KADANGANERIYAN ARIHARASUTHAN

        THREE POEMS BY

KADANGANERIYAN ARIHARASUTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

This rain unseasonal is nothing daringly new

Yet there linger

thoughts of the price paid already for it

Oh, what at all do we see Who

in these pictures sketched by heat

going beyond the dense watery lines

For whom this season, in truth? For what

Though I care to hear the query asked

by my heart innermost

Another voice asks me to go past

as if not heard.

Though everything would take place

as destined

fated

Well,

the heart always longs to rebel .

Nothing there to ponder over

Suffice to have sleep the very moment

we lie down.

It is life fulfilled, unparalleled.

Till the time you get another life

to thank all those who came along

Be loyal.

Be it Life’s Be-all and End-all.

Kadanganeriyaan Ariharasuthan

•

பருவம் தப்பிப் பொழியும்

இந்த மழையொன்றும் புதிதல்ல தான்

ஆனாலும்

ஏற்கனவே அதற்காக கொடுத்த விலையைப்

பற்றிய எண்ணங்கள்

அடர்நீர்க் கோடுகளை மீறி

இந்த வெப்பம் தீட்டும் சித்திரங்களில்

யாரை/ எதனைக் காண்கிறோம்

மெய்யாகவே இந்தப் பருவம் எதற்காக/ யாருக்காக

என ஆழ் மனம் கேட்ட கேள்விக்கு செவி கொடுத்தாலும்

கேட்காதது போல கடக்கச் சொல்கிறது

இன்னொரு குரல்

விதிக்கப்பட்டது

எழுதப்பட்டது படி தான் யாவும் நடக்கும் என்றாலும்

மீறத் துடிக்கும் மனம்

யோசிப்பதற்கு ஒன்றுமில்லை

படுத்த நொடி தூக்கம் வந்தால் போதும்

அதனைப் போன்ற நிறைவாழ்வு எதுவுமில்லை

உடன் வந்த யாவருக்கும் நன்றி சொல்ல பிறிதொரு வாழ்வு வாய்க்கும் வரை

விசுவாசமாக இரு

அது போதும்.

கடங்கநேரியான் அரிஹரசுதன்

(2)

Picking out those written in an unconscious state

you interrogate

All those that had come and gone

as things residual

are but destined

For us who are living

Here and Now

and processing the soil

for the forthcoming season

with seed dressing undertaken

let those words become the manure.

Bury deep the bitterness of yesteryears

and turn it into compost

I see those flowers that open tomorrow

in your countenance

Going across this summer time

An all too rare soft breeze blowing

there emanates fragrance

Give a hand please

Climbing the mound I would sing

the song of this universe

After all isn’t it a fact

that for listneing to that

we are wading through so vast a desert

Kadanganeriyaan Ariharasuthan

•

நினைவு தப்பிப் போன வேளையில் எழுதியவற்றை எடுத்துப் போட்டு கேள்வி கேட்கிறாய்

விட்ட குறை தொட்ட குறையாக

வந்து போனதெல்லாம் ஊழ்வினை

இத் தருணத்தில் வாழ்ந்த படி

அடுத்த பருவத்திற்காக

நிலத்தை பண்படுத்தி

விதை நேர்த்தி செய்து கொண்டிருக்கும்

நமக்கு அந்தச் சொற்கள் உரமாகட்டும்

கடந்த கால கசப்புகளை புதைத்து உரமாக்கு

நாளைய பொழுதைத் திறக்கும்

அந்த மலர்களை

உன் முகத்தில் காண்கிறேன்

இக் கோடை காலத்தைக் கடக்க

அரிதான இளந்தென்றல் வீச

நறுமணம் கமழ்கிறது

கொஞ்சம் கைகொடு

மேடேறி பாடுவேன்

இப் பிரபஞ்சத்தின் பாடலை

அதனை செவிமடுக்கத் தானே

அவ்வளவு பெரிய பாலையை கடந்து கொண்டிருக்கிறோம்

(3)

He who came to perform the ritual for those dead and gone

Standing on the shore looks at the river

For whom the song of the fishes

floating in the water

placing the mouth on the

river

and air

If cared to listen keenly

can you hear them singing the glory

of those ancestors of ours

When asked thus

the priest sulks stroking his belly.

With the slender heat of sun rising

and the fresh yellow’s blush radiant

Along the course of the girl

ascending on the bank and leaving

follow the river’s eyes.

With the hunter and hunting entity

changing place

the fluid unwind and give way.

Hauling any and all seen

the flooding waters of summer

flows carrying them along

This I wrote in the great grand river

Read out

in the highway mirage, I remember.

Kadanganeriyaan Ariharasuthan

•

நீத்தார் கடன் செலுத்த வந்தவன்

கரையில் நின்றபடி ஆற்றைப் பார்க்கிறான்

தண்ணீரில் மிதந்தபடி

ஆற்றிலும்

காற்றிலும் வாய் வைத்து

முணுமுணுக்கும் மீன்களின் பாடல் யாருக்கானது

சற்றே கூர்ந்து கவனித்தால் அது மூத்தோரின்

பெயரைச் சொல்லி அவர் புகழைப் பாடுவது

கேட்கிறதா எனக்கேட்டால்

புரோகிதன் தன் வயிற்றைத் தடவியபடி சலித்துக் கொள்கிறான்

இள வெய்யில் ஏற

புது மஞ்சளின் வெட்கம் ஒளிர

கரையேறிப் போகும் பெண்ணின் வழியில் கண்களைச் செலுத்துகிறது நதி

வேட்டையாடியும்

வேட்டைப் பொருளும்

கூடு விட்டு கூடு பாய

நீர்மை நெகிழ்ந்து இடம் கொடுக்கிறது

கண்ணுற்ற

யாவரையும் வாரிச் சுருட்டிக் கொண்டோடுகிறது

கோடை மழையின் வெள்ளம்

இதனை எழுதியது பேராற்றில்

வாசித்தது

நெடுஞ்சாலையின் கானல் நீரில்

கடங்கநேரியான் அரிஹரசுதன்