முறை பகையில் விழுந்தது

ஒரு முறை காதலில் விழுந்தது

ஆனாலும்

ஒன்றும் மோசம் இல்லை இளங்கோ

இந்நகரம்

தன் பாலைவனங்களுக்கு

இடையே மழையும் வைத்திருந்தது

வனாந்தரங்களில் சுனைகள் இருந்தன

சமுத்திரத்திலும் அமைதியிருந்தது

சிங்கங்கள் போலவே

மான்களும் இருக்கின்றன

கழுதைப் புலிகளைப் போலவே

முயல்களும் இருக்கின்றன

விடிகாலையில்

பனி விலகும் கிழக்குக்கு இடையே

சூரிய ஒளி பெருகுவது போல் திரளும்

நம்பிக்கையோடு

ஒருமுறை சொல்லிக்கொள் இளங்கோ

இது உனது நகரம்

இது உனது நகரம்

2. THE MONSOON

Rain clouds have gathered

All over the land

the aroma of soil has bloomed

the chill that slowly swells in the air

has filled joy in plants’s chlorophylls

the soft darkness of the Rain

enters inside buildings

screeching the birds rush to their nests

everything is ready

My Love

Once you come

We can commence

monsoon

at once.

Ilango Krishnan

கார்காலம்

கார்மேகங்கள் திரண்டுவிட்டன

நிலமெங்கும்

பூவாய் மலர்ந்திருக்கிறது மண் வாசம்

காற்றில் மெல்ல ஏறும் சீதளம்

தாவரங்களின் பச்சையங்களில்

குதுகலத்தைக் கொண்டு வந்துவிட்டது

மழையின் மென்னிருள் மரங்களிலிருந்து

கட்டடங்களுள் நுழைகிறது

மழை மழை மழை யென

கூவிக் கூடடைகின்றன புள்ளினங்கள்

அனைத்தும் தயாராகிவிட்டன

அன்பே

நீ

வந்தால்

தொடங்கிவிடலாம்

இக் கார்காலத்தை

S.PUNITHA JOTHI

 TWO POEMS BY

S.PUNITHA JOTHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The child that came to buy the feed

for the fish it rears in the tank

was conversing ecstatically

with all the fish

rolling her eyes and showing signs.

I felt as if the whole lot of fishes

were coming towards her

Her eyes were brimming with fish.

She had turned into Mother Sea.

As the younger sister of Subbaiyan

for father

who had wrongly said

she was teaching the names of the fishes

correctly.

In the eyes of all those

who looked amazed

widespread as sea’s expanse

the child’s Love

Punitha Jothi

தான்வளர்க்கும்

தொட்டி மீனுக்கு

உணவு வாங்கவந்த

குழந்தை...

அனைத்து மீன்களோடும்

கண்ணை உருட்டி,உருட்டி

பரவசத்தோடு சைகையில் பேசிக்கொண்டிருந்தாள்..

எல்லா மீன்களும்

அவளை நோக்கி வருவதாய்

எனக்குள் பிரக்ஞை

அவள் கண்கள்

முழுவதும் மீன்கள்

கடல்அன்னையாய் மாறியிருந்தாள்

சுப்பையனின் தங்கையாய்

தவறாக சொன்ன

அப்பாவுக்கு

சரியாக மீன்களின்பெயர்களை

கற்பித்துக்கொண்டிருந்தாள்

எப்படியடா வியப்பாக

பார்க்கும் அனைவரின்

விழிகளுக்குள்ளும்

கடலளவு விரிந்திருந்தது

குழந்தையின் அன்பு

செ.புனிதஜோதி

THE GIFT OF TIME

(* In memory of Poet Francis Kirupa)

In the way of the world with its incessant horse race

He had wandered all over in search of Love….

He who wandered in the dark

for radiance

began relishing the dark itself.

The dark had embraced him with outstretched hands…

Light alone needs cosmetics.

Realizing it he began loving the dark

And the latter also

reciprocated….

One day he just went away

with the dark

The dark had engraved his name

before departing.

By and by

In dense jungle he is sparkling

As firefly..

காலத்தின்பரிசு

குதிரைபந்தயம்

நிகழும் வாழ்வியலில்

அன்பைத் தேடி

அலைந்திருக்கிறான்..

இருளுக்குள்

வெளிச்சத்தை

தேடித்தேடி

அலைந்தவன்..

இருளையே

ரசிக்க ஆரம்பித்துவிட்டான்

இருள் அவனை

அப்படி ஏற்றுக்கொண்டது..

வெளிச்சத்திற்குத்தான்

ஒப்பனை தேவைப்படுகிறது

புரிந்துக்கொண்டவன்

இருளைக் காதலிக்க

இருளும் இவனை

காதலித்தது...

ஒருநாள்

இருளோடே

சென்றுவிட்டான்...

ஆனால்

இருள் அவன்

பெயரை பொரித்து

விட்டுச்சென்றிருந்தது

அடர்அடவிக்குள்

மின்மினியாய்

ஒளிர்ந்துக்

கொண்டிருக்கிறான்

செ.புனிதஜோதி

ABDUL JAMEEL

TWO POEMS BY

ABDUL JAMEEL

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Lifting with all the love in the world

the child crying out of hunger

holding it close

I gift it a kiss

Then I serve food

in the porcelain plate having

dolls painted.

At once it begins to cry all the more

“The hot food would burn my dolls”

I know not how to console the

child crying heartbroken.

There lies

in the child’s eyes

Affection unbound

matching Motherhood.

