LEENA MANIMEKALAI

 TWO POEMS BY

LEENA MANIMEKALAI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

You are reading this poem now

Instead of touching me

You are caressing its words with your eyes.

The room is dim lit

In the glow of the residual cigarette seeping through the fingers

The lines of your forehead are seen

I do know

You are reading this poem now

The train that usually allows you in now goes past

In the journey you deliberately miss the places

where you have to alight

you watch so curiously

the way lines twist and curve

in the cluster of rays dancing in the air.

You turn your face away from the poem

towards faraway.

The quiet of poem

goes up and down your larynx

I know

You are reading this poem now

Reclining on the steps at the river side

You become engrossed in the direction

where the ‘Kiluvai’ leaves are dropping

You murmur the line

‘Heart spreads like a plant-root’

Between bitterness and hope

the poem smiles.

I know

You are reading this poem now

You have switched off the lights

Books resonating all over the bed

Nocturnal insects are yet to subside

You let the mobile sparkle

Enlarging each letter and colouring it

You spray them all over the firmament

as star-dust

நீ இப்போது இந்த கவிதையை வாசித்துக்கொண்டிருக்கிறாய்

என்னை தொடுவதற்குப் பதிலாக

அதன் வார்த்தைகளை உன் பார்வையால் வருடிக்கொண்டிருக்கிறாய்

அறையில் வெளிச்சம் குறைவாய் இருக்கிறது

விரல்களில் கசிந்துக்கொண்டிருக்கும் சிகரெட் துண்டின் ஒளியில்

உன் நெற்றி சுருக்கங்கள் தெரிகின்றன

எனக்குத் தெரியும்

நீ இப்போது இந்த கவிதையை வாசித்துக்கொண்டிருக்கிறாய்

வழக்கமாய் உன்னை ஏற்றிச் செல்லும் ரயில் உன்னைக் கடந்து செல்கிறது

பயணத்தில் இறங்கும் இடத்தை தெரிந்தே தவற விடுகிறாய்

காற்றில் நடனமிடும் ஒளிக்கற்றைகளில் வரிகள் நெளிவதை

ஆர்வமுடன் கவனிக்கிறாய்

கவிதையிலிருந்து முகத்தை

தொலை தூரத்தை நோக்கி திருப்பிக் கொள்கிறாய்

உன் தொண்டைக் குழியில் ஏறி இறங்குகிறது

கவிதையின் மௌனம்

எனக்குத் தெரியும்

நீ இப்போது இந்த கவிதையை வாசித்துக்கொண்டிருக்கிறாய்

நதிக்கரையின் படிக்கட்டுகளில் சாய்ந்து

கிளுவை இலைகள் விழும் திசையில் லயிக்கிறாய்

இதயம் ஒரு கொடிவேர் போல பரவுகிறது

என்று எழுதப்பட்டிருந்த வரியை முணுமுணுக்கிறாய்

கசப்புக்கும் நம்பிக்கைக்கும் இடையே

கவிதை புன்னகைக்கிறது

எனக்குத் தெரியும்

நீ இப்போது இந்த கவிதையை வாசித்துக்கொண்டிருக்கிறாய்

விளக்குகளை அணைத்துவிட்டாய்

படுக்கை முழுதும் இரைந்திருக்கும் புத்தகங்கள்

இரவுப் பூச்சிகள் இன்னும் அடங்கவில்லை

கைபேசியை ஒளிரவிடுகிறாய்

ஒவ்வொரு எழுத்தையும் பெரிதாக்கி வண்ணமடித்து

வெளியெங்கும் நிறைக்கிறாய்

நட்சத்திர தூசியாய்

(2)

At this dawn I look into my cup

Its emptiness weighs heavy

as mid-sea

Its rims with directions dissolved

weep

as love unrequited.

A droplet of my tears

falls in its curves and rolls.

As Moon emerging out of a deep marsh

a handful of food collects in the bowl.

