S.VAIDHEESWARAN

THREE POEMS BY

S.VAIDHEESWARAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

MODEL

A square-shaped hall

In that a round table

She stands

Stark naked

From atop

A leaning pole of light

alights on her.

Her limbs stand firm

swelling, wholesome.

Attires leaving her

are covering a chair there.

The eyes of apprentice-artists

sitting in a circle

and assessing her figure

separate her body from her

and making them

parts of their Art.

So long as the fingers stretch – the lines

With passionate screeching

Swallows her limbs

One by one.

The body’s

Ups and downs

Mounds and slopes.

Melting – swirling

Sliding –Swelling

solidity and subtlety

Edges – buds

Fold and mystery

Stirring the artist endlessly

Test his skill and mastery.

There, striving to contain in a paper square

the proud human form standing there

right in front of them

converting it into an art-piece

and exhibit

the passion unleashed of human breath

the reverberation of human hearts in unison

For the artist who sketches

with dreamy fingers

the marvel called woman

Time and surroundings

have no meaning.

In the folded stomach

of the figure there

being submissive to the core

The air that roar

in the empty stomach

and the thin line of tears

at the corner of her eyes

dried

never find a place

in the art-piece.

They somehow escape....

On completion

She flutters in the sheet of paper

as new-born parrot

scattering dreams galore

to all the viewers.

மாடல்

எஸ்.வைதீஸ்வரன்.

சதுரமான ஹால்

அதில் வட்டமான மேசை ஒன்று

அவள்

அப்பட்டமாக நிற்கிறாள்

உச்சியிலிருந்து சாய்ந்த ஒளிக் கோலொன்று

அவள் உருவத்தில் பாய்கிறது

அங்கங்களில் அழுத்தமான பூரிப்பு

ஆடைகள் அவளை துறந்து

ஒரு நாற்காலியை

மறைத்துக் கொண்டிருக்கின்றன

வட்டமாய் அமர்ந்து

அவள் வடிவம் கணிக்கும்

பயிற்சிக் கலைஞர்களின் பார்வை

உடம்பை அவளிடமிருந்து பிரித்து

ஓவியத்தின் உறுப்புகளாக்குகின்றன.

விரல்கள் இழுக்கும் வரை கோடுகள்

ஆவேசமான கிரீச்சல்களுடன்

அங்க அங்கமாக அவளை விழுங்குகின்றன

மேனியின்

மேடும் – சரிவும்

குழைவும் – நெளிவும்

வழுக்கலும் - தாங்கலும்

பாரமும் - நளினமும்

முனைகளும் மொட்டும்

மடிப்பும் – மர்மமும்

ஓவியனை ஓயாமல் சீண்டி

அவன் திறனை

ஆழம் பார்க்கின்றன.

கண்ணெதிர் நின்ற உருவத்திமிரை

காகிதக் கட்டத்துக்குள் அடக்கி

கலை வடிவாக்கி நிறுத்த அங்கே

மனித மூச்சின் மொத்தமான ஆவேசம்

மனங்களின் ஒருமித்த ரீங்க ஆங்காரம்

பெண் என்ற அற்புதத்தை

கனவு விரல்களால் பூசும் கலைஞனுக்கு

காலமும் சூழலும் அர்த்தமற்றது

கீழ்ப்படிந்த உருவத்தின்

மடிந்த வயிற்றுக்குள் இரையும்

காலிக் குடல் காற்றும்

விழிக்கிடையில் சுவடான நீர்க்கோடும்

ஓவியத்துக்குள் வருவதில்லை.... எப்படியோ

தப்பிவிடுகின்றன

முடிந்த போது

காகிதங்களில் அவள்

பிறந்த கிளி போல் படபடக்கிறாள்

கனவுகளைப் பார்ப்போருக்கு

வாரியிறைத்துக்கொண்டு

2.RWANDA

Unsure hour

With Dark and Light

together.

