VASANTHADHEEPAN

 A POEM BY

VASANTHADHEEPAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

STARS

I looked at the sky

Tiny droplets of luminous flowers

bloomed there in abundance

spreading far and wide.

Wherefrom they have fallen?

Could it be that they are the hearts of those

dead and gone?

Or the souls of those yet to be born?

Even after they are all well-lit

How come there is darkness still?

What sort of a sea is that

With little drops of fishes wander swimming?

Which giant has plucked off whose eyes

and have strewn them thus?

Whose gold coins stealthily stored

lie scattered there?

Are they the flashing lights of wagons

speeding up above?

Whose teardrops are those?

Are fireflies perching on the tree?

Whose frozen bloodstains?

Which hunters are wandering with headlights

tied around their foreheads?

Are they the gleaming faces of starving animals

of the dark jungle?

Could it be that the God from cosmos

spy on the seven worlds

with his eyes myriad?

What grains are they

poured out of which sack?

The eggs of which birds?

Plunging me into the depths of hunger

they sprinkle furies of all sorts

inside the entire gamut of my heart

as morsels lost.

VASANTHADHEEPAN

நட்சத்திரங்கள்

___________________________

வானத்தைப் பார்த்தேன்

சின்னஞ் சிறு ஒளிப் பூக்கள் ஏராளமாய்

பரவிக் கிடந்தன

எங்கிருந்து இவை உதிர்ந்தன?

ஒரு வேளை

இறந்தவர்களின் இருதயங்களோ...

இல்லை

இனி பிறப்பவர்களின் ஆன்மாக்களோ...

அகல் விளக்குகளாய் ஜொலிக்கும்

அவைகள் ஏற்றி வைக்கப்பட்டும்

இன்னும் ஏன்? இருட்டாயிருக்கிறது

என்ன வகையான கடல் அது?

துளித் துளி மீன்கள் நீந்திச் திரிகின்றன...!

எந்த அரக்கன்

எவரின் கண்களைப் பறித்து

இப்படி போட்டு வைத்திருக்கிறான்

யார்?

பதுக்கி வைத்திருக்கும்

தங்க, வெள்ளி நாணயங்கள்

அங்கே

சிதறிக் கிடக்கின்றன

மேலே நகரும் ஊர்திகளின்

எரியும் விளக்குகளா...!

யார்?

சிந்திய கண்ணீர்த் துளிகள்

ஏதோ மரத்தில்

மின்மினிகள் அமர்ந்து இருக்கின்றனவா?

எவரின்

உறைந்த ரத்தச் சுவடுகள்?

எந்த? வேட்டைக்காரர்கள்

நெற்றியின் மேல்

டார்ச்சுகளைக் கட்டி அலைகிறார்கள்

இருண்ட காட்டின்

பசித்த மிருகங்களின்

ஒளிரும் முகங்களா?

பிரபஞ்சத்திலிருந்து கடவுள்

பல்லாயிரம் கண்களால்

ஏழு உலகங்களை

வேவு பார்க்கிறாரோ...!

எந்த மூட்டையிலிருந்து கொட்டிய

என்ன வகையான தானியங்கள்?

எந்தப் பறவையின் முட்டைகள்?

என்னை பசி மயக்கத்திற்குள் தள்ளி

ரௌத்ரங்களைக் குவிக்கின்றன மனவெளியெங்கும்

பறிபோன

சோற்றுப் பருக்கைகளென.

வசந்த தீபன்

LEENA MANIMEKALAI

 A POEM BY

LEENA MANIMEKALAI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

TURNING MEANINGS DIVERSE INTO WORDS

How to smoke a cigarette

Its volume

shape

varieties

cause disorientation

between distances.

In smoking the White roll

with Black stuffed inside

Inhaling a strand of hues myriad

and exhaling the rest nuance

_ So the musician’s finetuning.

Playing the game of reversing

Liquid

Solid

and Air

Turn into one word

Meanings diverse

such as

Truth

Lie

Dream

and more.

The world is circular

in ash-colur.

வெவ்வேறு அர்த்தத்தை வார்த்தையாக்குவது

ஒரு சிகரெட்டை எவ்வாறு புகைப்பது

அதன் அடர்த்தி

வடிவம்

வகைமைகள்

தூரங்களினிடையே

ஒருவித அவசத்தை

ஏற்படுத்துகிறது

கறுப்பை இடுக்கியிருக்கும்

வெள்ளைச் சுருளைப்

புகைப்பதில்

ஓராயிரம் வண்ணங்களின்

ஒரு கற்றையை

உள்ளிழுப்பதும்

மற்றவற்றை

வெளியேற்றுவதுமாய்

ஒரு இசைக்கலைஞனின்

நுட்பம்

திரவத்தை

திடத்தை

வாயுவை

மாற்றிப்போட்டு

விளையாடுவது

உண்மையை

பொய்யை

கனவை என்று

வெவ்வேறு அர்த்தத்தை ஒரே வார்த்தையாக்குகிறது.

