SRINIVASAN ARUNACHALAM

  TWO POEMS BY 

SRINIVASAN ARUNACHALAM

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

FLOWERING WEED

That it is Paddy

Tte weed knows not

That it is weed

the Paddy knows not.

For the bearing soil

and pouring rain

No discrimination as weed and paddy

Cow’s mouth

and Elephant’s feet

discriminate not

Paddy and Weed

Even the weed

create converged images

flowery

in retinae seeking Artistry.

களையும் பூக்கின்றது..

அது நெல்லென்று

களைக்குத் தெரிவதில்லை

அது களையென்று

நெல் பழிப்பதில்லை.

தாங்கும் மண்ணுக்கும்

பொழியும் மழைக்கும்

புல்லென்றும் நெல்லென்றும்

பாரபட்சம் கிடையாது.

பசுவின் வாயும்

யானையின் காலும்

வித்தியாசம் பார்ப்பதில்லை

நெற்பயிரையும் களைச்செடியையும்..

களையும்

கலையாகத் தான்

விழுகிறது

கலை தேடும்

விழித்திரைகளில்..

அ.சீனிவாசன்

2. FATHER'S ABSENCE

Father’s void

going beyond Milkyway’s frontiers

and pervading as Stardusts

shrouds as night with moonlight lost.

Ere it is realized

curling in the abyss of Black Hole

devouring Time and Light

It turns into load of silence.

But

in that void

somewhere a star shines still _

Father’s memory

- and so it will.

2.அப்பாவின் வெற்றிடம்

பால்வழி மண்டலத்தின்

எல்லைகளைத் தாண்டி

நட்சத்திரப் புழுதிகளாய்

வியாபித்து,

நிலவொளி தொலைத்த இரவாய் சூழ்கிறது.

அதை உணர்வதற்குள்

உள்ளம்,

கருந்துளையின்

அதல பாதாளத்தில்

சுருண்டு,

நேரத்தையும் ஒளியையும்

விழுங்கி,

மௌனத்தின் கனமாக

மாறிவிடுகிறது.

ஆனால்,

அந்த வெற்றிடத்தில்

எங்கோ ஒரு நட்சத்திரம்

இன்னும் மின்னுகிறது—

அப்பாவின் நினைவுகள்

அ.சீனிவாசன்

K.MOHANARANGAN

 A POEM BY 

K.MOHANARANGAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

LIFE IS STRANGER THAN STORY

Fully knowing that

in this long journey

In some stop

Midway

One of the two

would alight and leave

we have got familiar with each other

not knowing that this is the moment

and this is that halt

we interacted with each other

pretending all along

that they are somewhere far away

in the future

At least for the sin of having travelled together

all this long

before alighting

you could have uttered ‘Fare thee well’

and moved on!

In the short while when I turned away

To see the roadside shops

You disappeared all too quietly

Whatever the story be

Before closing if

Should complete it too.

Against the expectation of the readers

As the wish of the writer

It could happen at an unexpected moment

Though initially it would be disappointing to face it

Once we accept it

The heart would slowly clear,

But that which you have given me and left

is not one of that.

It is an enduring angst

of reading by mistake

a story book sans the last page

- A feeling of all-time wreckage.

வாழ்க்கை விந்தையானது,

கதையைக் காட்டிலும்.

_________________________________________

நெடுவழிப் பயணமதில்

ஏதோவொரு நிறுத்தத்தில்

இடைவழியில்

இருவரில் ஒருவர்

இறங்கிப்போய்விடுவோம்

எனத் தெரிந்தேதான்

அறிமுகமாகிக்கொண்டோம்.

இப்போதுதான் அத்தருணம்

இதுதான் அந்நிறுத்தம்

என்பதறியாது,

இன்னும் தொலைவில்

எதிர் வரும் காலத்தில்

எங்கோ இருப்பதான

பாவனையோடு பழகினோம்.

இவ்வளவு தூரம்

சேர்ந்து பயணித்த பாவத்திற்காவது

இறங்கிப் போகுமுன்

இங்கிதம் கருதி

வருகிறேன் என்றொரு

வார்த்தையைச் சொல்லிப்

பிரிந்திருக்கலாம்!