The sound of the soft muscle of my heart

breaking and swelling

Ho, the taste of that food

how to make you realize it

How can surrender be Liberation

_ ask thee

Whether summer would occur

_will the snow enquire

_ ask thee

Whether summer would occur

_will the snow enquire

இந்த அதிகாலையில் என் கிண்ணத்தைக்

குனிந்து பார்க்கிறேன்

அதன் வெறுமை

நடுக்கடலென கனக்கின்றது

திசைகள் குழைந்த அதன் விளிம்புகள்

திரும்பித் தர முடியாத அன்பென விம்முகிறது

என் ஒரு துளி கண்ணீர்

அதன் வளைவுகளில் விழுந்து

உருள்கிறது

ஆழ்ந்த சதுப்பிலிருந்து எழும் நிலவென

ஒரு கைச் சோறு கிண்ணத்தில் எழுகிறது

என் இதயத்தின் மென்தசை விண்டு

திரளும் ஓசை

அந்த உணவின் சுவையை

உனக்கு எப்படிப் புரிய வைப்பது

சரணடைவதில் என்ன விடுதலையெனக்

கேட்கிறாய்

வேனில் வருமா என பனி கேட்குமா?

- லீனா மணிமேகலை

16Sri N Srivatsa, Kannan Viswagandhi and 14 others

3 Comments

Like

Comment

Share

At this dawn I look into my cup

Its emptiness weighs heavy

as mid-sea

Its rims with directions dissolved

weep

as love unrequited.

A droplet of my tears

falls in its curves and rolls.

As Moon emerging out of a deep marsh

a handful of food collects in the bowl.

The sound of the soft muscle of my heart

breaking and swelling

Ho, the taste of that food

how to make you realize it

How can surrender be Liberation

_ ask thee

Whether summer would occur

_will the snow enquire

இந்த அதிகாலையில் என் கிண்ணத்தைக் குனிந்து பார்க்கிறேன்

அதன் வெறுமை

நடுக்கடலென கனக்கின்றது

திசைகள் குழைந்த அதன் விளிம்புகள்

திரும்பித் தர முடியாத அன்பென விம்முகிறது

என் ஒரு துளி கண்ணீர்

அதன் வளைவுகளில் விழுந்து

உருள்கிறது

ஆழ்ந்த சதுப்பிலிருந்து எழும் நிலவென

ஒரு கைச் சோறு கிண்ணத்தில் எழுகிறது

என் இதயத்தின் மென்தசை விண்டு

திரளும் ஓசை

அந்த உணவின் சுவையை

உனக்கு எப்படிப் புரிய வைப்பது

சரணடைவதில் என்ன விடுதலையெனக்

கேட்கிறாய்

வேனில் வருமா என பனி கேட்குமா?

SUGANYA GNANASOORY

 A POEM BY

SUGANYA GNANASOORY

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

REFUGEE STAMP

As pebbles oscillating in the swirl

being hauled into the sea

In the flooding river of Time

we have been swept away

and have arrived here

Wonder why but the dignity and grandeur

assigned to the flowering of a Kurinji blossom

is missing in the case of Nerunji flowering

On the day when dipping into the sea and

climbing ashore

Have we lost our identity and authority ?

Cursing the callous Time

whereby

we are being denied of the freedom

that a wild flower has to bloom

Two pebbles entwined copulating

and new pebbles came to be

In the government records

with the refugee stamp

christening takes place

as a journey interminable.

INSIGHT - MAY 2022

 

KAVI KAVIN

THREE POEMS BY

KAVI KAVIN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

IN TAMIL MANY POETS REMAIN UNSUNG HEROES, WHO CONTINUE TO WRITE POETRY FOR THE SHEER JOY OF IT DESPITE BEING UNACKNOWLEDGED AND FINANCIALLY INSECURE. POET KAVIN WHO PASSED AWAY RECENTLY HAS WRITTEN MANY POIGNANT POEMS. INSIGHT GIVES THREE OF HIS POEMS AND THEIR ENGLISH TRANSLATIONS HERE BY WAY OF PAYING RESPECT TO HIM AND TO HIS POESY.

