RAVI SUBRAMANIAN

 A POEM BY

RAVI SUBRAMANIAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

YOU ARE EVERYTHING

In order to provide us shelter

From the sultriness of ‘Karisal’, the Black soil

You planted saplings so full of care

Upon growing thirsty turning dry and disintegrating

You became the fountain

Upon the fence of compassion too

Pirandai creepers.

By reason of being in harmony

the yellow-soaked heat too

turns into warmth.

On the soil of

Time Immemorial isolation

the fragrance of Love

creeps and grows

far and wide

in the kindness of your voice

fruits fertile

burst open.

Disclaiming responsibility for the wonders

happening

If you stand thus thoroughly immersed

in the flutter of cluster of birds

_ Oh, how to name it?

யாதுமாகிநின்றாய்

கரிசலின்வெக்கைகண்டு

கரிசனகன்றுகள்நட்டுவைத்தாய்

தாகித்துவெடித்துக்காய்ந்ததில்

சுரந்தாய்ஊற்றாய்

பரிவின்வேலியிலும்பிரண்டைக்கொடிகள்

அணுக்கஇருப்பின்விளைச்சலால்

மஞ்சள்தோய்ந்தவெய்யிலும்

இளஞ்சூடாகிறது

பன்னெடுங்கால

தனிமையின்நிலமெங்கும்

பற்றிப்படர்ந்துவீசுகிறது

அன்பின்நறுமணம்

நின்குரலின்கனிவில்

சூல்கொண்டகனிகள்

பிளக்கின்றன

நிகழும்அற்புதங்களுக்குப்

பொறுப்புதுறந்து

புட்கூட்டச்சலசலப்பில்

இப்படிலயித்துநின்றால்

இதற்குஎன்னவெனபெயர்வைப்பேன்நான்.

THARIK THASKI

 A POEM BY

THARIK THASKI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

A BUNCH OF BABY DEER

After a long time

We returned home

Standing at the entrance

we could see its lifeless state

Opening the door when we entered

inside

are all the portions of the house

awfully dead

or in raging fury

turned the other side.

For going away

Abandoning it

To remain all alone

Is it feverishly waiting to ask

Questions a lot

And for hugging me tight

And crying its heart out?

It could be all put together

At that instant

Our kids who were outside

Come in.

And the heart of the house

Begins to throb.

It opened its eyes in a flash.

The rooms

walls and doors

and more

So the nooks and crannies of the house

begin to sing and dance

and play hide and seek.

The house gifted a cluster of deer

to the children dear

and itself turned yet another.

the house gifting a bunch of little deer

to the children there

and turned into one more!

Tharik Thaski

•

ஒரு தொகை மான்குட்டிகள்

நீண்ட நாட்களுக்குப் பின்னர்

வீட்டிற்கு வந்தோம்

வாசலில் நின்று பார்த்த போதே

வீட்டின் முகம் செத்துக் கிடந்தது.

கதவைத் திறந்து உள் நுழைந்த போது

வீட்டின் எல்லாப் பகுதிகளும்

செத்துக் கிடக்கிறதா...

மிகுந்த கோபத்தில் தன்னை

திருப்பிக் கொண்டிருக்கிறதா...

தனியே விட்டுச் சென்றதற்காய்

ஆயிரம் கேள்விகள் கேட்டு

கட்டியணைைத்து அழத் துடிக்கிறதா...

எல்லாமுமாய் இருக்கும்.

அக் கணத்தில்

வெளியில் நின்ற எமது குழந்தைகள்

உள்ளே நுழைகிறார்கள்

வீட்டின் இதயம் துடிக்க ஆரம்பித்தது.

அது தன் கண்களை சற்றென்று

திறந்து கொண்டது.

அறைகளும்

சுவர்களும் கதவுகளும் என

வீட்டின் எல்லாப் பகுதிகளும் பேசவும்

பாடவும் ஆடவும்

ஒளிந்து விளையாடவும் தொடங்கின.

வீடு

ஒரு தொகை மான் குட்டிகளை

குழந்தைகளுக்குப் பரிசளித்து

தானும் குழந்தையாய் ஆகிற்று.

நீறோ

K.S.AMBIGAVARSHINI [TWO POEMS]

 TWO POEMS BY

K.S.AMBIGAVARSHINI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. THE CALL

The soft stirs of the screen

called me

A very real call

As if someone is present there.

Someone’s hands stretch

as the cool soft breeze

for whom the call is

for me?

Yes, it is a call seeking me.

I want to touch those hands

Should respond to those calls

that pursue me incessantly.

Stopping the curtain-stirs

When I found out the direction wherefrom it blows

Three cats upon the ‘Pungai’ tree.

They would pounce anytime.

Smiling one last time

leaving the whites of the cats to roam around

in the wind

I left

The swaying screen finally

with the wave dashing

pulled out its one hand.