நடைமேடைக் கடைகளை

வேடிக்கை பார்க்கவென

திரும்பிய சிறு பொழுதில்

அரவமின்றி மறைந்துவிட்டாய்.

எந்தக் கதையானாலும்

மூடி வைக்கும் முன்

முடித்தும் வைக்கவேண்டும்.

வாசிப்பவர்களின்

எதிர்பார்ப்புக்கு மாறாக,

எழுதியவரின் விருப்பமாக

எதிர்பாராத ஒரு தருணத்தில்

எதேச்சையாகவும் அது நேரலாம்.

எதிர்கொள்வதற்கு முதலில்

ஏமாற்றமாக இருந்தாலும்

ஏற்றுக்கொண்ட பிறகு

மெல்ல மனம் தெளியும்.

ஆனால் நீயெனக்கு

அளித்துச் சென்றதோ

அவ்வாறான ஒன்றல்ல

ஆயுளுக்கும் அலைகழிப்பது;

கவனக் குறைவாக

கடைசிப் பக்கமில்லாத

கதைப் புத்தகமொன்றை

படிக்க நேர்ந்ததைப் பொலொரு தீராத திகைப்பு.

க.மோகனரங்கன்

PAADHASAARI VISWANATHAN

 TWO POEMS BY 

PAADHASAARI VISWANATHAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

At the street corner

A tall gigantic Peepal Tree

Leaves in heart’s shape

As faraway temple bell

Quivering and swaying leaves

in thousands

wither and drop every day

Today

scattering in the wind

seeds in millions

the Peepal trees plays joyously.

For the Peepal Tree

it is but natural.

For Nature

It is sheer greed.

But

Why doesn’t this Nature has the hope

that suffice to have a handful of seeds

for plants and trees to grow...

Naturally Uncertainty!

Isn’t it essentially the nature

of being uncertain

Just like men....

தெருமுக்கில் ஓங்கி உயர்ந்ததொரு

அரசமரம்

இதயவடிவில் இலைகள்

தூரத்து ஆலயமணிஓசையாக

சிலிர்த்தசையும் இலைகள்

ஆயிரமாயிரமாக

நாளும் நாளும் உதிர்கின்றன..

இன்றைய நாளில்

கோடானுகோடி

விதைகளைக் காற்றில் இறைத்து

விளையாடுகிறது

அரசமரம்..

அரசமரத்துக்கு

அது இயல்பு

இயற்கைக்கோ

அது பேராசை

எனில்

கொஞ்சம் விதைகளிலேயே

செடிகொடி மரங்கள்

முளைத்து விடும்

எனும் நம்பிக்கை

இந்த இயற்கைக்கு

ஏனில்லை..

Naturally Uncertainty!

அடிப்படையில் அது

மகாஐயுறவுக் குணம் தானே

மனிதனுக்குப் போல..

பாதசாரி விஸ்வநாதன்

(2)

When lying in his aged bed one day my father

Drinking that moment his entire cup of milk

Gave the cup and said:

“Fully satisfied”.

The next moment he plunged into eternal quiet.

That which he silently spoke while leaving:

“Deep down Life is all sorrow

Do acts of kindness and good deeds alone...

Better still

Be satisfied with the outcomes of your deeds

Whatever they be

My dear son..

Nothing but satisfaction brings Peace

Life’s sense and substance is Peace

முதுமைப் படுக்கையில் ஒருநாள் மாலையில்

எம் தந்தை,

அத் தருணம் பாலை முழுக்க அருந்தியதும் டம்ளரைக் கொடுத்து விட்டுச் சொன்னார்:

"ரொம்பத் திருப்தி "

அடுத்த கணம் நிரந்தர அமைதியில் ஆழ்ந்து விட் டார்.

அவர் மௌனமாகச் சொல்லிச் சென்றது :

"வாழ்வின் உள்ளார்ந்த இருப்பு துக்கம்..

புரிக கருணை நற்செயல்கள் மட்டுமே...

அதனினும் மேலாக

புரியும் காரிய விளைவு யாவினும்

திருப்தி கொள்வாய்

மகனே..

திருப்தியே யாவர்க்கும் அமைதி..