பசித்தழும் குழந்தையினை

அள்ளி அரவணைத்து

முத்தமொன்றை பரிசளிக்கிறேன்

பின்னராக பொம்மைகள் வரைந்திருக்கும் பீங்கானில்

சோறு பரிமாறுகிறேன்

உடன் என் பொம்மைகளுக்கு

சுடுமென்று சொல்லி

இன்னும் உரமாக

அழுது புலம்பும் குழந்தையை

எப்படி ஆற்றுப்படுத்துவதென்று எனக்குப் புரியவில்லை

குழந்தையின் கண்களில்

வரையப்பட்டிருக்கிறது

அம்மாவிற்கு நிகரான

எல்லையற்ற பாசம்

●

ஜமீல்

(2). VAGRANT WIND

The wind knows not

to travel quietly

Has none taught it

to be organized; upright?

Barging into nooks and crannies

breaking some

grazing some

It goes on and on

Ants that never go anywhere

near the school

even in rain

going in a line

Hasn’t the wind seen?

What anguish weighs heavy inside

making it swing its hands and legs

all along its course -

Who knows…..

Throughout its trail

withered leaves are strewn

with wounds still bleeding

But

Wind is brainy

It leaves not its imprints _

if there is any or many.

Abdul Jameel

ஒழுக்கமற்ற காற்று

_______________________

காற்றுக்கு அமைதியாக

பயணிக்கத் தெரியவில்லை

அதற்கு யாரும் ஒழுக்கத்தை

கற்றுக் கொடுக்கவில்லையா என்ன

சந்து பொந்தெல்லாம் பூந்து

சிலதை உடைத்துக் கொண்டும்

சிலரை உரசியவாறும் செல்கிறது

மழைக்குக் கூட பள்ளிப் பக்கம்

ஒதுங்கா எறும்புகள்

வரிசையில் செல்வதை

காற்று கவனிக்க வில்லையா

தன் கை கால்களை

சும்மா வைத்திராதபடி

அப்படி என்னதான் மன உளைச்சலோ

அது செல்லும் வழி நெடுகிலும்

உதிர்ந்து கிடக்கின்றன

காயம் ஆறாச் சருகுகள்

ஆனால் காற்று மதியுள்ளது

தன் கால் தடங்களை

ஒரு போதும் விட்டுச் செல்வதில்லை.

●

ஜமீல்

RAVI UDHAYAN

 TWO POEMS BY

RAVI UDHAYAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. A VACANT PLACE

In a house where there is none

A letter falls and rolls

Insisting that the message it brings

should be read at once

In a deserted street

there lies glittering

asking to open the mysterious cabin

- A counterfeit key

In a deserted room

a tea-cup keeps pleading to

change it into a wine-mug.

In the massive quiet of midnight

the soft scent of ‘Thaaazhai’

kindle one’s lust for copulation.

In a vacant space

There is space

For each one of us.

ஒர் இடம் காலியாயிருக்கிறது

யாருமற்ற வீட்டில்

விழுந்து புரள்கிறது

செய்தியை வாசிக்கச் சொல்லி

ஒரு கடிதம்

யாருமற்ற தெருவில்

கிடந்து மின்னுகிறது

மர்ம அறையைத் திறக்கச்சொல்லி

ஒரு கள்ளச்சாவி

யாருமற்ற அறையில்

மன்றாடுகிறது

மதுக்கோப்பையாய் மாற்றச்சொல்லி

ஒரு தேநீர்க்குவளை .

யாருமற்ற நள்ளிரவு பேரமைதியில்

புணரச்சொல்லி கிளர்வூட்டுகிறது

மெல்லிய தாழை மணம்

யாருமற்ற வெளியில்

எல்லோருக்கும்

ஒர் இடம் காலியாயிருக்கிறது.

2. THE VOICE OF THE SONG

The sound of the

song of an unknown face

reaches me.

Being right here

Immersed in the music

I sketch

The voice of the song

Its lips

and the face marvelous

Of those

(ii) DANCE MUSIC

The little one

Places its tiny feet

On the earth

For each step taken

Out of its footwear

Emanates the whistling sound

Seeing the way the child staggers

Mother’s love stands there

In acute anguish

Laughing the child walks on

The Music

(iii) MOTHER’S MUSIC

At night I hear

Those lines muttered in a low voice

It was not a song

nor music

It was the effort to

break her long silence

Smartness to shake off

burdens

A struggle to breathe

albeit temporarily.

பாடலின் குரல்

(1) முகமறியாத

குரலின் பாடல்ஓசை

வந்தடைகிறது என்னை

இங்கிருந்தபடியே

இசையில் இருந்த வண்ணம்

தீட்டுகிறேன்

பாடலின் குரலை

குரலின் இதழை

இதழின்

அழகிய திருமுகத்தை

(ii) .இசை நடனம்

சின்னக்குழந்தை

தன் சின்னச்சின்னப் பாதங்களை

இப்பூமியல் எடுத்துவைக்கிறது.

வைக்கிற ஒவ்வொரு அடிக்கும்

அதன் பாதணியிலிருந்து

சீழ்கையொலி எழும்புகிறது.

பிஞ்சின் நடை பதற்றம் கண்டுதாயன்புத்தவிக்கிறது

சின்னக்குழந்தைசிரித்தபடி

நடக்கின்றதுசங்கீதத்தின் மீது.

(iii) .அம்மாவின் இசை

இரவில் செவிமடுக்கிறேன்.

தாழந்த குரலில்

முணுமுணுக்கிற வரிகளை

அதுஒரு பாடலல்ல,

விதிகளுக்கு உட்பட்ட

இசையுமல்ல.

அது தன்

நெடிய மௌனத்தை

உடைக்கிறமுயற்சி

சுமைகளைஅகற்றும் ஒருசாதுர்யம்

தற்காலிகமாய்

மூச்சுவிடுவதற்கான

ஒரு போராட்டம்.