MUTHUKUMARAN SANKARAN TUTICORIN

 TWO POEMS BY 

MUTHUKUMARAN SANKARAN TUTICORIN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. THOUGH AN INCARNATION, I REMAIN …..

The answer to being born a human

is Death, the final destination

The curse that was unkilled in Sarayu

would be realized on the banks of Hiranya

With the sacred secret of being born

an incarnation, bearing the sin of

hiding and killing stealthily

Kaala, the God of Death

standing by my side.

Coming with the sole sin

As if lessening the burden of earth

Separating

Children of the same mother

Branches of the same tree

Friends so dear

Kith and kin – all and more

Hailing war and warfare

the mistakes I had wantonly committed

I would set right with Time.

As the moisture of the palm

this river and your

memory

seeping through the fingers

I remain forever waiting

Oh, my dearest

Oh, Mayee – looking intensely

at my within and without

Here I come to thee

Wonder wherefrom

the hunter’s arrow would come

I am forever waiting, Radhaa….

Oh, how so much of grass they plucked

and aligned them

burnt and made holes

and entrusted in my hands

as flute divine.

Abandoning the flute

and the music

I remain waiting here

for witnessing the grassy form of Kaalaa

who writes the end of my clan…..

So many mothers

Governesses

cows

Theft

How many Gopikas

How many pranks of Love

How many wives

How many vows

How much of bashing butchering

How many unions

How many separations

So much of kindness

So much of treason

So many a battle

So many a death

So much of tears, wails

So many victories

How much of dance

I had performed

I have grown tired, Radhaa..

Untouched by the lips of this Neelan

Without inhaling the breath of this Neelan

The divine conch Paanchasanya of this Neelan

sounding weak

calling the dark –

Ho, can you hear it Radhaa…..?

The sole word you call

Neelaa…. Neelaa

soaked in love

would make me wait

beyond time, Ho Radhaa

How many a time you remained in this garden

Waiting for me, Ho Radhaa

For you who in order to love me and hail me

Arrived on this earth

Ahead of myself

I can wait for ages

For ever and ever

I am Neelan

I would wait till I metamorphose

into cloud

and rain

and luxuriance

and joy unleashed

Ho, my Radhaa……

அவதாரமே ஆயினும்….

—----------------------------------

மானுட பிறப்பின் விடை

மரணம் எனும் கடைவழி

சரயுவில் மாய்க்காத சாபம்

ஹிரண்ய தீரத்தில் தீரும்

மறைந்து நின்று கொன்ற

தவறை சுமந்தே அவதரித்த

தேவரகசியத்துடன் காலன்

என் தோளோடே நிற்கிறான்

ஒற்றைப்பாவத்துடன் வந்து

பூபாரம் குறைப்பதாய்

ஒரு தாய்ப் பிள்ளைகள்

ஒரு மரக்கிளைகள்

உற்ற தோழர்கள்

சுற்றமெல்லாம் பிரித்து

போர்முறை தொழுது நான்

தெரிந்தே செய்த தவறுகளை

நேர் செய்வேன் காலத்திடம்

உள்ளங்கையில் ஈரமாய்

இந்நதியும் உன் நினைவும்

விரலிடை வடிந்து கொண்டே

காத்திருக்கிறேன் சகி எனை

உள்ளும் புறமும் உற்று நோக்கும்

மயி உன்னிடம் இதோ வருகிறேன்

எத்திசை வருமோ வேடனின்

அந்த ஒற்றை அம்பு?

காத்திருக்கிறேன் ராதா

எத்தனை புல் பறித்து

நேர் செய்து

சுட்டுத்துளையிட்டு

புல்லாங்குழலாய்

என் கரம் தந்தார்கள்.

வேய்ங்குழலையும்

கீதத்தையும்

விட்டுவிட்டு வந்து

காத்திருக்கிறேன்

என் சுற்றத்துக்கு

முடிவெழுதும் காலனின்

புல் உரு காண..

எத்தனை தாய்

எத்தனை தாதியர்

எத்தனை ஆநிரை

எத்தனை திருட்டு

எத்தனை கோபியர்

எத்தனை லீலை

எத்தனை மனைவியர்

எத்தனை சத்தியம்

எத்தனை வதம்

எத்தனை உறவு

எத்தனை பிரிவு

எத்தனை கருணை

எத்தனை துரோகம்

எத்தனை போர்

எத்தனை மரணம்

எத்தனை அழுகை

எத்தனை வெற்றி

எத்தனை நர்த்தனம் ஆடிக்

களைத்து விட்டேன் ராதா

இந்த நீலனின் உதடு படாமல்

இந்த நீலனின் மூச்சு நுழையாமல்

இந்த நீலனின் பாஞ்சஜன்யம்

தீனமாய் ஒலித்து

இருளை விளிப்பது

கேட்கிறதா ராதா?

நீலா நீலா என்று

நீ அழைக்கும் அந்த

ஒற்றைச் சொல்லின் ஈரம்

என்னை எத்தனை காலமும்

காத்திருக்க வைக்கும் ராதா.

