SEENU RAMASAMI

TWO POEMS BY

SEENU RAMASAMY

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*first Draft)

1.OPEN THE DOOR

Won’t there be a tiny tender ‘ Kaththiri’ flower

blossoming just for thee?

Won’t there be A drop of water

springing in the land’s eye?

Won’t there be a young man

coming to play your favourite song?

Won’t there be a pawn aiding and

accompanying you

in this game of chess called Life?

Won’t there be at least a teaspoon

coming your way

as a gift in lottery shuffle?

Won’t there be a time

when Time would grind Henna

for turning your palms crimson?

So what if there is no pathway for thee

If you keep walking

Won’t your feet create that passage

meant for thee?

My little child,
Not allowing the food to enter inside
your father and mother
and also that calf dear
of yours
this rope would tighten choking them
for ever

Release for thee

Rigorous imprisonment for them.

Untie the rope from the neck

and slowly alighting

sit in the chair.

For sure, this time

the ceiling fan above your head

would pour the very breeze

For the sake of those tears of others

That you would be wiping

Allow your hands to live on, my child.

Come on,

why don’t you open the window and see anon

Well, the wind that searches for thee

seeking thy love

would fill and swell in thee.

ஜன்னல் திற

.........................

உனக்குகென்று பிஞ்சு கத்திரிப்பூ கூட

பூக்காமலா போகும்?

உனக்கென்று

நிலத்தின் கண்ணில் ஒரு சொட்டு நீர் ஊறாமலா போகும்?

உனக்குகென்று

ஒரு யுவன் உனக்கு பிடித்த பாடலை இசைக்க வரமாட்டானா?

உனக்குகென்று இச்சதுரங்க வாழ்வில்

ஒரு சிப்பாய் துணைக்கு வராமலா போவான்?

உனக்கென்று குலுக்கல் சீட்டில் தேக்கரண்டியாவது பரிசாக விழாமலா போகும்?

உனக்கென்று உள்ளங்கை சிவக்க மருதாணியை காலம் அரைக்காமலா விட்டு விடும்?

உனக்காக பாதை இல்லாவிட்டால் என்ன மகளே

நீ நடந்தால்

உன் பாதங்கள்

ஒரு ஒற்றையடியை உருவாக்காதா?

உன் தகப்பன்

தாய்க்கு

உன்னை நேசிக்கும்

செவலை கன்னுக்

குட்டிக்கும் உணவு இறங்காதபடி

இந்த கயிறு இறுக்கி காலமெல்லாம் மூச்சு திணற வைக்கும் பாப்பா,

உனக்கு விடுதலை

அவர்களுக்கு சிறை

கயிற்றை கழுத்தில் இருந்து கழட்டி

மெதுவாக இறங்கி

நாற்காலியில்

அமர்

இம்முறை தென்றலை பொழியப்

போகிறது

உன் தலைக்கு மேல இருக்கும் மின் விசிறி..

நீ துடைக்க இருக்கும் பிறர் கண்ணீருக்கு

உன் கைகளை வாழவிடு பாப்பா

ஜன்னலை திறந்துதான் பாரேன்

உன் அன்புக்காக

உன்னை தேடும் காற்று உன்னில்

நிறையும்..

2. MARY HAD A LITTLE LAMB…..

For the little lamb wandering all alone

suffice to know the way to reach the mountain-path

That would run joyously

and accompanied by the trails of its clan

and the memory of the chorus

that it stirred

it would reach home.

In this mountain region

there is no lion nor cheetah nor red-wolf

that come in a crowd and pounce upon.

Even the mountain-hunter touches not

arrows

during winter

Just as the little girl

pursuing the green leaf

taking it to be a butterfly

the lamb had strayed away from the

path of the shepherd.

While leading the sheep into the pen

the shepherd might come to know

that a lamb had got lost in the jungle

due to its ignorance

and courage born of its adventurous disposition.

To that lighted house

where the hunting dogs during winter season

would keep wandering day and night

with the tail of gratitude severed

calling out for help the lamb proceeds.

The shepherd begins to count the sheep

getting inside the pen.

In order to help Mary kneeling down

and praying

Child Christ

born in full knowledge of the painful death

with star shining

and guiding

would put out the light

from the dogs’ eyes

and darken the passage for the lamb also

and so would turn the ordeal of its wandering

stand astounded

The shepherd’s voice is heard faraway

The dense dark jungle

echoes it.

The mother who entrusting the forest-path

of her daughter

yet to return from school

in the hands of the Divine Infant

kneeling down

knows not

That there is for all to hear

flowing from the heart of the forest

a soul-stirring prayer.

மேரியின் ஆட்டுக்குட்டி

..................................

தனித்தலையும் செம்மறிக் குட்டிக்கு அதன்

மலைப்பாதைக்கு இட்டு செல்லும் வழி தெரிந்தால்

போதுமானது.

அது குதூகலத்துடன் விரைந்து தன் இனத்தின் காலடிச்

சுவடுகளின் துணையோடும் அது தந்த சேர்ந்திசையின் நினைவோடும்

வீடடையும்.

இம்

மலைப்பிரதேசத்தில்

சிங்கமோ சிறுத்தையோ கூட்டமாக வந்து பாயும் செந்நாயோ இல்லை.

மலைவேடன் கூட

பனிக்காலத்தில்

அம்புகளை தொடுவதில்லை.

பறக்கும்

பச்சை இலை

பட்டாம்பூச்சி என்றெண்ணிப் பின் தொடர்ந்த

சிறுமியை போல மேய்ப்பனின்

பாதையிலிருந்து

விலகி விட்டது செம்மறிக்குட்டி.

ஆட்டை கிடையில் அடைக்கும் போது

மேய்ப்பனுக்கு

தெரியக்கூடும்

ஒரு குட்டி

காட்டில்

தன் அறியாமையாலும்

சாகச குணத்தின்

துணிச்சலிலும்

தொலைந்த கதை.

வேட்டை நாய்கள் பனிக்காலத்தில் கண் அயராது நன்றியின்

வால் வெட்டப்பட்டு

அலைந்தபடி இருக்கும்

விளக்கெறியும் அவ்வீட்டுக்கு

உதவிக்கு குரலெழுப்பிச் சென்று கொண்டிருக்கிறது

செம்மறிக்குட்டி.

மேய்ப்பன் கிடையில் அடைபடும் குட்டிகளை எண்ணத்

தொடங்குகிறான்.

மண்டியிட்டு ஜெபித்துக்

கொண்டிருந்த மேரிக்கு உதவ

நாய்களின் கண்களை குருடாக்கி செம்மறிக்கும்

பாதையை இருட்டாக்கி முன்னேறிச்

செல்லும்

அதன் வாதையின் திசையை திகைக்கச்

செய்வார் துயர்மிகு சாவை அறிந்தே நட்சத்திரம் ஒளிர்ந்து வழிகாட்டி

பிறந்த

சிசுபாலன்.

மேய்ப்பன் குரல்

தூரத்தில் கேட்கிறது.

இருள் நிறைந்த

காடு அதை எதிரொலிக்கிறது.

பள்ளியிலிருந்து இன்னும் வீடு வராத

மகளின்

காட்டு வழிப்பாதையை

சிசுவிடம் ஒப்புவித்து

மண்டியிட்ட

மேரிக்கு தெரியாது

காட்டில் எல்லோருக்குமாகிவிடும் ஒரு கசிந்துருகும்

ஜெபம்.

சீனு ராமசாமி.