தமிழில் கவிஞர்களாக அறியப்படும் கவிஞர்கள் சிலர். கொண்டாடப்படுபவர்கள் வெகு சிலர். சாதாரண கவிஞர் கள் சிலர் அசாதாரணக் கவிஞர்களாக முன்னிலைப்படுத் தப்படுவதும் உண்டு. அதேபோல் அடர்செறிவாக தொடர்ந்து எழுதி அதிகம் அறியப்படாமலேயே முடிந்து விடும் கவிஞர்கள் அனேகம் பேர். கவிஞர் கவின் சமீபத்தில் அமரராகிவிட்டார் என்று இப்போதுதான் படித்து மிகவும் வருத்தமாயிருந்தது. நாம் எல்லோருமே தினசரி வாழ்க்கையை ஒப்பேற்றவும் அலைந்துகொண் டிருப்பதால் நாம் மதிக்கும் கவித்துவம் கொண்ட சக கவிஞர்களைக்கூட உரிய நேரத்தில் உரியவிதமாய் மரியாதை செய்ய இயலாமல் போய்விடுகிறது. என் எளிய மரியாதையாய் கவிஞர் கவின் உயிரோடிருக்கை யில் அவருடைய இரண்டு மூன்று கவிதைகளை மொழிபெயர்த்துப் பதிவேற்றியிருந்தால் மனதுக்கு நிறைவாயிருந்திருக்கும். செய்யவில்லை. இப்போது அவருடைய ஓரிரு கவிதைகளை மொழிபெயர்த்துப் பதிவேற்றுகிறேன். . வாழ்வின் அர்த்தம் குறித்த தேடலையும் பிரதியின் அர்த்தம் குறித்த தேடலையும் கவிதை பேசுவதாகக் கொண்டு முடிந்த வரை மொழி பெயர்த்திருக்கிறேன். திருத்தங்கள் தேவையிருப்பின் தெரிவிக்கவும் என்று அவரிடம் கேட்கமுடியாத நிலை. கவிஞர் கவினுக்கு என் நன்றியும் மரியாதையும் -

ரிஷி(லதா ராமகிருஷ்ணன்)

(1)

I would be standing in the nooks and crannies of the forests….

There searching for me I would come all alone….

The forest that enters through my ears

that are not familiar with the sounds of forest

would probe me searching and seeking….

I who hides all anguished

would be apprehended by I

who has come in search of I…

That jungle would stand exclusive

safeguarding my footprints

and give them to me

who comes throwing open the jungle.

On that day

these words would say

of my jungle meant for jungles….

(2)

Seeking the ultimate end of a plant

The droplet of water travels.

The upper end and the lower end growing daily

hamper the fervour…

The demonism of the winds mindless uproar’s prime-force

causing anguish

yet wandering all over the plant the droplet

continues searching.

With the confusion regarding the root-end and the bud-end

near the root arrived at

apprehensions pertaining to central root and fibrous root

prevail……

Going past Epics, novels with no spontaneous overflow

unrefined alchemic climate listless thorn-glaring branch

_the journey of the droplet continues.

The other drop settled on the flower-petal

elegantly

has no worry whatsoever….

Journey without search, luxurious

The trails of search

at a corner of the ultimate end….

With the Search having its own justice

with no disputes about the blessed ultimate finish

of the great grand inferences .

ஒரு தாவரத்தின் இறுதி முனையை தேடி பயணிக்கிறது அந்த நீர்த்துளி..

மேல் முனையும் கீழ் முனையும் நாளும் வளர்ந்து

முனைப்பை தடுக்கின்றன ..

அர்த்தமற்ற சத்தமேற்றும் காற்றின் பிரதான உந்துதலின் ராட்சசம் துயரூற்ற,

ஆனாலும் தாவரமெங்கும் பரவி தேடியபடி திரிகிறது துளி,

வேரின் முனை துளிர் முனை என குழப்பமற்று போய் சேர்ந்த வேரருகே,

ஆணிவேர் சல்லிவேர் சங்கடங்கள்...

காப்பியங்கள் , சொல்வழுக்கா புதினங்கள் மெருகேற்றா ,

ரசவாத காலநிலை சாரமற்ற,

முள் முறைக்கும் கிளை கடந்து போகிறது துளியின் பயணம்..

பூவின் இதழ் மீது தங்கி ஒய்யாரமாய் நின்ற மற்றோர் துளிக்கு எக்கவலையும் இல்லை..

தேடலற்ற பயணங்கள் சொகுசானதாய் ..

தேடுகிற தடங்கள் இறுதி முனையின்

ஓர் ஓரமாய்

தேடல் நீதியுடன்,

பரம்பொருள்களின் ஆசிர்வாத இறுதிமுனை பற்றிய தர்க்கமற்று....

.....கவிக்கவின்.

(3)

நம் அனைவரின் கூட்டுமுயற்சியில் உருவான FLEETING INFINITY இருமொழிக் கவிதைத்தொகுப்பில்தொகுப்பில் கவிஞர் கவினுடைய கவிதையொன்று இடம்பெற்றிருப்பதைப் பார்த்து அவருடைய கவித்துவத் திற்கு என் எளிய மரியாதையை அவர் உயிரோடிருக்கும்போதே செய்து விட்டதாக ஓர் அல்ப மனநிறைவு கிடைத்தது. 2019இல் வெளியான FLEETING INFINITY இருமொழிக் கவிதைத் தொகுப்பில் 39வது கவிதையாக(பக்கம் 102) இடம்பெற் றிருக்கும் கவிஞர் கவினின் கவிதையை இங்கே பதிவேற்றியுள்ளேன்.