நீ எத்தனை முறை

இந்த நந்தவனத்தில்

எனக்காகக்

காத்திருந்தாய் ராதா

என்னை ஆராதிக்க

எனக்கு முன் புவி வந்து

காத்திருந்த உனக்காய்

எத்தனை காலமாயினும்

காத்திருக்கலாம் நான்.

நான் நீலன்

நான் மேகமாய்

மழையும் வளமும்

மகிழ்வுமாய் மாறக்

காத்திருப்பேன் ராதா

-முத்துக்குமார் சங்கரன்

(2)

Neither violet nor green

Have you seen a balloon in the hue of the blend of those two?

That balloon was playing with two children simultaneously

with no trace of tiredness.

All over the auditorium

they flew round and round jumping and leaping

Those gathered went on talking to themselves

without seeing the balloon

Those on the dais

came in row

trumpeting their own glory

The aged gentleman who served the tea

was eyeing the balloon-kids

with just a sense of alarm.

With a worried look

glancing at her kids

and feeling disconcerted

the woman at the center stage

was showing signs to that gentleman.

might be requesting him to give some eatables

to her children

Seems like some Felicitation Meet

was going on

in honour of that woman.

•

ஊதா இல்லை பச்சை இல்லை

இரண்டும் கலந்த மாதிரியான

கலர் பலூன் பார்த்திருக்கீங்களா?

அந்த பலூன் ஒரே நேரத்தில் இரண்டு குழந்தைகளுடன்

விளையாடிக் கொண்டிருந்தது

கொஞ்சம் கூட களைப்பே இல்லாமல்

அந்த அரங்கம் முழுவதும்

சுற்றிச் சுற்றித் தாவிப்பறந்தனர்

பலூனும் குழந்தைகளும்

அரங்கம் நிறைந்திருந்தவர்கள்

அவர்களுக்குள் பேசிக்கொண்டே

இருந்தார்கள் பலூன் பார்க்காமல்

மேடையில் இருந்தவர்கள்

வரிசையில் வந்து பேசினார்கள்

அவரவர் பெருமையை

தேநீர் விளம்பிய பெரியவருக்கோ

பலூன் குழந்தைகள் மீது கவனம்

எச்சரிக்கையாக மட்டுமிருந்தது

கவலையுடன் குழந்தைகளைப்

பார்த்துப் பதறிக் கொண்டே

மேடை நடுவில் வீற்றிருந்த பெண்

அந்தப் பெரியவரிடம் சைகை

காண்பித்துக் கொண்டிருக்கிறார்

தன் குழந்தைகளுக்கு ஏதேனும்

உணவு தரச் சொல்லி இருக்கலாம்.

அந்தப் பெண்ணுக்குத் தான்

ஏதோ பாராட்டுக் கூட்டம் நடந்து கொண்டிருக்கிறது போல.

--முத்துக்குமார் சங்கரன்

K.STALIN

 A POEM BY 

K.STALIN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

SEASON A SEEDLING

The spot where I took shelter

in rain

happened to be a small shrine.

At that spot

where the traces of rain thoroughly gone

a seedling

upon which I dried my kerchief

all drenched

has now grown.

As bearing testimony to the season

beneath it which sways in wind

spread as shade

the chill of the rain that is not.

On a day later on

when I happen to choose

this same location

It might have stored

amid leaves and branches

Today’s Sun.

KAVIDHAIKAARAN ELANGO

A POEM BY

KAVIDHAIKAARAN ELANGO

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE DRY FOLIAGE OF WORD DROPPING ONE BY ONE…

In the gambling with words pledged

I won over a He.

And He began

inquiring after the Word

that had occupied the vacant space

lost by him.

Under the tree-shade where he had sat to repose

along the long course of travel

that word sang a song

ridding him off his fatigue and reenergizing him.

He took notes.

When the Word turned weary and fallen asleep

He was counting the leaves of the tree.

Along the journey continued

He had a heated argument with it.

The dry foliage of that Word which began

dropping one by one

changed colour

As words varied

in the Game of dice

wherein I turned into He

the Word that won over me

turned into a vast expanse of jungle.

இலை இலையாக உதிரத் தொடங்கும் சொல்லின் சருகுகள்..

