THEEPIKA THEEPA

 A POEM BY

THEEPIKA THEEPA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

SAVOURS & FLAVOURS OF LIFE

My face is a plant that would droop instantly.

A lone word is enough

to break me into smithereens.

For carefully forming and cementing camaraderie

I need too long a time.

Suffice if somebody sprinkles on me

a droplet of love

I would in turn pour out voluminously

moved to the core, melting

more and more.

My life has grown

with disappointments and betrayals.

Till date I have not learnt the art of

handling it all and going along

Climbing on my innocence that knows not

to smile in a pretentious tinge

and pass accusations

is most comfortable for one and all

For, my conscience that can melt and rage

when alone, against all injustices

lacks the courage to speak out the truth

in the presence of others.

I am the Rain

that pours torrentially inside the household terrain.

My life is made up of bleeding injuries.

It is those tiny fragments of moments

In this existential crisis of

rising and falling in the Swing of Love

It is those tiny moments when I chance

to stand on it and dance

that lend colour and flavour

to my very existence.

Theepika Theepa

•

ஆயுளின் ரசங்கள்

------------------------

பட்டென்று வாடிவிடும் செடியென் முகம்.

ஒரு சொல் போதும்

என்னையுடைத்துப் போட.

பார்த்துப் பார்த்து

ஒரு நட்பை உருவாக்க

எனக்கு நீண்ட காலங்கள் தேவை.

அன்பைத் "துளி" தூவினால் போதும்.

நான் கொட்டிக் கொட்டி

கரைந்து போவேன்.

துரோகங்களோடும்

ஏமாற்றங்களோடும்

வளர்ந்து நிற்பதென் வாழ்வு.

சமாளித்துப் போகிற கலையை

இதுவரையென்னால்

கற்றுத் தேறவே முடியவில்லை.

நிறம் மாற்றிப் புன்னகைக்கத் தெரியாத

என் அப்பாவித் தனத்தின் மீதேறி

குற்றம் சாட்டிக் கொள்வது

எல்லோருக்கும் மிகமிக வசதியானது.

எல்லா அநியாயங்களுக்கெதிராகவும்

தனிமையின் அரவணைப்பில்

உருகியுருகி கொப்பளிக்கத் தெரிகிற

என் மனச்சாட்சிக்கு,

எவருக்கெதிரிலும்

உண்மையை உடைத்தெறிகிற துணிவேயில்லை.

வீட்டுக்குள்

அடித்துப் பொழிகிற மழை நான்.

காயங்களாலானது தான் என் ஜீவிதம்.

அன்பின் ஊஞ்சலில்

எழுவதும் விழுவதுமான பிழைப்பில்

நின்றாடுகிற துளிக் கணங்களே

என் ஆயுளின் ரசங்கள்.

தீபிகா

MANOHARAN SAMBANDAM

 A POEM BY

MANOHARAN SAMBANDAM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE MOMENT OF PARTING

Henceforth only those demons sans feet

and angels that fly

that enter into this room in the household

can walk without getting their feet hurt.

For

on the other side of the door shut with a bang

the mirrors reflecting the heart

lie broken, smashed and turned into

smithereens.

In the glass splinters are seen

Sylvia’s countenance

The ex-girl friend of Steve whom he was madly in love with

and also the shadow of innumerable women

all over the pages of history

the wails of Einstein , Tolstoy

resound through the length and breadth of the room

Unaware of this

someone of a short stature

and low income

keeps knocking at the doors

one by one.

The candle being unlit yet

growing shorter

turns the darkness in him

all the more dense.

His fingers ache

Yet

He goes on knocking at the doors

searching for one where a ‘kuthuvilakku’ is glowing

The wooden chair whiling away its time

at the entrance of the shop with a discount placard

with many going away without taking

a liking for it and buying it

keeps musing over the day

when its first shoot sprouted

and the first ever flower bloomed

and so ageing.

Whoever joins hands with one of them

On parting later on

with yet another bout of leave-taking

please pronounce the rejection

without mincing words.

Also, close the door noiselessly

and go away without a backward glance.

