YUMA VASUKI

 TWO POEMS BY

YUMA VASUKI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

BEYOND REDEMPTION

While treading along lost in thought

from nowhere you came blocking my way with your baby

and begged for alms

Oh god, how so gloriously the child laughed

Instead of beseeching

You could have got hold of my shirt and shaken me.

One night pointing at the child writhing beside the gutter

unable to bear the torture inflicted by mosquitoes

You pleaded.

Deep in sleep, not having the strength to cry

how so weakly it whined

Instead of doing that

You could have beaten me black and blue

and snatched what I had

Amidst the crowd waiting for the bus

You made your child touch my feet and

open its hands wide

Alas, how hard it strove

to appear wretched

Instead of that

you could have spat at me and demanded.

With the trace of tears in your grim countenance

You stand in front of me today

begging for the burial of an orphan child

As pain unbearable to the entire world

Ho, how quietly it lies there…

Aiyoe….. Aiyoe….

Taking each step thoroughly shaken

I go past thee as ever.

Why don’t you settle the score

killing me

O Maa.......

....................................................................................................................................................................................

தீராத கணக்கு என்ற தலைப்பு தரும் வலியை, அர்த்தங்களை ஆங்கிலத்தில் என்னால் கொண்டுவரவே இயல வில்லை. மீட்சிக்கு வழியின்றி என்பதுபோன்ற பொரு ளில் ஒரு தலைப்பு வைத்துள்ளேன். இன்னும் அதிகச் செறிவான தலைப்பைத் தேடிக்கொண்டிருக் கிறேன்.

...........................................................................................

தீராத கணக்கு.

எதையோ நினைத்தபடி

எங்கோ சென்றுகொண்டிருக்கும்போது

சட்டென்று உன் குழந்தையுடன் வழிமறித்து

பிச்சை என்று கேட்டாய்.

தெய்வமே அந்தக் குழந்தை

என்னமாய்ச் சிரித்தது....

அதற்கு மாறாக நீ என்

சட்டையைப் பிடித்து உலுக்கியிருக்கலாம்

ஓரிரவில் சாக்கடையோரம்

கொசுக்கள் குதறும் வதையில்

துடித்துப் புரளும் குழந்தையைக் காட்டி

அய்யா என யாசித்தாய்

உறக்க மயக்கத்தில் அழச் சக்தியற்று அது

எவ்வளவு ஈனமாய் சிணுங்கியது....

அதற்குப் பதில் நீ என்னை

அடித்துப் பிடுங்கியிருக்கலாம்

பஸ்ஸுக்குக் காத்திருக்கும் கூட்டத்திடையில்

உன் குழந்தை என் கால்களைத் தொட்டு

கை மலர்த்தும்படிச் செய்தாயே,

ஒ பரிதாபமாய் முகம் காட்ட அது அப்போது

எவ்வளவு பாடுபட்டது...

அதைவிடவும் நீ என்னை

முகத்தில் உமிழ்ந்து கேட்டிருக்கலாம்

இறுகிய முகத்தின் கண்ணீர்த் தடத்துடன்

அனாதைக் குழந்தையை அடக்கம் செய்டயவென்று

இரந்து நிற்கிறாய் இன்று

புவி சுமக்க முடியாத பாரமாக இது

எவ்வளவு அமைதியாகக் கிடக்கிறது.....

அய்யோ அய்யோ என்று

பதறி அழிந்தபடியே

ஒவ்வொரு அடியையும் எடுத்துவைத்து

உன்னைக் கடந்து போகின்றேன்

தாயே என்னைக் கொன்று பழி தீர்க்க

ஏன் உனக்குத் தெரியவில்லை.

யூமா வாசுகி

(2)

REVISIT

The street where your abode remains

I have found this time also.

Having a cup of tea at the street-corner shop

other than having a cigarette

additionally

I wasted no time.

In order not to come across you

when you would be returning after office hours

I have come on a holiday.