சொல்லை வைத்து ஆடிய சூதில்

ஓர் அவனை வென்றேன்

இழந்த அவனின் வெற்றிடத்தை

அபகரித்துக்கொண்ட சொல்லைக் குறித்து

விசாரிக்கத் தொடங்கினான்

பயண நெடுவழி தோறும்

ஓய்வாய் உட்கார்ந்துவிட்ட மர நிழலில்

பாடலொன்றை பாடியது களைப்புத்தீர

அச்சொல்

குறிப்புகள் எடுத்துக்கொண்டான்

சொல் ஓய்ந்து அயர்ந்தபோது

மரத்தின் இலைகளை எண்ணிக் கொண்டிருந்தான்

தொடர்ந்த பயணத்தில்

தர்க்க வாதம் பண்ணினான் அதனிடம்

நடக்க நடக்க பாதையெங்கும் இலை இலையாக

உதிரத் தொடங்கிய

சொல்லின் சருகுகள் ஒவ்வொன்றும் நிறம் மாறின

வேறு வேறு சொல்லாக

நான் அவனாகிப் போன சூதில்

என்னை வென்ற சொல்

பெருங்காடாகியது

***

கவிதைக்காரன் இளங்கோ

MULLAI MUSHRIFA

 TWO POEMS BY 

MULLAI MUSHRIFA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. MOON AND MOON-BORNE

My land

My Moon

My jungle

My sea

My Body

Everything happening

My Mind

My Woodland

My memory probes my milk-oozing Full Moon

of childhood days long gone

Land is my ‘Ummaa’

Sea, my ‘Vaappaa’

I am one who sprang of

the sea-embracing wave

I tumbled there

rolled there

I am the memory of

the Sea and Land’s communion

Forest is my Pappaa

Moon, my Mammaa

I am the ray of sun - yes

born of Moon wasted away

in wilderness

My Land

My Moon

My Timespan

Upon all blooms a flower

One and only fragrance; existence

Well, mine is but,

existence

away from homeland, alas.....

நிலமும் நிலவு நிமித்தமும்

----------++++++++-----

எனது நிலம்

எனது நிலவு

எனது காடு

எனது கடல்

எனது உடல்

எல்லாமும் நிகழ்வுறும்

எனது மனம்

எனது வனம்

பால்யத்தில் பால் வழிந்த

என் பௌர்ணமியை துலாவுகிறது நினைவு

நிலம் என் உம்மா

கடல் என் வாப்பா

கடல் தழுவிக்கிடந்த அலையில் எழுந்தவன் நான்

வீழ்ந்தவன் நான்

புரண்டவன் நான்

பொங்கியவன் நான்

நான் கடலும் நிலமும் புணர்ந்த நினைவு

காடு என் வாப்பா

நிலவு என் உம்மா

காட்டிலெறித்த நிலாவைத் தழுவி விரிந்த சூர்யக்கீற்று நான்

எனது நிலம்

எனது நிலவு

எனது காலம்

எல்லாவற்றின் மீதும் மலர்கிறது ஒரு பூ

ஒரேயொரு வாசம்

வாசம் துறந்த வாழ்வெனக்கு.

(2) BOOKS BUTCHERED

They have butchered the books

On the ashes of a Moment

The scar of History writhes in angush

In my heart’s

Out of five thousand texts

I saw millions of words burning

melting and seeping out

One by one.

With teary eyes.

the dense dark night looked on

The voice of retrieval was maliciously stained

Not he

In the book-garden of his household

the history of nation also must have been there

in tact

‘Aatrupadai’ must have strolled

with its world renowned majestic gait.

Time immortal must have stayed alive

That was not his but a Life

treasured for the nation’s

successive generations

They have killed it

In one droplet of fire

The whole forest of books turned into ashes.

I saw millions of words burning

melting and seeping out

one by one.

With teary eyes

the dense dark night looked on.

Mullai Mushrifa

•

புத்தகங்களைக் கொன்று விட்டார்கள்

-----------------------

புத்தகங்களைக் கொன்று விட்டார்கள்

கணத்தின் சாம்பல் மீது

வரலாற்று வடு

துடிக்கிறது

என் இதயத்தின் பனுவலில்

ஐயாயிரம் நூல்களிலிருந்து

கோடி அட்சரங்கள் ஒவ்வொன்றாய் உருகி வழிந்ததைக் கண்டேன்

கண்கலங்கிக் கருமிரவு

மீட்பின் குரல்கள் மீது கறை பூசிற்றுக் கொடூரம்

அவரல்லர்

அவர் வீட்டு நூல்கள் தோட்டத்தில் தேசத்தின் வரலாறும் இருந்திருக்கும்

உலகுய்யும் ஆற்றுப்படை நடை மிளிர்ந்திருக்கும்

காலம் கருகா காலம் உயிர்த்திருக்கும்

அது அவருடைமதுமல்ல தேசத்தின் சந்ததிக்கு உயிலெழுதப்பட்ட உயிர்

கொன்று விட்டார்கள்

ஒருதுளி தீயில் வெந்து தணிந்தது நூல் காடு

ஐயாயிரம் நூல்களிலிருந்து

கோடி அட்சரங்கள் ஒவ்வொன்றாய் உயிர் கருகி

உதிர்ந்து வீழ்வதைக்கண்டேன்

கண்கலங்கிற்றுக் கருமிரவு.

INSIGHT - AUGUST 2022 - PARTICIPATING POETS

 

INSIGHT - AUGUST 2022 - PARTICIPATING POETS

 INSIGHT 

AUGUST 2022 

PARTICIPATING POETS