ABDUL JAMEEL

TWO POEMS BY

ABDUL JAMEEL

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1) UMMA - THE LIGHT THAT READS HER CHILDREN’S GLOOM

Though Umma’s cooking is not all that tasty

It is only when the food is mashed with her loving hand

and she feeds her children

adding her affection

the kids get rid of their hunger.

Though Umma’s face is beauty-personified

it is only when she with her smile serene

gifts her children with kisses

the tear-filled faces of her children

bloom at once.

Though Umma’s words don’t sound sweet

it is only when she sings lullaby

children fall asleep upon her shoulders blissfully.

Though Umma’s life remains sans light

It is with the help of her eyes’ glow

children forever read their gloom ,

you know.

Abdul Jameel •

குழந்தைகளின் இருளை

வாசிக்கும் ஔிதான் உம்மா

_____________________

உம்மாவின் சமையல்

சுவையாக இல்லையென்றாலும்

அவளின் கையால் சோறு பிசைந்து

அன்பையும் கலந்து

ஊட்டும் போதுதான்

குழந்தைகளின் பசி ஆறுகிறது

உம்மாவின் முகம் அழகில்லையென்றாலும்

இதழ் பதிந்த முத்தங்களை

புன்னகை சொரிந்தபடி

அவள் பரிசளிக்கும் போதுதான்

குழந்தைகளின் அழுத முகம்கங்கள்

உடன் மலர்ந்துவிடுகின்றன

உம்மாவின் பேச்சு

இனிமையாக இல்லையென்றாலும்

அவள் தாலாட்டுப் பாடும் போதுதான்

தோழ்மேல் குழந்தைகள் அயர்ந்துறங்கிவிடுகிறது

உம்மாவின் வாழ்வு ஔியற்றிருந்தாலும்

அவளின் கண்களின் ஔியால்தான்

தங்களது இருளை

ஒயாது வாசிக்கின்றன குழந்தைகள்

ஜமீல்

2. CAN HOUSES DWELL WITHOUT DOORS

The door there

with face to the floor

Lying abandoned

Would have been safeguarding a house

Once upon a time.

Today with all its identity lost

And its shape and ornamental decorations decayed

It remains

Still it would be retaining still

In tact

the history of the house

it dwelt in

its deadly secrets

and memories galore

and many more

Sometimes the doors would be knowing

things happened without the knowledge of the house-owner.

For,

From the time it is locked

Till it opened

Mostly the doors of the house alone

Keep reading the abode

Without doors

The houses never become that, for sure.

Abdul Jameel

•

கதவுகளின்றி வீடுகள் வசிக்குமா

_____________________________________

கை விடப்பட்ட நிலையில்

ஒதுக்குப் புறமாக

முகம் புதைந்து கிடக்கும் கதவானது

முன்னொரு காலத்தில்

ஒரு வீட்டின் அரணாக வாழ்ந்திருக்கும்

இன்று அடையாளமற்றவாறு

பொழியப்பட்ட அலங்கரங்களும்

வடிவமும் சிதைந்து கிடக்கிறது

இருந்தும் தான் வாழ்ந்த வீட்டின்

ஆதி வறலாறுகளையும்

பரம ரகசியங்களையும்

மேலும் சில நினைவுகளையும்

இப்போதும் மனசில்

சிதையாமல் வைத்திருக்க கூடும்

சில சமயம் வீட்டானுக்கு

தெரியாமல் நிகழ்ந்த

சம்பங்களை கூட

கதவுகள் அறிய வாய்ப்பிருக்கிறது

ஏனெனில் வீட்டை பூட்டி விட்டு

திரும்பி வரும் வரை

அநேகமாக அறைக் கதவுகள்தான்

வீட்டை வாசிக்கின்றன

கதவுகளின்றி வீடுகள்

ஒரு போதும் வீடாவதில்லை

●

ஜமீல்