In my dream last night you appeared as a tree

Pushing aside the thick clusters of leaves

which feigning to confront you hug you caressingly

catching hold of the scratching branches I climbed on.

Throwing the bouquets in the manner of an assault

You touch and feel my blood

Due to your desire delirious

branches innumerable sprouted

Embracing them all

I ascended in frenzy unleashed.

Though vigour gone

Ecstasy demands branches galore

As I sat on the topmost branch semen swelled

flooding all over your body

Not leaving any spot

It was thee who daubed it

with all the spots touched by semen

turning pale

You became a crystal tree.

Slowly bending the topmost branch

When you sucked even the lone drop

as if rising from the chair

i regained my senses

just as getting a glimpse of the cosmos

piercing through your crystal-body –

piercing through these buildings

I feel thy nearness.

Once in a blue moon you appear in my dream.

Wading through distance long

I stand here and leave.

Unlike last time

when unable to go back

the whole lot of liquor that I had gulped

streaming as tears

wandering through the streets of this place

till dawn

now to the extent of

sitting in the bus terminus and writing this –

the sorrow has come down.

மறுபடியும் வந்திருக்கிறேன்

உன் வீடுள்ள தெருவை இம்முறையும் கண்டுபிடித்தேன்

தெருமுனைக் கடையில் டீ அருந்திக் கூடுதலாக

ஒரு சிகரெட் அருந்தும் நேரமே தாமதித்தேன்

நீ பணிமுடிந்து திரும்பும்போது எதிர்ப்பட்டு விடக்கூடாது

என்பதற்காக

ஓய்வுநாளாகப்பார்த்து வந்திருக்கிறேன்

கனவில் நீ மரமாக நேற்று தோன்றினாய்

எதிர்ப்பதுபோல தழுவும் இலையடர்த்தியை விலக்கி

உடல் கீறும் கிளைகளைப் பற்றியேறினேன்

தாக்குவதுபோல் பூங்கொத்துகளை வீசி

தொட்டுக்கொள்கிறாய் என் ரத்தத்தை

உன் அடங்காத ஆசையினால் மேலும்

அவ்வளவு கிளைகள் தோன்றின - அவ்வளவையும் அணைத்து

ஆவேசமாக நான் மேலேறினேன்

பலம் தீர்ந்தும், பரவசம் மேலும் கிளைகள் கேட்கிறது.

என் களைப்பில் கவனம் வைத்து நீ கிளைப்பதை நிறுத்தினாய்

உச்சிக்கிளையில் நான் அமர விந்து பொங்கியது

உன் உடலின் ஒரு இடமும் விடாமல் அது பரவுகிறது

நீதான் தடவிக்கொள்கிறாய்

விந்து பட்ட இடமெல்லாம் நிறம் வெளிற ஒரு

ஸ்படிக மரமானாய்

உச்சிக்கிளையை மெல்ல வளைத்து

தரையில் சிந்திய ஒரு துளியையும் நீ உறிஞ்சியபோது

நாற்காலியிலிருந்து எழுந்து நிற்பதுபோல்

தரைக்கு வந்தேன்

உன் ஸ்படிக உடல் ஊடுருவி

வெளியைப்பார்த்த்துபோலவே – இந்தக் கட்டிடங்களை ஊடுருவி

உன் சமீபம் உணர்கிறேன்

எப்போதாவது நீ கனவில் வருகிறாய் – நான்

வெகுதொலைவு கடந்துவந்து இங்கு நின்றுவிட்டுப் போகிறேன்

சென்றமுறை திரும்பிப் போக முடியாமல்

அகாலத்தில் குடித்த மதுவெல்லாம் கண்ணீராய் வழிய

இந்த ஊரின் தெருக்களை விடியும்வரை

வலம் வந்த்து போலன்றி

பேருந்து நிலையத்தில் அமர்ந்து இதை எழுதக்கூடிய அளவிற்கு

துக்கம் குறைந்திருக்கிறது

யூமா வாசுகி