வாழ்வின் அர்த்தம் அமைதி"

RIYAS QURANA

A POEM BY 

RIYAS QURANA

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

HOW TO HUNT A MEMORY?

Requirements

An hour past midnight

An old letter turned grey

A faded photograph

The scent of road after rains

A handful of silence

Recipe

First and foremost

Bolt the door of your room

From inside

Tightly shut the windows

Not allowing light to enter

Don’t unfold the old letter and read it

Just inhale the scent in it

The burden that those words carried once upon a time

would fill your lungs.

Don’t look at those in that faded photograph.

Just imagine what would have happened

a moment before or after taking that photo.

In that space

a void would surface

Now close your eyes

and inhale the smell of the road

Where it had torrentially rained

and stopped at last feeling drained.

That would drag thee

to a particular spot

Particular time slot

Don’t retrain it.

When the scent of that spot

Gets into your nerves

Sprinkle the silence in you hand

Over that vacant space.

Ilike an animal it would

Slowly come out

Try to run away in fear

That is but your memory

Look straight into its eyes.

In that instant when the suspicioun

Whether it is yours

Or you.....

Murder it

mercilessly.

If not

It would have you as its prey

and hunt you then and there.

If you wish _

Instead of this

You can try near death now

but escaping somehow

Well _

Do you have other methods

Please tell.

ஒரு ஞாபகத்தை வேட்டையாடுவது எப்படி?

00000000000000

தேவையானவை:

நள்ளிரவு கடந்த ஒரு மணித்துளி.

பழுப்பேறிய பழைய கடிதம் ஒன்று.

நிறம் போன புகைப்படம்.

மழை பெய்து ஓய்ந்த சாலையின் வாசனை.

ஒரு கைப்பிடி மௌனம்.

செய்முறை:

முதலில் உங்கள் அறைக்கதவை

உள்பக்கமாகத் தாழிடுங்கள்.

வெளிச்சம் உள்ளே வராதபடி

சாளரங்களை இறுக மூடுங்கள்.

பழைய கடிதத்தைப் பிரித்துப் படிக்காதீர்கள்.

அதிலிருக்கும் மையின்

வாசனையை மட்டும் சுவாசியுங்கள்.

அந்த வார்த்தைகள்

ஒரு காலத்தில் சுமந்திருந்த பாரம்

உங்கள் நுரையீரலில் நிறையும்.

நிறம் போன புகைப்படத்தில்

இருப்பவர்களைப் பார்க்காதீர்கள்.

அந்தப் புகைப்படம் எடுக்கப்பட்ட நொடிக்கு

முன்னும் பின்னும் என்ன நடந்திருக்கும்

எனக் கற்பனை செய்யுங்கள்.

அந்த இடைவெளியில்

ஒரு வெற்றிடம் உருவாகும்.

இப்போது உங்கள் கண்களை மூடி

மழை பெய்து ஓய்ந்த

சாலையின் வாசனையை நுகருங்கள்.

அது உங்களை

ஒரு குறிப்பிட்ட இடத்திற்கு

ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்திற்கு

இழுத்துச் செல்லும்.

தடுக்காதீர்கள்.

அந்த இடத்தின் வாசனை

உங்கள் நரம்புகளில் ஏறியதும்

கையில் வைத்திருக்கும் மௌனத்தை

அந்த வெற்றிடத்தின் மீது தூவுங்கள்.

அது ஒரு விலங்கு போல

மெல்ல வெளியே வரும்

பயந்து ஓட முயற்சிக்கும்

அதுதான் உங்கள் ஞாபகம்

அதன் கண்களை நேராகப் பாருங்கள்.

அது உங்களுடையதோ

அல்லது நீங்களோ என

சந்தேகம் வரும் ஒரு நொடியில்...

அதை இரக்கமில்லாமல்

கொன்றுவிடுங்கள்.

இல்லையென்றால்

அது உங்களை வேட்டையாடிவிடும்.

நீங்கள் விரும்பினால்

இதற்கு மாறாக

செத்துப் பிழைத்துப் பார்க்கலாம்.

சரி,உங்களிடம் வேறேதும்

வழிமுறைகள் உண்டா?

000000000000000

INSIGHT - JUNE - JULY, 2025