A POEM BY
KANIAMUDHU AMUTHAMOZHI
the sleep of aloneness moves on.
Through a tiny hole sans wake or sleep
turning the dark unseeing
I look intently.
The brazen hours of light
exerts pressure on the neck
that curves toward the lips
emitting radiance.
The immense net of love
bends the sky.
Hearing the sound of the barking dogs
shaking the hand and severing the net
the great expanse of void returns.
Viewing the poem unwritten
wading through the very life
there dawns yet another night.
Amuthamozhi Mozhi
•
விடிகிறது இன்னொரு இரவு!
-------------------------------------------------
இரவு உடன் ஊர்ந்துவர
நகர்கிறது தனிமையின் உறக்கம்.
விழிப்பும் உறக்கமுமற்றதான ஒரு சிறு துளை வழி
இருட்டை குருடாக்கி உற்றுப்பார்க்கிறேன் .
ஒளி சிந்தும் உதடுகள் நோக்கி
வளையும் கழுத்தை இறுக்குகின்றது
வெளிச்சத்தின் வெட்கமற்ற பொழுது.
காற்றில் பரவும் இசைக் கடல் ஈர்க்கிறது எங்கோ
கைப்பற்றி.
அளப்பரிய அன்பின் வலை வானத்தை
வளைக்கிறது.
குரைக்கும் நாய்களின் ஒலி கேட்டு
கை உதறி வலை அறுத்து மீள்கிறது சூன்யத்தின்
பெருவெளி.
உதடுகளில் எழுதப்படாத ஒரு கவிதை
உயரின் வழி பயணிப்பதைப் பார்த்தபடி
விடிகிறது இன்னொரு இரவு.
No comments:
Post a Comment