TWO POEMS BY
MARUTHU PANDIAN
Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)
(1)
Sunflower seeds
And ‘Manjanathi’ fruits
I have filled to the brim the
Food-containers
In earthen pots
excavated from buried civilization
I have filled the Vaigai river.
In the East on the river bank
Storks and cranes
In thick clusters
In the West
In shrublands
Sparrows and Cuckoos would
Play and enjoy to the hilt
In the South along the lake corner
Palmyra-toddy would flow
Mynahs would revel joyously
In the North in the millet- field
Invasion of Crow Peasants
and the delicate dance of peacocks
Further, in all the eight directions
The Festival of Pollen
in which Beetles and Bees participate
Early morn when these birds visit
My garden
They bring along the sun
and its radiance.
The sun’s rays
that hide behind the density of
Mango trees
and play as friends
in the evening
carry the sleeping sun on their shoulder
and go away flying.
While going away
In their lunch-bags
Each day they take away
A tiny woodland.
Along with it
A few twigs too
From the Spring-Palace-like nest
that I am building for you.
Maruthu Pandian
ஆயிரங்காலத்து புதர்க் காடுகள்
என் தோட்டத்தில் உண்டு
இந்தப் பறவைகளுக்காக மட்டுமே வளர்க்கிறேன்..
சூரியகாந்தி விதைகளையும்
மஞ்சனத்தி பழங்களையும்
இரைப்பெட்டிகளில் நிறைத்து வைத்திருக்கிறேன்
புதையுண்ட நாகரீகத்திலிருந்து
தோண்டி எடுக்கப்பட்ட
பழங்கால மண்கலயங்களில்
வைகை ஆற்றை
நிரப்பி வைத்திருக்கிறேன்
கிழக்கே நதிக்கரையில்
குருகுகளும் நாரைகளும்
கூட்டம் கூட்டமாக
மேற்கே புதர்க்காடுகளில்
கொட்டமடிக்கும்
குருவிகளும் குயில்களும்
தெற்கே ஏரிக்கரையோரம்
பனைமரத்துக் கள் பருகும்
மைனாக்களின் கூத்தும் கும்மாளமும்
வடக்கே தினைப்புலத்தில்
செம்போத்துகளின் படையெடுப்பும்
மயில்களின் ஒயிலாட்டமும்
இன்னும் திசையெட்டிலும்
வண்டுகளும் தேனீக்களும்
பங்கேற்கும் மகரந்தத் திருவிழா
இந்தப் பறவைகள்
என் தோட்டம் வரும் அதிகாலையில்
சூரியனையும் அதன் ஒளியையும்
கூடவே அழைத்து வருகின்றன.
விளையாட்டுத் தோழர்களாக
மா மரங்களின் அடர்த்தியில்
ஒளிந்து விளையாடும்
சூரியக் கதிர்கள்
மாலையில்
நிலாவைக் காவல் வைத்துவிட்டு
தூங்கிய சூரியனை
தோளில் போட்டுக்கொண்டு
பறந்து போய் விடுகின்றன
போகும் போது
தங்கள் உணவுப் பைகளில்
தினம் ஒரு குட்டிக் காட்டை
கடத்திக்கொண்டு பறந்து விடுகின்றன
கூடவே
நான் உனக்குக் கட்டிக் கொண்டிருக்கும்
வசந்த மாளிகை போன்ற கூட்டிலிருந்து
சில சுள்ளிகளையும்.. .
- மருது பாண்டியன் -
(2)
A little drop of love would suffice
Endowed with the Moons heart she is!
Pouring out love
showering compassion.
In her wide eyes
as like the ethereal expanse
swirls the earth I exist
The physical proof
bearing testimony to the scientific fact
that the Earth rotates in the cosmos
Are her rolling eyes.
In all the photographs
Her lips teach the smile
In those few ones where her smile is absent
Her eyes that have learnt
Just tells by heart
Her smile
So soft and gentle a heart she has
That would make her fall at the slightest wind
Not allowing her to fall on the ground
My loving heart would hold her on my lap.
A puppy I am
Pursuing her
without her knowledge
I am not greedy to expect love
in equal measure
suffice to have a stroke of the palm!
suffice to have a droplet of compassion!
Maruthu Pandian •
ஒரு துளி கருணை போதும்
அலட்டிக் கொள்ளாமல்
அன்பைப் பொழியும்
இரக்கம் சொரியும்
நிலவின் மனம் அவளுக்கு!
பெரு வெளியை நிகர்த்த
அவளின் பெரிய விழியில்
சுழல்கிறது நான் வாழும் பூமி
அண்டவெளியில்
பூமி சுழல்கிறது எனும்
அறிவியல் உண்மையை நிரூபிக்கும்
பௌதிக உதாரணம்
சுழலும் அவள் கண்கள்
எல்லா புகைப் படங்களிலும்
அவள் இதழ்கள் புன்னகை கற்றுக் கொடுக்கின்றன
புன்னகைக்காத சில படங்களில்
கற்றுக் கொண்ட அவள் விழிகள் அப்படியே ஒப்பிக்கின்றன
அவள் புன்னகையை.
சிறு காற்றுக்கும்
உதிர்ந்து விழும்
கனிந்த மனம் அவளுக்கு
தரையில் விழாமல்
மடியில் தாங்கும்
அன்பு மனம் எனக்கு.
அவளுக்குத் தெரியாமலே
அவள் பின்னால் சுற்றும்
குட்டி நாய் நான்.
சரிக்குச் சரி அன்பை எதிர்பார்க்கும் பேராசை இல்லை எனக்கு
உள்ளங்கை தடவல் போதும் !
ஒரு துளி கருணை போதும் !
- மருது பாண்டியன்
