RAMESH PREDAN

 TWO POEMS BY

RAMESH PREDAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. TWO DISSIMILAR WORLDS

For this planet

I am a female alien

Whoever touches me here

I would inherit their gender

And have me attired with

the semblance of their body

If you be a male and feel me

I would also turn into a man like thee

Between two bodies

Between two planets

In the interim space

In a split second

Touching you and turning a man

Again a woman and so remaining

When I stand aside and see

The distance between you and me

How many light years it could be?

All the mysteries of the world

are brimming inside thee contained

in one body Comrade

Getting inside thee in a flash and

wearing you and coming out

I realized

Eventually….

In our world I am a female sans anything

Wonder how at all

all through your life

you carry the burden of this genitalia

that differentiates thee from me

The load of the hypothesis called Male

is non-existent in my planet

I exit thee

just as from an object

the light moves out its shadow.

Ramesh Predan

○

இருவேறு உலகங்கள்

இந்தக் கோளகைக்கு நான்

வெளியிலிருந்து வந்தவள்

இங்கே என்னைத்

தொடுபவரின் பாலை உள்வாங்கி

அவருடம்பை நகலாக்கித் தரித்துக்கொள்வேன்

ஆணாகி நின்று என்னைத் தொட்டதும்

உன்னைப்போலவே நானும் ஆணாகிவிடுவேன்

இரண்டு உடம்புகளுக்கு நடுவே

இரண்டு கோள்களுக்கு நடுவே

இடைவெளியில்

இமைக்கும் பொழுதில்

உன்னைத் தொட்டு ஆணாகி

மீண்டும் பெண்ணாகி நிலைக்கும் பொழுதில்

விலகி நின்று பார்க்கும்போது

உனக்கும் எனக்கும் இடைவெளி தூரம்

எத்தனை ஒளியாண்டுகள்?

பூமியின் எல்லா மர்மங்களும்

ஒற்றை உடம்பில் நிலைப்பெற்ற உனக்குள்ளும் நிறைந்துள்ளன தோழா

கணப்பொழுதில் உன்னுள் நுழைந்து உடுத்தி

வெளிவந்ததில் அறிந்தேன்

இறுதியாக...

உனது உலகில் நான் ஒன்றுமற்றவள்

என்னிடமிருந்து உன்னை வேறுபட்டு நிறுத்தும்

இந்தப் பாலுறுப்பின் கனத்தை

வாழும் காலமெல்லாம்

எப்படிச் சுமந்துத் திரிகிறாய்?

ஆண் என்னும் கருதுகோளின் பாரம்

எனது கோளில் இல்லை

நான் உன்னிடமிருந்து வெளியேறுகிறேன்

பொருளிலிருந்து அதன் நிழலை

ஒளி வெளியேற்றுவதைப் போல.

ரமேஷ் பிரேதன்

2. THE STORY OF THE LOST ONE

On the morn after the close of the festival

The decorations of the chariot are untied

The vendors tie their sacks of things left

after sales

Their dirt-filled children hither and thither.

All over the place polythene bags keep flying

in sea-breeze.

Straight from Veeraampattinam Chariot Festival

just concluded

They are going to the festival of Velankanni

along this same seashore at quite a distance away

and spread their shops, they say

Nomadic Life all the way

It was in this same festival

when I was a boy I went missing.

The same chariot

The same Goddess Senkazhuneer Amman

Year after year

I alone varying

Those who wantonly left me there

and headed towards North

never returned.

Upon this Earth in any and every nation

North is but domineering.

Till the time this same festival commences

next year

I will as usual get into the sea

and stay there.

Gobbling raw fish

and gulping salty water

I would climb ashore

searching for them in the festival throng.

தொலைந்துபோனவன் கதை

திருவிழா முடிந்த காலை

தேரின் அலங்காரம் பிரிக்கப்படுகிறது

வியாபாரிகள் விற்று மீந்த பொருட்களை

மூட்டை கட்டுகிறார்கள்

அவர்தம் அழுக்குக் குழந்தைகள்

அங்குமிங்கும் ஓடுகின்றன

ஊரெங்கிலும் பாலித்தீன் பைகள்

கடல்காற்றில் பறக்கின்றன

வீராம்பட்டிணம் தேர்த் திருவிழாவை

முடித்த கையோடு

இதே கடற்கரையில் தூரத்தில் இருக்கும்

வேளாங்கண்ணி விழாவிற்கு

கடைவிரிக்கப் போகிறார்களாம்

நாடோடி வாழ்க்கை

இதே திருவிழாவில்தான்

சிறுவனாக இருந்தபோது நான்

தொலைந்து போனேன்

அதே தேர்

அதே செங்கழுநீர் அம்மன்

ஆண்டுகள் தோறும்

நான் மட்டும் வேறுவேறாக

என்னைத் தெரிந்தே தொலைத்துவிட்டு

வடக்கே சென்றவர்கள்

மீண்டும் தேடிவரவேயில்லை

இந்தப் பூமியில் எந்த நாட்டிலும்

வடக்கு என்பது மேலாதிக்கம் செலுத்துவதுதான்

அடுத்த ஆண்டு இதே திருவிழா தொடங்கும் வரை

வழக்கம் போல் கடலுக்குள் சென்று

தங்கிவிடுவேன்

பச்சை மீனைத் தின்று

உப்பு நீரைக் குடித்து கரையேறுவேன்

திருவிழாக் கூட்டத்தில் அவர்களைத் தேடி.