அழைப்பு

ஒரு ஊதாக்காற்றின்

திரையலைவுகள் என்னை அழைத்தன

யாரோ இருப்பதுபோல

ஒரு அழைப்பு

யாரோ ஒருவரின் கைகள் குளிர்தென்றலாக நீளுகின்றன

அழைப்பு

யாருக்காக

எனக்காக?

ஆம் என்னைத் தேடிவருகிற அழைப்பது

அந்தக் கைகளை நான் தொடவேண்டும்

விடாது துரத்துகிற அழைப்புகளுக்கு

பதிலளிக்கவேண்டும்

திரையலைவுகளை நிறுத்திவிட்டு

காற்று வருகிற திசையைக் கண்டால்

புங்கைமீது மூன்று வெள்ளைப் பூனைகள்

அவை எந்த நேரத்திலும் என் மீது பாய்ந்துவிடலாம்

கடைசியாகப் புன்னகைத்துவிட்டு

பூனைகளின் வெள்ளைகளைக்

காற்றில் அலையவிட்டு நீங்கினேன்

திரையலைவு கடைசியாக

அதன் ஒரு கையை

அலைமோதி வெளியிழுத்துக்கொண்டது.

2. THE SPARKS

Initially five

Followed by three

joining fly

and go far away.

The smoke soars high.

From the fire sparks flutter

turning the throat sore

The little girl runs from the tree

into the wilderness and

go round and round

Cranes form a line once again

and float on

On the tree ‘Murungai’ flowers

abound

the fire glows

Why is it sparks rush thus

from the fire

Smoke engulfs

the garbage burnt

apply balm.

K.S. Ambigavarshini

தீப்பொறிகள்

முதலில் ஐந்து

பின்தொடர்ந்து மூன்று

ஒன்றுசேர்ந்து பறக்கின்றன

தொலைவாகிப் போகின்றன

புகை உயரப் பறக்கிறது

நெருப்பிலிருந்து தீப்பொறிகள் கமறுகின்றன

சிறுமி மரத்திலிருந்து பொட்டல்வெளிக்கு ஓடி வட்டமிடுகிறாள்

கொக்குகள் மீண்டும் வரிசைகட்டிப் பறக்கின்றன

மரத்தில் முருங்கைப் பூக்கள்

நிறைய

நெருப்பு எரிகிறது

தீப்பொறிகள் ஏன்

நெருப்பிலிருந்து இப்படிப் பறக்கின்றன

புகைமண்டலம்

சூழ்கிறது

எரிக்கப்பட்ட குப்பைகள்

களிம்பு பூசுகின்றன.

MOHAMED RIYAL

 A POEM BY

MOHAMED RIYAL

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*first Draft)

In the radiant expanse of the

Canvas

In between Quiet

and Conflict

Close to tests and contests

I repose for a while.

In the soft music of

the tender cool breeze

Yesterday and Tomorrow

drop by drop

tasting sweet within.

I do ponder over

the semblance of Death

at times

waiting at the corner of the

bustling street

for my turn.

Mohamed Riyal

ஒளி வீசிப் படரும்

ஓவியப் பரப்பில்

ஆறுதலுக்கும்

அலைசலுக்கும் நடுவில்

சவால்களின் நெருக்கமாக

சற்று அமர்ந்து கொள்கிறேன்.

குளிர் காற்றின்

மெல்லிய இசையில்

நேற்றையும் நாளையும்

ஒவ்வொரு துளியாக

எனக்குள் இனித்துக் கொண்டிருக்கின்றன.

சிற்சில சமயங்களில்

தெரு சந்தடியில்

என் முறை வரும்வரை காத்திருக்கும்

மரணத்தின் சாயலையும்

அவதானித்துக்கொள்கிறேன்.

(முகம்மது றியால்).

THARMINI

 A POEM BY

THARMINI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The canal runs elongating

to join River Seine.

With trees towering on both sides

Grass and flowers on the banks

Shadows falling into the water

in bluish green

Sparrows reveling in sunshine

Radiant sky

En route

Legs find out a day exclusively mine

Panting a woman runs past me

Bait in the hands of an old man

He was trying to catch the fish called peace.

Sitting on the lawn four enjoy a drink.

A dog runs around in gay abandon

Looking at their reflections in the stream

a pair in a wooden chair.

In their hands Love flutters.

An artiste wearing a colourful hat

eyes half-closed

start playing the guitar.

With eyes clicking all and more

a woman walks on

with a lilting gait.

Tharmi Ni

செய்ன் நதியோடு கலக்க

நீண்டு ஓடுகிறது கால்வாய்.

நெடுநெடுத்த மரங்கள் நிற்க

கரைகளில் புற்களும் பூக்களும்.

நீலப்பச்சை நிறத்து நீரில் விழும் நிழல்கள்.

வெப்பக் கதிரில் விளையாடும் குருவிகள்.

வெளிச்ச வானம்.

போகும் பாதையில்,

எனக்கான நாளொன்றைக் கால்கள் கண்டு பிடிக்கின்றன.

