TK KALAPRIYA

 A POEM BY

TK KALAPRIYA

Translated into English by Latha Ramakrishnan

(*First Draft)

Here that which has aged the most is silence

Bearing witness are the seed grains

Here that which have drawn more sketches

are the windows of train that drag along the

crimson compartments

That which sustain it are

the snakes and mongooses that upon

hearing the sound

hurrying off halting their fight

go and hide in the bushes

That which have failed here the most

are the fireflies that wished to engrave

stars upon the earth

Here those who remain unsatiated

are Sun-drawn Isakki and Sudalai

Here those which know the answer

are the stone-serpentines

entwined in eternal communion

In order to tell that the Sun keeps

sucking water untiringly

the ailing old man who urinates in the bed itself

is kept safe and secure

by the never-ending nights that pursue Day

leaping to catch it ever in vain.

Tk Kalapria

•

இங்கே அதிக மூப்படைந்தது மௌனம்தான்

சாட்சியாய் இருப்பது தானிய விதைகள்

இங்கே அதிகச் சித்திரங்கள் தீட்டியது

அரக்குப்பெட்டிகள்இழுத்துப் போகும் ரயில்ச் சன்னல்கள்

ஆதாரமாய் இருப்பது சத்தம் கேட்டு சண்டை விடுத்தோடிப்

புதரொளியும் நாகங்களும் கீரிகளும்

இங்கே அதிகத் தோல்வி கண்டவை

நட்சத்திரங்களை நிலத்தில் பதிக்க நினைத்த மின் மினிப் பூச்சிகள்

இங்கே தாபம் தீரராமலே இருப்பவர்கள்

வெயிலுகந்த இசக்கியும் சுடலையுமே

இந்த விடை தெரிந்தவை காலமெல்லம் புணரும் கல்நாகங்கள்

சோர்வில்லாமல் சூரியன் நீரை உறிஞ்சிக் கொண்டிருக்கிறான் எனச் சொல்ல

படுக்கையில் நீர் கழிக்கும் ரோகக் கிழவனைப்

பத்திரப்படுத்தியிருக்கிறது பகலைத் தொடர்ந்து பிடிக்கப் பாய்ந்து முடியவே முடியாத இரவுகள்.