A POEM BY
REVA PAKKANGAL
All that spoken with the cup to be poured
brimming with assumptions and presumptions
are arguments indigestible
You ask for an answer to the hungry look
I give you to relish the tension nourished by
things accustomed
As I all too patiently seggregating incidents
and soaking them in the overflowing debate
Merely pointing the time of robe falling
as a lapse
you move on.
Containing inside silence heat uncontainable
I close it all too tightly
so that none could drink it.
In the drama wherein
the same line of argument
in the same tone is
being poured in the cup
The container losing its patience
breaking into smithereens
In the Neuron fixing it
There Ozone tear.
ரேவா பக்கங்கள்
•
சொல் படலத்தின் ஓசோன் பொத்தல்
*
இம்முறையும் அதையே சொல்ல வைக்கின்றாய்
ஊற்றுவதற்குரிய கோப்பை யூகத்தால் நிரம்பி வழிய
பேசியவை
செரிமானத்திற்கு வழியற்ற வாதங்கள்
பசிக்கும் பார்வைக்கு பதில் கேட்கின்றாய்
பழகியவை செழிப்பாக்கிய பதற்றத்தை
புசிக்கத் தருகின்றேன்
மிக நிதானமாய் சம்பவங்களைப் பிரித்து
வழியும் வாதத்தில் முக்கியெடுக்க
ஆடை விழுந்த காலத்தை
பிழையென காட்டி நகர்கின்றாய்
அடையவியலா சூட்டை மெளனத்தில் அடைத்து
யாரும் பருகாதபடி இறுக மூடுகின்றேன்
தொடர்ந்து
அதே வாதத்தை அதே த்வனியில்
ஊற்றக் கேட்கும் நாடகத்தில் நிதானமிழக்கும் கோப்பை
நொறுங்கிச் சிதற
ஒட்டவைக்கும் நியூரானில்
ஓசோன் பொத்தல்
-ரேவா
No comments:
Post a Comment