KADANGANERIYAN ARIHARASUTHAN

 A POEM BY

KADANGANERIYAN ARIHARASUTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

In the games I and my God play

I am the one victorious always

(2)

Won’t it be known to the creator?

_Which character

to be stretched

How far more

And when to have its closure

(3)

When in some works

the characters rise above

the writer

God starts writing a suicide note

then and there.

(4)

Fiction

Non-fiction

All for appeasing hunger

It is just that

those who create them

starve beneath the hip

and atop the skull. Yep.

Kadanganeriyaan Ariharasuthan

•

1.

என் தெய்வமும் நானும் ஆடும் ஆட்டங்களில்

எப்போதும் நான் தான் வெற்றி பெற்று வருகிறேன்

2.

படைப்பாளிக்குத் தெரியாதா

எந்தக் கதாபாத்திரத்தை

இன்னும் எவ்வளவு நீட்டிப்பது

எப்போது முடிப்பதென்று

3.

சில படைப்புகளில் கதாபாத்திரங்கள்

படைப்பாளியை மிஞ்சி எழும் போது

கடவுள் தற்கொலை கடிதம் எழுத ஆரம்பித்து விடுகிறான்

4.

புனைவு

அபுனைவு

எல்லாம் வயிற்றுப் பாட்டுக்குத் தான்

என்ன ஒன்னு அதைப் படைப்பவர்களுக்கு இடுப்புக்கு கீழே யும்

தலைக்கு மேலேயும் பசி

YAVANIKA SRIRAM

 A POEM BY

YAVANIKA SRIRAM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE BROKEN CELL-PHONE

City’s siren is heard. All focused on the day’s routine i was listening to some news

Several vessels that have become unusable

are neatly tied inside a sack.

In my dream of yesterday I simultaneously saw a few elephants

and my mobile broken into smithereens

I am narrating something

Love’s chitchat surround from everywhere

The waterfalls far away is but a thin white line – seen today slimmed further

Rise at your feet and extend its hand

Young girls caressing the squirrel are there in this city

Lots of coffee lots of cigarette bile phlegm

In this gap someone else would go past

A long silence not allowing to say anything

Yet I am speaking something

ingeniously

Doesn’t this squirrel which regularly visits the Seetha tree

and squeal for its mate

have no other work at all?

Oh, go away, get lost – Ye, squirrel

How many more fruits

you would continue to pierce; scoop out

I feel ashamed – all out; absolute.

[*தமிழில் வெட்கம் என்ற சொல்லுக்கு அவமானம் என்ற பொருளும் உண்டு. ஆனால், ஆங்கிலத்தில் SHY, SHAME என்று இரண்டு இருக்கிறது. அவமானத்திற்கு SHAME. கவிஞருடைய humour, sarcasm எல்லாமே வேடிக்கையானதல்ல என்று அவரைத் தொடர்ந்து படிப்பவர்களுக்குத் தெரியும். கவிதைசொல்லியின் குரல், கவிதையின் தொனியில் அது ‘இனிய’ வெட்கத்தைப் பேசவில்லை என்பது புரிகிறது. எனவே SHAME என்ற சொல்லைப் பயன்படுத்தியிருக்கிறேன் - எப்போதும் போல் ஒருவித போதாமையுணர்வோடு.]

•

உடைந்த கைபேசி

நகரத்தின் சங்கொலி கேட்கிறது அன்றாடத்தின் முனைப்பில் சில செய்திகளைக் கேட்டுக் கொண்டிருநதேன்

புழங்க இயலாத பாத்திரங்கள் சிலதை மூட்டை கட்டி வைத்தாயிற்று

நேற்றைய கனவில் சில யானைகளையும் எனது கைபேசி உடைந்து நொறுங்கியதையும் ஒருங்கே பார்த்தேன்

சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறேன் ஏதோ ஒன்றை

காதலின் வளவளப்பான பேச்சுக்கள் சூழ்ந்து இருக்கின்றன

தொலைதூர மலை அருவி ஒரு வெண்ணிற கோடு இன்று பார்க்கையில் இன்னும் மெலிதாக

காலடியில் எழுந்து கை நீட்டும்

அணிலுடன் கொஞ்சும் சிறு பெண்கள் இந் நகரத்தில் இருக்கிறார்கள்

நிறைய காபி நிறைய சிகரெட் பித்தம் கபம்

இந்த இடைவெளியில் வேறு ஒருவர் தன் போக்கில் கடந்து போகலாம்

எதையும் கடிந்து கொள்ள முடியாதபடிக்கு பெரும் மௌனம்

ஆனாலும் எதையோ சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறேன்

நைச்சியமாக

இணைக்கென சீத்தா மரத்தில் வழக்கமாய் வந்து கீச்சிடும் இந்த அணிலுக்கு வேறு வேலைகள்

இல்லையா

போ போ அணிலே எத்தனை பழங்களைத் தான் குடைவாய்

வெட்கமாய் இருக்கிறது.

