FOUR POEMS BY
BRAMMARAJAN
Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)
1. CHANT
Say ‘Flower’
in the Garden Field Park
would disappear
all those standing in the jar
Create
somehow the blossom.
When you reprimand the wind
it freezes.
Inhale for me and thee
the life-breath.
In sounds dripping
in the force of gravitation
Bats fallen.
Play your Music.
Say Food
Let everything rot.
that meant
for Him
He would
Create.
உச்சாடனம்
மலர் என்று சொல்
மறையும் ஜாடியில் நின்றவை யாவும்
தோற்றுவிப்பாய்
ஏதோவிதம் பூவை
காற்றைக் கடிந்தவுடன்
உறைகிறது
ஸ்வாசி எனக்கும் உனக்குமாக
பிராணனை
ஒலிகள் விழும்
புவிரீப்பில் வீழ்ந்த வௌவால்கள்
நடத்து உன் இசையை.
உணவென்று சொல்
எல்லாம் அழுகட்டும்
படைத்துக்கொள்வான்
தனக்கானதை
அவன்.
2. BIRD'S TRAIL
‘Suffice to have even a droplet of sweat fallen’
Have acid dense as spring immense.
In the inner eye that ask for the split-second countenance
Should smear the blinding Black
collected with the primordial stage of shades wiped and applied
Ask the feet that come after smelling the knots of mounts
and crave for repose
to cast off sleep
and get back to the starting point.
To those strings of pain that pulsate on par with
the throbbing blood
proclaim that slowing the speed would do good
If ‘somewhat like’ and ‘similar to’ suffice
plant that in blank space.
For the strokes and caresses demanded
leaping on the lap, bosom and nape
Bring the bloody sharpness of the scratching nails.
Does the sensory nerve secrete still
Let it turn sans veins of sweetness
and everything else.
For lips asking lips
the torn flesh of corpse would prove
befitting.
Tell the branch
The bird’s return is not with the hunter
Nor in having the trail lost.
பறவையின் வழித்தடம்
சிந்தினால் போதும் துளி வியர்வையாகிலும்
எனப்பதறும் வேர்ச்சொல்களிடம்
அடர் அமிலத்தை ஊற்றாக்கு
க்ஷணமுகம் காணக்கோரும் மனக்கண்ணில்
நிறங்களின் ஆதியிலே துடைத்தெழுதிய குருட்டுக்கருமையை
பூசுதல் வேண்டும்
மலைகளின் முடிச்சுகளை முகர்ந்து வந்து
ஆசுவாசம் கெஞ்சும் பாதங்களைத்
தூக்கம் கெட்டுத் திரும்பச் சொல் முதலில் தொடங்கிய இடத்தில்
துடிக்கும் குருதிக்கு இணையாய்த் தெறிக்கும்
வலியின் நாண்களிடம்
தாளத்தின் துரிதம் குறைத்தல் நன்றென
அறிவி
போன்றைப் போல் ஒன்று போதுமெனில்
போலையே வெற்றிடத்தில் இடு
மடி மீதும் மனம் மீதும் பிடறி மீதும்
எக்கிக்கேட்கும் வருடல்களுக்கு
பிறாண்டல் நகங்களின் குருதிக் கூர்மையைத்
தருவி
உணர் செல் சுரக்கிறதா இன்னும்
கனிமை நாளமில்லாதும் ஏதுமில்லாததும் ஆகக் கடவதாகும் அது
உதடுகள் கேட்கும் உதடுகளுக்கு
பிணத்தின் பிய்ந்த தசை தான் தகும்
கிளைக்குச் சொல்
பறவையின் திரும்பல்
வேடனிடமும் இல்லை
வழித்தடம் இழத்தலிலும் இல்லை
3. THE MUKURTHI PEAK
the vulture seems hanging
in a rope sans hue.
Despite the eyes rolling
grass sculpture tier
carved by the wind upon
the mountain skin
would creep on the nape too
On the peak-crest
the sole of feet would tingle.
The woodland groves
on their own slants
would quiver as pubic hair
The scar-imprints
gnawed by human worms
the peak endures.
As evergreen query
stands there
cleaving the soul
‘Perani’.
As the ;Thersavukku’ trees
stand still
in primordial penance
they comprehend not
Kingfishers’ complaint .
பிரம்மராஜனின் கவிதை
மூக்ருத்தி சிகரம்
விசும்பின் உச்சியில்
நிறம்பெறா கயிற்றில்
தொங்குவதாகிறது பருந்து
கண்கள் சுழல்கையிலும்
பிடறியிலும் படரும்
மலை உடலுக்கு காற்று செதுக்கிய
புல் சிற்ப அடுக்கு
சிகரத்தின் சிரசில்
உள்ளங்கால் கூசும்
காட்டுச் சோலைகள் தத்தம் கோணத்தில்
அல்குல் முடிகளெனச் சிலிர்க்கும்
மனிதப் பூச்சிகள்
அரித்த
தழும்பு தடங்களைப்
பொறுக்கிறது சிகரம்.
பசிய கேள்வியாய்
மண் பிளந்து நிற்கிறது பெரணி.
தேர் சவுக்கு மரங்கள்
ஆதி தியானத்தில் அசைவற்று நிற்பதால்
மீன்கொத்திகளின்
புகாரைப் புரியாதவை.
4. TREE'S TESTIMONY
...........................................
Brammarajan
The onset of pain too
is but a common one
So a thorny word tears
They who claim that its
volume is but
like fixing inside the Frame
the painting that is not
are poor being unaware of pain.
Yet the age of pain
is that which is the
Before of
Time immemorial;
Karnan’s disposition in
offering his own wakeful body’s check
before Parasuraman’s bodily sleep
to bee’s and giant worm’s sharp pierce.
For he who said that
never can one make merry
the bark of a tree
Never can change it to Change
as like changing snake’s skin
The tree that grows with
the dates and names carved on it
by love-gullibles
declares weighing heavy that
more than the pain of felling
and tearing apart
bearing with the rapidity of the scar’s growth
flakial damage
is murder’s unending long line.
மரம் சொன்னது
- பிரம்மராஜன்
வலியின் துவக்க முகமும்
ஒரு சாதாரணம்தான்
என ஒரு முட்சொல் கிழிக்கிறது.
இல்லாத ஓவியத்தைச் சட்டகத்தினுள்
பொருத்திப் பார்ப்பதுபோல்தான்
அதன் அளவு என்பார்
வலியறியா வறியோர்.
எனினும் வலியின் வயது
தொன்மையின் முன்மை’
பரசுராமனின் உடல் உறக்கத்திற்கு
முன் தன் விழிப்புடல் துடையை
வண்டுத் துளைப்புக்குத் தந்த
கர்ணத் தன்மை.
மரப்பட்டையை மகிழ்ச்சிப்படுத்தவே
முடியாது
பாம்பின் சட்டையை மாற்றுதல் போல்
மாறுதலுக்கு மாற்றுதல் முடியாது
என்றவனுக்கு
காதல் முட்டாள்கள் செதுக்கிச்சென்ற
தேதிகள் பெயர்களுடன் வளர்மரம்
கனத்துச் சொல்கிறது
வெட்டிக் கிழித்தலின் வலியைவிட
வடுவின் வளர்வேகம்
பொருக்குச் சேதம்
பொறுத்தல்
கொலையின் முடிவற்ற நீள்கோடாகும்.
No comments:
Post a Comment