MA.KALIDAS

INSIGHT OCT-NOV, 2025

A POEM BY

MA.KALIDAS

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

EARTH

A a ripened leaf

The duck is swimming on the water

Every now and then

Turning its neck on all 360 degrees

It ensures its safety.

Dipping just its head

it searches for food enough

Its dance outside the water

With wind-stuffed feet

and a short flight

are but its momentary repose.

As a little girl

left alone in an unusual situation

hiding the fact of her attaining puberty

in a dark corner

the duck lays its eggs

somewhere in secrecy.

The traveler enthralled by its song

lifting it by its neck

confines it it in his shed

Even now it lays

eggs ordinary.

Of them one

shines golden

in the dream of the man.

பூமி

ஒரு பழுத்த இலையைப் போல

நீரின் மேல்

நீந்திக் கொண்டிருக்கிறது வாத்து.

360° கோணத்திலும் கழுத்தைச் சுழற்றித்

தன் பாதுகாப்பை

உறுதிசெய்து கொள்கிறது அவ்வப்போது.

தலையை மட்டும் அமிழ்த்தித்

தனக்குப் போதுமான உணவைத் தேடுகிறது.

காற்றடைக்கப்பட்ட பாதங்களால்

நீருக்கு வெளியே ஆடும் நடனமும்

சிறு பறத்தலும்

அதன் கணநேர ஆசுவாசமே.

ஒரு அசாதாரணச் சூழலில்

யாருமற்று தனித்து விடப்பட்ட சிறுமி

தான் பூப்படைந்ததை

இருளின் ஒரு மூலையில்

மறைத்து வைப்பதைப் போலத்

தன் முட்டைகளை

ரகசியமாக எங்கோ இடுகிறது

அந்த வாத்து.

அதன் வசீகரிக்கும் தொடர்ச்சியான

பாடலால் கவரப்பட்ட ஒரு பயணி

கழுத்தைப் பிடித்துத் தூக்கிச் சென்று

அதைத் தன் கொட்டிலில் அடைக்கிறான்.

இப்போதும் அது

சாதாரண முட்டைகளையே இடுகிறது

அவற்றிலொன்று

பொன்னைப் போல மின்னுகிறது

அந்தப் பயணியின் கனவில்.

- மா. காளிதாஸ்

VASANTHADHEEPAN

  INSIGHT OCT-NOV, 2025

A POEM BY

VASANTHADHEEPAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE OPPRESSED

His tears flow on rolling down

Hunger sets him afire

He belongs to no caste

Nor is he controlled by any religion

Not under the dictates of any Party

He knows not VEDAS

He has not read PURAANAAS

Nor learnt ITHIHAASAAS

Has no language

No land

not endowed with the blessing of a house of his own

Knows not what patriotism is

He is devoid of dreams

He blinks at the differentiation

between God and Satan

He has not smelt compassion

Not tasted benevolence

He would toil like beast

and die like worm

He has no identity of any kind

and trails he leaves none behind.

ஒடுக்கப்பட்டவன்

அவனது கண்ணீர் வழிந்தோடுகிறது

அவனை பசி எரிக்கிறது

அவன்

எந்த சாதிக்கும் சொந்தமில்லை

எந்த மதத்திற்கும் கட்டுப்படாதவன்

எந்த இனத்திற்கும் உடைமையில்லை

எந்த கட்சிக்கும் உட்பட்டவன் இல்லை

வேதங்களைத் தெரியாது

புராணங்களை படித்ததில்லை

இதிகாசங்களை அறிந்ததில்லை

மொழியற்றவன்

குரலற்றவன்

நிலமற்றவன்

வீடு பேறு பெறாதவன்

நாட்டுப்பற்று அறியாதவன்

கனவுகள் அவனிடம் இல்லை

கடவுள் சாத்தான் பாகுபாடு புரியாதவன்

கருணையை அவன் நுகர்ந்ததில்லை

இரக்கத்தை அவன் ருசித்ததில்லை

மிருகமாய் உழைப்பான்

புழுவாய் செத்துப் போவான்

அடையாளங்கள் அவனுக்கு ஏதுமில்லை

தடயங்களை அவன் விட்டுச் செல்வதில்லை

வசந்ததீபன்

PA.RAJA

  INSIGHT OCT-NOV, 2025

A POEM BY

PA.RAJA

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

OBSERVATION

An aged tailor

who stitches shirt

for scenes where all that is small

are projected big

All that is big projected small

All being as non-being

All that are absent as present

has as Life-Time Achievement

done patch-works quite too many

in his

pair of spectacles.

காணுதல்.

••

சிறியதெல்லாம்

பெரிதாகவும்

பெரியதெல்லாம்

சிறிதாகவும்

இருப்பதெல்லாம்

இல்லாததாகவும்

இல்லாததெல்லாம்

இருப்பதுவுமான

காட்சிகளுக்கு

சட்டை

தைத்துக்கொண்டிருக்கும்

முதிய டெய்லர் ஒருவர்

வாழ் நாள் சாதனையாய்

தன் மூக்குக்கண்ணாடியில்

செய்திருக்கிறார்

நிறைய ஒட்டு வேலை.