In the dead-end corner

Where roads curling like

poisonous snake

and thinning down into lanes -

a man is seen.

In his hands

a rope twisted and held

tightly

being dragged with force is seen.

A wall in between prevents

the other end of the rope

coming into view.

Which animal’s neck would be

there?

Cow, Donkey, Dog?

Those born to be dragged along....

He is still pulling the rope.

And the wall stretches on ....

His face alone

’with no rhyme or reason

turns more and more horrid.

At the other end of the knot

there might be human neck

So a dread horrid

Spreads within

Hour unsure.....

Rwanda, officially the Republic of Rwanda, is a landlocked country in the Great Rift Valley of East Africa, Beginning in 1994 and lasting only 100 days, the Rwandan Genocide is one of the most notorious modern genocides. During this 100 day period between April and July 1994, nearly one million ethnic Tutsi and moderate Hutu were killed

வைதீஸ்வரன் கவிதை

ரவாண்டா

இருட்டும் வெளிச்சமும்

கலந்த

இரண்டுங் கெட்ட வேளை

வீடுகள் விஷநாகமாய் வளைந்து

சந்துகளாய் மெலிந்த குருட்டு மூலையில்

ஒரு மனிதன் தெரிந்தான்.

அவன் கைகளில் இறுக்கி

பலமுடன் இழுத்துக் கொண்டிருந்த கயிறு தெரிகிறது.

இடைப்பட்ட மதில் ஒன்றால்

இழுபடும் கயிற்றின் மறுமுனை

இன்னும்

தெரிய வரவில்லை.

கயிற்றின் மறுமுனையில்

எந்த மிருகக்கழுத்து இருக்கும்?

மாடு, கழுதை, நாய்...

இழுபட பிறந்தவைகள்....

கயிற்றை அவன் இன்னும்

இழுத்து முடியவில்லை

மதில் இன்னும் விடுபடவில்லை.

அவன் முகம் மட்டும்

காரணமின்றி

அசிங்கமாகிவருகிறது.

முடியின் முடிவில் இருப்பது

மனிதக் கழுத்தாய் இருக்கலாம் என்ற

பீதி

எனக்குள் பரவுகிறது.

இரண்டுங் கெட்ட வேளை....

ருவாண்டா குடியரசு ஆப்பிரிக்காவின் நடுப் பகுதியில் அமைந்துள்ள ஒரு நாடாகும். ருவாண்டா இனப்படு கொலை என்பது 1994 ஆம் ஆண்டில் ருவாண்டாவில் நடைபெற்ற ஒரு இனப்படுகொலை யாகும். இதில் ஹுட்டு இன மக்கள், துட்ஸி இன மக்கள் மற்றும் மிதமான ஹுட்டு இன மக்களை கொடூரமாக படு கொலை செய்தனர். இந்த இனப்படுகொலையில் சுமார் 800,000 பேர் கொல்லப்பட்டனர்.

3. POETRY

As the Poet

with the dream-net widespread

lying in wait to catch Poetry

A spider on the roof

spreading its saliva

faking sleep

so whiling away the time

memories aplenty inside

slipped off

without halting.

At one stage

the web tearing off

all too suddenly

As meaning

hidden deep down

writhed indistinguishable

many insects ensnared.

The Spider rising and swelling

With its eight-legged

conceited gait

caught hold of the meaning and

Munched it.

The mouth said:

‘Poetry’.

கவிதை

எஸ்.வைதீஸ்வரன்

கனவு வலை விரித்துக்

கவிதை பிடிக்கக் காத்திருக்கும்

கவியாய்

ஓட்டில் ஒரு சிலந்தி

எச்சிலை விரித்துப்

பொல்லாத பொய்த்துயிலில்

பொழுதோட்டிக் கிடக்கும் வேளை

மனதில் பல நினைவுகள்

நில்லாமல் நழுவிப் போச்சு.