பிரியும் நொடி

இனி இவ்வீட்டின் அறைக்குள் ஊடுருவி வரும்

காலில்லாப் பேய்களும் பறக்கும் தேவதைகளும் மட்டுமே

பாதம் புண்படாமல் நடக்க முடியும்

ஏனெனில்

படீரென்று அறைந்து சாத்தப்பட்ட கதவின்

உள்ளே மனம் பார்க்கும் கண்ணாடிகள்

உடைந்து நொறுங்கி சுக்கு நூறாகி

தரை முழுதும் இறைந்து கிடக்கின்றன

சில்லுகளில் தெரிகிறது சில்வியாவின் முகம்

ஸ்டீவ் விரும்பிய முன்னாள் பெண் தோழியின்

மற்றும் உலக வரலாற்றின் வேறு

பல பெண்களின் நிழல் தரை முழுதும் படர்கிறது

ஐன்ஸ்டீன் டால்ஸ்டாய் அலறி அழுவதும்

அவ்வறை எங்கும் எதிரொலிக்கிறது

இது தெரியாமல்

குறைந்த சம்பளம் பெறும் குட்டையான ஒருவன்

ஒவ்வொரு கதவாகத் தட்டிக் கொண்டிருக்கிறான்

எரியாமலேயே உயரம் குறைந்து வரும் மெழுகுவர்த்தி

அவன் மனதில் இருளைப் பெருக்குகிறது

விரல்கள் வலித்தாலும் தட்டிக்கொண்டே இருக்கிறான்

ஒரு குத்து விளக்கு எரியும் அறையைத் தேடி

பலர் அமர்ந்து பார்த்தும் விலை கேட்டும்

பிடிக்காமல் வாங்காமல் போய்விட்டதால்

கடை வாசலில் தள்ளுபடி அட்டையுடன்

காலம் தள்ளும் மர நாற்காலி ஒன்று

தான் முளைத்துத் துளிர் விட்டதையும்

முதல் பூப் பூத்ததையும் நினைத்துக் கொண்டே

முதிர்கிறது

இவ்விருவரில் ஒருவருடன் யார் சேரினும்

பின்னொரு பிரிவில் விலகும்போது

தெளிவாக அறிவித்துவிடுங்கள் நிராகரிப்பை.

மேலும் கதவை மெல்லச் சத்தமின்றி சார்த்தி

திரும்பிப் பார்க்காமல் சென்று விடுங்கள்.

Manoharan Sambandam

KARUNAKARAN SIVARASA

 TWO POEMS BY

KARUNAKARAN SIVARASA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

I obtained a colour today.

The tinge of yellow recalling Kondarpoo _

the Flower of Golden Shower.

Kalai’s favourite is the pale blue sky

For Prasanna the green of parrot

fluttering in her garden.

For Sukirtha

the lustre of love that she shares

everywhere.

For Dharmi

the gold of the glowing star.

For Preethi

the hue of never-ending long dream.

Jee’s colour is that of

the joyous laughter of violet flowers.

I turned a child

standing in front of a boon

that could be bestowed on none _

God’s Grace and Mercy

forever being topsy-turvy.

இன்றெனக்கு நிறமொன்று கிடைத்தது

கொண்டற் பூக்களை நினைவூட்டும் மஞ்சள்.

கலைக்குப் பிரியமானதோ

வெளிர் நீல வானம்

ப்ரஸன்னாவுக்கு

அவள் தோட்டத்தில் சிறகடிக்கும்

கிளிப் பச்சை

சுகிர்தாவுக்கு

அவள் பகிரும் அன்பின் ஒளிர்வு

தர்மிக்கு

ஒளிரும் நட்சத்திரத் தங்கம்

பிரதீக்கு

தீரா நெடுங்கனவின் நிறம்

ஜீயின் நிறமோ

ஊதா மலர்கள் குலுங்கும்

குதூகலச் சிரிப்பின் வண்ணம்

யாரிடமும் தர முடியாத

வரத்தின் முன்னே

நிற்கும் குழந்தையானேன்

கடவுளின் கிருபை எப்போதும் தாறுமாறானதாகவே இருக்கிறது.

KARUNAKARAN SIVARASA

(2)

Does the din and noise of the road

reduce the sound of the evening prayer

or is it the other way round

asked all too suddenly

God’s Child.

I couldn’t presume anything.

I asked those who came across.

They were in a great hurry

to escape from both bashing

each other.

The child asked the priest.

The Lord’s ears and heart

are so fine-tuned

as that of a swan, my girl

He knows everything, said the priest

and closed his eyes in prayer.

At the instant when the clamour

of the road

and the sound of the prayer

froze to the wail of an ambulance

the priest listening so focused

prayed once again

for the release from the danger

of the siren.

God who is past everything was speeding in the ambulance

with the grievance to be saved.

In the frozen moment

the child saw

the God of the World

and the World of the God.

Karunakaran Sivarasa

மாலைப் பிரார்த்தனையொலியில்

வீதியிரைச்சல் தேய்கிறதா

வீதியிரைச்சலில்

பிரார்த்தனையொலி சிதைகிறதா

என்று திடீரெனக் கேட்டாள்

கடவுளின் குழந்தை

என்னால் எதையும் அனுமானிக்க முடியவில்லை

வழியில் செல்வோரிடம்

கேட்டேன்

இரண்டின் மோதலுக்கிடையிலும்

தப்பிச் செல்லும் அவசரம் அவர்களுக்கு

பிரார்த்தனைக் குருவிடம்

கேட்டாள் குழந்தை

கடவுளின் செவிகளும் இதயமும்

அன்னத்தின்

நுட்பத்திறன் பெற்றவை மகளே

அவரறிவார் ஏதொன்றையும் என்ற குரு

கண்களை மூடித் தியானித்தார்

அவ் வழியில் அம்புலன்ஸின் கதறலுக்கு

வீதியிரைச்சலும் பிரார்த்தனையொலியும்

ஸ்தம்பித்த கணத்தில்

விழிசுருக்கி உற்றாய்ந்த குரு

மீண்டும் பிரார்த்தித்தார்

அந்த ஒலியின் அபாயம் நீங்கட்டுமென

எல்லாவற்றையும் கடந்த கடவுளோ அம்புலன்ஸில்

விரைந்து கொண்டிருந்தார்

காத்தருள வேண்டுமென்ற பராதியோடு.

ஸ்தம்பித்த கணத்தில்

கண்டாள் குழந்தை

உலகின் கடவுளையும்

கடவுளின் உலகையும்

8Ragavapriyan Thejeswi, Marimuthu Sivakumar and 6 others

2 Comments

1 Share

Like

Comment

Share