உலகம் வட்டமானது

சாம்பல் நிறத்திலானது.

லீனா மணிமேகலை

(உலகின் அழகிய முதல் பெண்(2008) தொகுப்பிலிருந்து)

VATHILAIPRABHA

 A POEM BY

VATHILAIPRABHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

It is a bird that draws a line

on the vast expanse of blue sea

with its wings.

Flying up above

it unfolds into a thin dot in the sky.

Tree-branches sans leaves

turned dry,

Lakes waterless,

Rivers deprived of sand

_ so feeling anguished

it would fly above the sea

Global warming turning intense

the blue sea increasing its height

would try to touch the bird

with its heat wave.

The bird losing its feathers in

the fury of heat wave

would turn into ash at last

just like that.

‘Do the birds migrate from

forests and continents’ _

asks my son

I have no way of showing him

that once upon a time there existed

a World of Birds.

நீலக்கடலின் பரந்த பரப்பில்

தன் இறகுகளால் கோடு கிழிக்கும் பறவையது.

உயரப் பறந்து மெல்லிய

புள்ளியாய் விரிகிறது வானில்.

இலையற்ற காய்ந்த மரக்கிளைகள்

நீர் வற்றிப்போன ஏரிகள்,

மணல் தொலைத்த ஆறுகளுமென

மனம் வெதும்பி நீலக் கடல்மேல் பறக்கும்.

புவிச்சூட்டின் உக்கிரத்தில் நீலக்கடல்

தன் உயரம் கூட்டி

வெப்ப அலையால் பறவை தொட முயலும்.

வெப்பக் காற்றின் சலனத்தில்

தன்

சிறகுதிர்க்கும் பறவை முடிவில்

சலனமின்றி சாம்பலாகும்.

காடு விட்டு கண்டம் விட்டு

பறவைகள் பறக்கின்றனவா? என

கேட்கும் பிள்ளையிடம்

காண்பிக்க முடியவில்லை

பறவை உலகம் ஒன்று

இருந்ததென்று.

வதிலைபிரபா

(மரம் சுமக்கும் யானைகளின் பிளிறல்)

SHANMUGAM SIVAKUMAR

 A POEM BY

SHANMUGAM SIVAKUMAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE PET PUPPY OF POWER

It is limping

Having scabies all over its skin

So thin

Yet it is the pet puppy of Power

When the powers- that- be say

that prices are increased for

setting right the puppy’s fractured leg

The pet puppy of Power would be jumping

leaping and playing

at the threshold of the burnt quarters

When the life of the pet puppy is being sold in kilos

at the world market

scratching its body hurriedly

looking at the man who was hanging lifeless

in the electric cable

the pet puppy would bark coaxing

“Should work carefully, don’t you know?’

Even after death reaches the tip of its nose

the pet puppy of powers that be

Calling 119

complain that it was dragged and forced to

come along

And gulping the filthy water

running along the front gate

so quenching its thirst

would lie crouching

_the pet puppy of Power.

Sans brain

Sans sensitivity

It has no clear vision of the

Present.

The stench of filth in which it loiters

is beyond comprehension.

It knows not the pretension

of its master

playing the game of dice

at its expense

turning more and more affluent.

O, the pet puppies of Power

You are also beasts of prey

Your object of hunt

is sitting on you.

Casting aside petting and playing

jerking the body

full of scabies

so thin

and leg broken

let us pounce upon Power

for a new life; secure and better.

