PAADHASAARI VISWANATHAN

         TWO POEMS BY

PAADHASAARI VISWANATHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

There remains a room

uninhabited

where there is a wall-clock

The clock has a glass-cover

Inside that glass cover

There are those clock hands

that play run and catch game forever.

At times those clock hands would

stop running

and refrain from showing the time.

And an old man there

who would never fail to change the battery

even for that

Stock-still clock.

It’s ages since his one and only son

had settled in a foreign soil

with his family

The senior citizen

Who even after that

went on

replacing the old battery

with the new one

is today dead and gone.

Paadhasaari Vishwanathan

•

ஆளற்ற ஓர் தனி அறையுமுண்டு

அறையிலோர்

சுவர்க்கடிகையும் உள்ளது

உள்ளததில் கண்ணாடிக் கூடுமுளது

கூடு னுள்ளே

ஓடிப் பிடித்து விளையாடும் நேரக்குறி முட்களும்

நகரக் காண்பதுண்டு

நேரக்குறி முட்கள்

நகராது நின்று

காலம் காட்டாது

ஓடாதிருப்பதுமுண்டு

ஓடா அக்கடிகைக்கும்

ஓயாது பேட்டரி மாற்றிவிடும் முதியோன்

ஒருவர் உண்டு

அவ்வொருவரின்

ஒற்றை மகனும் தன்குடும்பமென

அயல் தேசம் ஏகி

ஆண்டுகள் பலவானதுண்டு

ஆகிய பின்னும்

அக்காலி அறை

ஓடாச்

சுவர்க்கடிகைக்கும்

ஓயாது பேட்டரி மாற்றிய

அம்முதியோன்

இன்று காலமானார்.

பாதசாரி விஸ்வநாதன்

(2)

They have broken

the limbs of the hibiscus plant

Forgetting the scars

It once again offers flowers

so fine

Daily they take them in the flower-basket

to Badrakaaliamman shrine

Plants are children

Trees, the Aged Ones.

செம்பருத்திச் செடியின் கைகால்களை முறித்து விட்டனர்

ஆயினும்

வடு மறந்து

மீண்டும் மலர்கள்

தருகிறது

அன்றாடம்

பத்ரகாளியம்மன் கோவிலுக்கு

பூக்கூடையில்

எடுத்துச்செல்கிறார்கள்..

செடிகள் குழந்தைகள்

மரங்கள் முதியவர்கள்.

பாதசாரி விஸ்வநாதன்

A POEM BY PAADHASAARI VISWANATHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

They have broken

the limbs of the hibiscus plant

Forgetting the scars

It once again offers flowers

so fine

Daily they take them in the flower-basket

to Badrakaaliamman shrine

Plants are children

Trees, the Aged Ones.

செம்பருத்திச் செடியின் கைகால்களை முறித்து விட்டனர்

ஆயினும்

வடு மறந்து

மீண்டும் மலர்கள்

தருகிறது

அன்றாடம்

பத்ரகாளியம்மன் கோவிலுக்கு

பூக்கூடையில்

எடுத்துச்செல்கிறார்கள்..

செடிகள் குழந்தைகள்

மரங்கள் முதியவர்கள்.

A POEM BY PAADHASAARI VISWANATHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

They have broken

the limbs of the hibiscus plant

Forgetting the scars

It once again offers flowers

so fine

Daily they take them in the flower-basket

to Badrakaaliamman shrine

Plants are children

Trees, the Aged Ones.

செம்பருத்திச் செடியின் கைகால்களை முறித்து விட்டனர்

ஆயினும்

வடு மறந்து

மீண்டும் மலர்கள்

தருகிறது

அன்றாடம்

பத்ரகாளியம்மன் கோவிலுக்கு

பூக்கூடையில்

எடுத்துச்செல்கிறார்கள்..

செடிகள் குழந்தைகள்

மரங்கள் முதியவர்கள்.