ஒரு நிலையில் பட்டென்று வலையறுந்து

அடிமனப்பொருளென

தெளிவற்றுத் துடித்தன

சிக்கிய பல பூச்சிகள்

சிலந்தி எழுந்து விரிந்து

எட்டுக்கால் திமிர்நடையால்

பொருளைப் பிடித்து மென்றது.

வாய் ‘கவிதை’ என்றது.

BRAMMARAJAN

FOUR POEMS BY

BRAMMARAJAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. CHANT

Say ‘Flower’

in the Garden Field Park

would disappear

all those standing in the jar

Create

somehow the blossom.

When you reprimand the wind

it freezes.

Inhale for me and thee

the life-breath.

In sounds dripping

in the force of gravitation

Bats fallen.

Play your Music.

Say Food

Let everything rot.

that meant

for Him

He would

Create.

உச்சாடனம்

மலர் என்று சொல்

தோட்டத்திலும் வயலிலும் பூங்காவிலும்

மறையும் ஜாடியில் நின்றவை யாவும்

தோற்றுவிப்பாய்

ஏதோவிதம் பூவை

காற்றைக் கடிந்தவுடன்

உறைகிறது

ஸ்வாசி எனக்கும் உனக்குமாக

பிராணனை

ஒலிகள் விழும்

புவிரீப்பில் வீழ்ந்த வௌவால்கள்

நடத்து உன் இசையை.

உணவென்று சொல்

எல்லாம் அழுகட்டும்

படைத்துக்கொள்வான்

தனக்கானதை

அவன்.

2. BIRD'S TRAIL

‘Suffice to have even a droplet of sweat fallen’

For the root-word that agitates thus

Have acid dense as spring immense.

In the inner eye that ask for the split-second countenance

Should smear the blinding Black

collected with the primordial stage of shades wiped and applied

Ask the feet that come after smelling the knots of mounts

and crave for repose

to cast off sleep

and get back to the starting point.

To those strings of pain that pulsate on par with

the throbbing blood

proclaim that slowing the speed would do good

If ‘somewhat like’ and ‘similar to’ suffice

plant that in blank space.

For the strokes and caresses demanded

leaping on the lap, bosom and nape

Bring the bloody sharpness of the scratching nails.

Does the sensory nerve secrete still

Let it turn sans veins of sweetness

and everything else.

For lips asking lips

the torn flesh of corpse would prove

befitting.

Tell the branch

The bird’s return is not with the hunter

Nor in having the trail lost.

பறவையின் வழித்தடம்

சிந்தினால் போதும் துளி வியர்வையாகிலும்

எனப்பதறும் வேர்ச்சொல்களிடம்

அடர் அமிலத்தை ஊற்றாக்கு

க்ஷணமுகம் காணக்கோரும் மனக்கண்ணில்

நிறங்களின் ஆதியிலே துடைத்தெழுதிய குருட்டுக்கருமையை

பூசுதல் வேண்டும்

மலைகளின் முடிச்சுகளை முகர்ந்து வந்து

ஆசுவாசம் கெஞ்சும் பாதங்களைத்

தூக்கம் கெட்டுத் திரும்பச் சொல் முதலில் தொடங்கிய இடத்தில்

துடிக்கும் குருதிக்கு இணையாய்த் தெறிக்கும்

வலியின் நாண்களிடம்

தாளத்தின் துரிதம் குறைத்தல் நன்றென

அறிவி

போன்றைப் போல் ஒன்று போதுமெனில்

போலையே வெற்றிடத்தில் இடு

மடி மீதும் மனம் மீதும் பிடறி மீதும்

எக்கிக்கேட்கும் வருடல்களுக்கு

பிறாண்டல் நகங்களின் குருதிக் கூர்மையைத்

தருவி

உணர் செல் சுரக்கிறதா இன்னும்

கனிமை நாளமில்லாதும் ஏதுமில்லாததும் ஆகக் கடவதாகும் அது

உதடுகள் கேட்கும் உதடுகளுக்கு

பிணத்தின் பிய்ந்த தசை தான் தகும்

கிளைக்குச் சொல்

பறவையின் திரும்பல்

வேடனிடமும் இல்லை

வழித்தடம் இழத்தலிலும் இல்லை

3. THE MUKURTHI PEAK

Atop the sky

the vulture seems hanging

in a rope sans hue.