அதிகாரத்தின் செல்லமான நாய்க்குட்டி

------------------------------------

கால் உடைந்தது

தோலெல்லாம் சொறி பிடித்தது

மெலிந்தது

ஆனாலும் அது அதிகாரத்தின் செல்லமான நாய்க்குட்டி

அதிகாரம் நாயின் உடைந்த காலைச் சரிசெய்ய

விலைகளைக் கூட்டுவதாகக் கூறும்போது

அதிகாரத்தின் செல்ல நாய்க்குட்டி

துள்ளி துள்ளி

எரிந்த லயத்தின் வாசலில் விளையாடிக் கொண்டிருக்கும்

உலகசந்தையில் செல்ல நாய்க்குட்டியின்

வாழ்வு கிலோ கணக்கில் விற்கப்படும்போது

பரபரவெனத் தன் உடலைச் சொறிந்துக் கொண்டு

மின்சார கம்பியில் செத்து தொங்கியவனை பார்த்து

அதிகாரத்தின் செல்ல நாய்க்குட்டி

“கவனமா வேல செய்யுனு தானே” எனக் குரைத்து கொஞ்சும்

மூக்குநுனிக்கு மரணம் வந்தபிறகும்

அதிகாரத்தின் செல்ல நாய்க்குட்டி

119 இற்கு அழைப்பெடுத்து

தன்னை கைபிடித்து இழுத்ததாய் கூறி அழுது

முன் வாசலில் ஓடும்

கழிவறை தண்ணீர் குடித்து

தாகம் தீர்த்து சுருண்டு படுக்கும்

அதிகாரத்தின் செல்ல நாய்க்குட்டி

மூளையற்றது

சுரணையற்றது

அதற்கு நிகழ்காலம் குறித்த தெளிவில்லை.

அது உழலும் அசிங்கத்தின் நாற்றம் விளங்காதது

தன்னை பகடையாக்கி கொழுக்கும் எஜமானின்

நாடகம் அறியாதது

ஓ... அதிகாரத்தின் செல்ல நாய்க்குட்டிகளே

நீங்களும் வேட்டைப்பிராணிகள்தான்

உங்கள் வேட்டைப்பொருள்

உங்கள் மீது அமர்ந்திருக்கிறது

சொறிபிடித்த மெலிந்த உடைந்த காலுள்ள,

உடலை உதறி எழுந்து,

விளையாட்டுகள், கொஞ்சல்களை தள்ளிவைத்து,

புதிய வாழ்விற்காய்

வெறிப்பிடித்து பாய்வோம்

அதிகாரத்தின் மீது...

MARIMUTHU SIVAKUMAR

 A POEM BY

MARIMUTHU SIVAKUMAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE ROOSTER THAT WENT MISSING

Many years ago

a rooster in the house

went missing.

Despite intense search

day-in and day-out

The rooster was nowhere to be found.

For searching the whereabouts of the rooster

I established various organizations.

On international platforms

I talked about the loss of the rooster

giving reasons and justifications.

Those there washed it thoroughly and rinsed it

and hung it for drying on the dais itself.

Disgusted with everything

Leaving the doors and windows

of my household open

I waited for the missing rooster’s arrival.

Today is Full Moon day.

Entering inside through the holes in the roof-plate

It informed me of the comeback of the lost rooster.

Hastening towards the entrance I looked around.

The same rooster of mine that went ‘missing’

It is my majestic rooster alright.

But, poor rooster,

It clung to me crying its heart out

shrinking in shame and sorrow utmost

beseeching me to strangle it

by way of mercy-killing.

Marimuthu Sivakumar

தொலைந்து போன சேவல்.

பல வருடங்களுக்கு முன்

வீட்டிலிருந்து சேவலொன்று

காணாமல் போனது.

ஒவ்வொரு நாளும் எங்கு தேடியும் சேவல் கிடைக்கவில்லை.

சேவலை தேட

பல்வேறு அமைப்புகளை உருவாக்கினேன்.

சேவல் காணாமல்போனது குறித்து உலக மேடைகளில்

நியாயங்களை ஒப்புவித்தேன்..

அவர்கள் அதனை அலசி உலர வைத்து மேடைகளிலேயே காயப்போட்டனர்.

எல்லாம் வெறுத்து

என் வீட்டு கதவுகளையும் யன்னல்களையும்

திறந்து வைத்து

தொலைந்துப்போன சேவலின் வருகைக்காக காத்திருந்தேன்..

இன்று பூரணை.

முழு நிலவு

கூரைத்தகடுத்துவாரங்களினூடே

உள் நுழைந்து

காணாமல் போன சேவலின் வருகை குறித்த செய்தியை கூறியது.

நான் விரைந்து வாசலில் தேடுகிறேன்..

அது எனது தொலைந்த சேவல்தான்.

அது எனது கம்பீரமான சேவல்தான்.

பாவம் அது

நாணிக்கோணி தன்னை

கழுத்தை நெறித்து கருணைக்கொலை செய்யும்படி என்னை கட்டிக் கதறியது.

~~~~~~

24.06.2021

மாரிமுத்து சிவகுமார்