••

___ பா. ராஜா___

••

KALA PUVAN

 INSIGHT OCT-NOV, 2025

A POEM BY

KALA PUVAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Water is Land’s Heart

Root, the nerves of Land

Trees are Land’s battalions

Sea is Land’s companion

Air, Land’s breath

Volcanoes, Land’s fever

Valleys, ditches of Land

Mountains, land’s protuberances

The distant Moon

Is Land’s daughter

Stars, Daughter’s friends

Clouds are land’s lovers

Those flying across the sky

Near yet far

Almost touching but not quite

Earth’s droplets of sweats

are but its inhabitants.

Sun, the Father of Land

without burning it

keeps giving us the required

eat

from the reuired distance, in

act.

She, the Land

wipes off and casts away the sweat-droplets

every now and then

And, they are our Deaths. Amen.

நீர் என்பது

நிலத்தின் உள்ளம்

வேர் என்பது

நிலத்தின் நரம்பு

மரங்களே நிலத்தின் படைகள்

கடல் என்பது

பூமியின் தோழன்

காற்று என்பது

நிலத்தின் மூச்சு

எரிமலைகள் நிலத்தின் காய்ச்சல்

பள்ளத்தாக்குகள் நிலத்தின் குழிகள்

மலைகள் நிலத்தின் புடைப்புகள்

தூரத்தில் இருக்கும் நிலா

நிலத்தின் மகள்

நட்சத்திரங்கள்

மகளின் தோழிகள்

மேகங்கள் பூமியின் காதலர்கள்

தொட்டும் தொடாமலும்

பட்டும் படாமலும்

வான் வீதியில் பறந்து செல்வன

பூமியின் மக்கள்

நிலத்தின் வியர்வைத்துளிகள்

சூரியனோ நிலத்தின் தந்தை

நிலத்தை சுட்டுவிடாமல் தேவையான வெப்பத்தை

தேவையான தூரத்திலிருந்து தந்து கொண்டேயிருக்கிறான்

வியர்வைத்துளிகளை அவ்வப்போது நிலமகள்

துடைத்து எறிகிறாள்

அவையே நம் மரணங்கள்

ஆமென்

கலா புவன்

RAM PERIYASAMI

 INSIGHT - OCT-NOV, 2025

A POEM BY

RAM PERIYASAMI

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Who are beautiful in this world?

God was busy searching

Only rare ones were seen by his eyes

One day he came to my room

Without my permission

And sat

How are you?”asked I

‘I’ have never been fine

“We’ are always doing well” said he

‘What means beauty?’ - He enquired

“For me first and foremost beauty is my Mother

Water and Wind” come next” I responded.

You seem to know Bramma Puranaa

Yet

Why isn’t God seem a beauty for thee

Asked he.

He called God _

Is he the Stone

Wood

Sand

Metal

If so

the sculpture is the one beautiful – right?

“Am I not beautiful?” asked He.

“That I is never beautiful – didn’t you say so?

in this room now it is We who are here”

With a benign smile

“Both of us are beautiful” said He.

The dream came to a close

In shrouding darkness

a spec of light

dropped inside the heart

உலகில் அழகான மனிதர்கள் யாரென்று கடவுள் தேடிக் கொண்டிருந்தார்

அபூர்வமான மனிதர்களே அவர் கண்களில் கிடைத்தது

ஒரு நாள் எனது அறைக்கு

எனது அனுமதியில்லாமல்

வந்து அமர்ந்தார்

நான் நலமா என்றேன்

"நான்" எப்போதும் நலமில்லை

*நாம்" நலமாகத் தான் இருக்கின்றோம் என்றார்

அழகு என்றால் என்னவென்று

கேட்டார்

என் "அம்மா" எனக்கு முதல் அழகு

" நீரும் காற்றும்" எனக்கு

இரண்டாம் அழகு என்றேன்

உனக்கு பிரம்ம புராணம் தெரிந்திருக்கிறது

அப்படியிருக்க

ஏன் உனக்கு கடவுள் அழகாக தெரியவில்லை என்றார்...?

கடவுள் என்பவர்

கல்லா

மரமா

மண்ணா

உலோகமா

அப்படியென்றால்

சிற்பி தானே அழகு

நான் அழகாக இல்லையா

என்றார்

"நான்" எப்போதும்

அழகில்லை யென்று

நீங்கள் தானே சொன்னீர்கள்

இந்த அறையில் இப்பொழுது *நாம்* தானே இருக்கின்றோம்

கடவுள் புன்னகைத்துக் கொண்டு

"நாம்" இருவரும் அழகு என்றார்

கனவு முடிந்தது

மூழ்கியிருந்த இருளில்

நெஞ்சில் ஒளி

ஒரு துளியாய் விழுந்தது

ராம்பெரியசாமி