Despite the eyes rolling

grass sculpture tier

carved by the wind upon

the mountain skin

would creep on the nape too

On the peak-crest

the sole of feet would tingle.

The woodland groves

on their own slants

would quiver as pubic hair

The scar-imprints

gnawed by human worms

the peak endures.

As evergreen query

stands there

cleaving the soul

‘Perani’.

As the ;Thersavukku’ trees

stand still

in primordial penance

they comprehend not

Kingfishers’ complaint .

பிரம்மராஜனின் கவிதை

மூக்ருத்தி சிகரம்

விசும்பின் உச்சியில்

நிறம்பெறா கயிற்றில்

தொங்குவதாகிறது பருந்து

கண்கள் சுழல்கையிலும்

பிடறியிலும் படரும்

மலை உடலுக்கு காற்று செதுக்கிய

புல் சிற்ப அடுக்கு

சிகரத்தின் சிரசில்

உள்ளங்கால் கூசும்

காட்டுச் சோலைகள் தத்தம் கோணத்தில்

அல்குல் முடிகளெனச் சிலிர்க்கும்

மனிதப் பூச்சிகள்

அரித்த

தழும்பு தடங்களைப்

பொறுக்கிறது சிகரம்.

பசிய கேள்வியாய்

மண் பிளந்து நிற்கிறது பெரணி.

தேர் சவுக்கு மரங்கள்

ஆதி தியானத்தில் அசைவற்று நிற்பதால்

மீன்கொத்திகளின்

புகாரைப் புரியாதவை.

4. TREE'S TESTIMONY

...........................................

Brammarajan

The onset of pain too

is but a common one

So a thorny word tears

They who claim that its

volume is but

like fixing inside the Frame

the painting that is not

are poor being unaware of pain.

Yet the age of pain

is that which is the

Before of

Time immemorial;

Karnan’s disposition in

offering his own wakeful body’s check

before Parasuraman’s bodily sleep

to bee’s and giant worm’s sharp pierce.

For he who said that

never can one make merry

the bark of a tree

Never can change it to Change

as like changing snake’s skin

The tree that grows with

the dates and names carved on it

by love-gullibles

declares weighing heavy that

more than the pain of felling

and tearing apart

bearing with the rapidity of the scar’s growth

flakial damage

is murder’s unending long line.

மரம் சொன்னது

- பிரம்மராஜன்

வலியின் துவக்க முகமும்

ஒரு சாதாரணம்தான்

என ஒரு முட்சொல் கிழிக்கிறது.

இல்லாத ஓவியத்தைச் சட்டகத்தினுள்

பொருத்திப் பார்ப்பதுபோல்தான்

அதன் அளவு என்பார்

வலியறியா வறியோர்.

எனினும் வலியின் வயது

தொன்மையின் முன்மை’

பரசுராமனின் உடல் உறக்கத்திற்கு

முன் தன் விழிப்புடல் துடையை

வண்டுத் துளைப்புக்குத் தந்த

கர்ணத் தன்மை.

மரப்பட்டையை மகிழ்ச்சிப்படுத்தவே

முடியாது

பாம்பின் சட்டையை மாற்றுதல் போல்

மாறுதலுக்கு மாற்றுதல் முடியாது

என்றவனுக்கு

காதல் முட்டாள்கள் செதுக்கிச்சென்ற

தேதிகள் பெயர்களுடன் வளர்மரம்

கனத்துச் சொல்கிறது

வெட்டிக் கிழித்தலின் வலியைவிட

வடுவின் வளர்வேகம்

பொருக்குச் சேதம்

பொறுத்தல்

கொலையின் முடிவற்ற நீள்கோடாகும்.