மூச்சு வாங்கியபடி ஒருத்தி

என்னை ஓடிக் கடக்கிறாள்.

முதிய மனிதனின் கைகளில் துாண்டில்

அமைதியென்ற மீனைப் பிடிக்க முனைகிறான்.

நால்வர் புற்தரையில் அமர்ந்து மதுவருந்துகிறார்கள்.

நாயொன்று சுதந்திரமாக ஓடித்திரிந்து மகிழ்கிறது.

தண்ணீரில் தெரியும் தம் விம்பங்களை பார்த்தபடி மர இருக்கையில் இருவர்.

அவர்களது கைகளில் காதல் படபடக்கிறது.

பல நிறங்களாலான தொப்பியோடு கலைஞனொருத்தன் கண்கள் செருகியபடி

கிட்டாரை மீட்டத்தொடங்குகிறான்.

எல்லாவற்றையும் படம் பிடிக்கும் கண்களோடு

பெண்ணொருத்தி துள்ளி நடக்கிறாள்.

NEDUNTHEEVU NETHAMOHAN

 A POEM BY

NEDUNTHEEVU NETHAMOHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

On moving over to another tenement

a dilapidated existence

and a lovely doll’s presence

came my way.

Its face revealed the anguish of

leaving the comforting embrace of

a child’s hands.

Wonder what these dolls have

dearer than the mother’s embrace.

Children hug them with so much love and grace

None takes care of anyone

the way dolls are looked after by children.

More than you enthralling gods

The children enchant their dolls.

In the world of children

Dolls are kids.

Even the hearts of those dolls

lost and gone astray

have love in abundance

The dolls in the shops are waiting

for the toddlers.

You buy mere dolls

But the kids receive them

As babies real and wholesome.

நெடுந்தீவு நேதாமோகன்

நான் வாடகை வீடொன்றுக்கு

இடம் மாறியபோது பாழடைந்த வாசமும்

அழகிய பொம்மை ஒன்றும் கிடைத்தது

எனக்கு

யாரோ ஒரு குழந்தையின் அரவணைப்பில்

இருந்து தவறிய சோகம் இருந்தது

அதன் முகத்தில்

இந்த பொம்மைகளிடம் அப்படி

என்னதான் இருக்கிறதோ

தாயின் அணைைப்பைக் காட்டிலும்

குழந்தைகள் பொம்மைகளை

அவ்வளவு பிரியத்தோடு அனைத்து

கொள்கிறார்கள்

பொம்மைகளை பார்த்துக்கொள்ளும்

குழந்தைகள்போல்

யாரும் யாரையும் பார்த்துக்கொள்வதில்லை

நீங்கள் கடவுளை பரவசப்படுத்துவதை விட

குழந்தைகள் பொம்மைகளை

பரவசப்படுத்துகின்றார்கள்

குழந்தைகளின் உலகத்தில்

பொம்மைகளே குழந்தைகள்

குழந்தைகளிடமிருந்து தவறிய

பொம்மைகளுக்குள்ளும் பேரன்புள்ள

இதயம் இருக்கிறது

கடைகளில் இருக்கும் பொம்மைகள்

குழந்தைகளுக்காக காத்திருக்கின்றன

நீங்கள்தான் பொம்மை வாங்கி கொடுக்கின்றீர்கள்

குழந்தைகள் என்னவோ பொம்மைகளை

குழந்தையாகத்தான் வாங்கிக் கொள்கிறார்கள் .

09.08.2020

- நேதா-

ABDUL JAMEEL

 A POEM BY

ABDUL JAMEEL

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE WINGED SEA

You’re wrong _

The wave is not your pet puppy

to come running at your beck and call

wagging its little tail

and pursuing you submissively.

It is the innate pride of the Sea.

It is the essence of Sea being alive.

It is Sea’s eternal hope.

Right from the start

It is the wave that marks the Sea

warning us to be wary.

Wave is but Sea’s Wing

It is just that_

the Sea has not yet managed

to go flying.

Abdul Jameel

கடலின் சிறகு

________________

நீ கருதியிருப்பதுபோல்

அலை ஒன்றும்

நின் வீட்டு நாய்க்குட்டியல்ல

சுண்டு விரலால்

அழைத்தவுடன் பின்னால்

வாலையாட்டி ஓடி வருவதற்கு

அது கடலின் பிறவித் திமிர்

அது கடலின் உயிர்ப்பு

அது கடலின் தீரா நம்பிக்கை

கடலென்பதனை

ஆதியிலிருந்து அலைதான்

எச்சரித்து காட்டுகிறது

ஆர்ப்பரிக்கா தருணங்களில்

கடலை நதியெனக் கருதவும் வாய்ப்பிருக்கத்தான் செய்கிறது

அலையென்பது கடலின் சிறகு

இன்னும் அதனால்

பறக்கத்தான் முடியவில்லை

0

ஜமீல்