ஆற்றைக் கடந்துகொண்டிருந்த

துறவி கூறினார்

துறவியைக் கடந்துகொண்டிருக்கும்

ஆற்றைத் தரிசியுங்கள் என…..

ஆற்ரைக் கடந்துகொண்டிருந்தபோது

அவன் சொன்னான்

துறவிகளை ஆறு

ஒன்றும் செய்யாதென….

அழுக்கெடுக்காதா

என்று விழுந்த கேள்வியை விழுங்கி

ஓடிய ஆற்றின் முதுகைப் பற்றி

உடைத்து

உடைந்த துகள்களைக் கையிலேந்தி

தலைமேல் தாவிக்கொண்டான்

என்னோடு நதியை

உடுத்திக்கொண்டிருந்தவன்….

ஆற்றைக் கடந்துகொண்டிருந்தபோது

அவன் மீண்டும் சொன்னான்

துறவை ஆறு வெறுக்கிறதென…

ஆற்றின் குடும்பமேது

என விழப்போன கேள்வியை

வழிமறித்து விழியால் ஏந்தியவன்

கூறினான்

நதியை நஷ்டப்படுத்தாமல்

கடந்துவா

அதனை நதி விரும்பாதென….

ஆற்றைக் கடந்துகொண்டிருந்தபோது

அவன் சொல்லச்சொன்னான்

ஆறே என் துறவை தானமாக இடுகிறேன் –

பெற்றுக்கொள் என…

கரையோரம் குளிக்கும் பெண்களின் காமஸ்தூலங்களைத்

தொட்டேந்திய

நதியின் தூண்டலை என் கழுத்துவரை

நிரப்ப

நீரினை விரித்துப்படுத்துப் புரளும்

காற்றினை ஆழ உள்ளிழுத்தவனாய்….

ஆற்றைக் கடந்துகொண்டிருந்தபோது

அவன் எழுதினான்

பூமியில் ஊன்றிய பாதச்சுவடுகளை

வானில் வருடிய உச்சிமுகட்டை

இறுக அணைத்து தாங்கிப்பிடித்தபடி

மெல்ல நகரும் நதியைக் கொஞ்சம்

உண்டுகொள்கிறேன்

நீயும் செய்

நதியை விழுங்கியவன் ஆகிறாய்

என்பதாக….

துறவும் துய்ப்பும்

நதியை விழுங்கிய பின்

நதியைக் கடந்துகொள்வதெனக்

கூறியதைஆற்றில் வீசிக் கரையேறினான்

ஆற்றைக் கடந்துகொண்டிருந்தவன்….

கரையேறி நின்ற

துறவி சொன்னார்

நான் நதியால் கடந்துவந்தது

இன்னொரு முறை

தன்னை என…..

The saint crossing the river asked

to have a ‘darshan’ of the river

that was crossing the saint….

While crossing the river He observed

that the river won’t harm the saints….

Swallowing the query whether

it wouldn’t remove the dirt,

grabbing the back of the running river

and breaking it into splinters,

holding the powder in palm

He who was wearing the river along with me

sprinkled it upon his head….

While crossing the river

He reiterated

that the river abhors renunciation…

Ere the query which river’s family

could fall

blocking and holding it with his eye

said He _

came past the river

without causing any shortfall

for the river doesn’t like it at all…..

While crossing the river

He was asked to tell

“O River, I hereby renounce my revered saintliness

as sacred offering –

Have it….” Filling right up to the larynx the lure of the river

that has felt and held the luscious forms

of females

bathing along the river-bank

spreading the water, stretching on it,

inhaling deeply the swirling wind….

While crossing the river

He wrote

Let me gulp a little

the river that moves softly

holding tight the summit that caressed the sky,

The imprints on the soil

You too follow suit

You become one having the river mouthful…”

He who was crossing the waters _

throwing off those of the ascetic and the libertine

Saying, Let the river be crossed after gulping it all”

climbed on the bank.

The ascetic already on the bank observed _

That which he had crossed across the river

was his own Self once more…..