யவனிகா ஸ்ரீராம்

RAJAPUTHRAN

 A POEM BY

RAJAPUTHRAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

PAIN

Meditation is semi-sleep

Meditation is the passage to the painkillers

sold in dreams.

Meditation is semi-sleep

_So someone lectured

I offer perfumes.

As a sea half-awakened

a flower sleeps

Thinking so at once

the scent of waves emanates.

The flower lectured

The sea ceased to be

From rivers are born

giant oceans.

With prayers blending together

disrupting the night sleep

I fall sleep.

In the end

they encircled my sleep.

.........................................................................................................................

*மூல கவிதை எனக்கு முழுவதும் புரிந்துவிட்டதாகச் சொல்லவியலாது. வாசகப்பிரதி என்ற அளவிலும் எனக்குக் கிடைத்திருப்பது தெளிவற்றதாகவே. இந்தத் தெளிவின்மை மொழிபெயர்ப்பில் பிரதிபலிக்குமா? பிரதிபலிக்கலாம். பிரதிபலிக்காதிருக்கலாம். தூக்கமும் கண்களைத் தழுவட்டுமே’ என்ற வரியில் உள்ள தழுவல் அதேயளவாய் ஆங்கில embraceஇல் பொருள்தர இயலுமா என்று தெரியவில்லை.

.........................................................................................................................

•

வலி

தியானம் என்பது அரை தூக்கம்

தியானம் என்பது கனவுகளில் விற்கப்படும் வலி நிவாரணத்திற்கான பாதை.

தியானம் என்பது அரை தூக்கம்

யாரோ பிரசங்கித்தார்கள்

நான் வாசனை திரவியம் வழங்குகிறேன்.

பாதி விழித்த கடல் போல

ஒரு பூ தூங்குகிறது.

அதை நினைத்தாலே அலைகள் போல மணக்கிறது.

பூ பிரசங்கித்தது.

கடல் இறந்துவிட்டது.

நதிகளில் இருந்து

பெருங்கடல்கள் உருவாகின்றன.

பிரார்த்தனைகள் ஒன்றிணைந்து

இரவு தூக்கத்தை கெடுக்க.

நான் தூக்கத்தை தழுவுகிறேன்.

இறுதியாக

அவர்கள் என் தூக்கத்தைத் தழுவினார்கள்.

ராஜபுத்ரன்

VELANAIYOOR RAJINTHAN

 A POEM BY

VELANAIYOOR RAJINTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

LEAVING ONE’S MOTHERLAND…..

In the existential wilderness where the saplings of relief

get scorched

Every now and then cries this heart innermost

As a baby lost

Sacrificing one’s feelings and emotions

Burying deep one’s desires

Hours speed past

in masquerade.

The heart yearns to

roll on the soil

where some time or other

a few momentary thirsts

were avidly gulped

For eyes turned dry

The wish to see the lovely swing and sway

of the street of our hometown

and feel joyous

swells and overflows.

Soft food smashed by mother’s benign hand

Karuvaadu fried by father

_The heart yearns to relish it

with the entire family

sitting under the courtyard neem tree

Tender coconut water of the plantain tree

and ‘Nungu’ of the palymra

plucking them in clusters

many

with friends collectively

and drinking those wine divine

cause thirst intense in my tongue.

With dreams and memories

brimming in angst

The lips alone wear a coating of smile

all the while.

In truth, well -

Leaving one’s mother land

is no big deal;

Not that terrible _

Till you experience its feel.

தாய் நிலத்தைப் பிரிதல் கொடுமையல்ல

__________________________________________

ஆசுவாசத் துளிர்கள்

கருகிப்போகும் வாழ்வியல் வனாந்தரத்தில்

ஒரு மழலையென அவ்வப்போது வீறிட்டுக் கதறுகிறது

இந்த ஆழ்மனது

உணர்வுகளைப் பலியிட்டு

ஆசைகளை ஆழப்புதைத்து

வேடம் தரித்து

நகர்கின்றன நாழிகைகள்

ஒரு பொழுதேனும்

சில தருணத் தாகம்

அள்ளித்தின்ற மண்ணில்

உருண்டு பிரளத் தாளாத ஏக்கம்

காய்ந்து போன விழிகளுக்கு

ஊர்த் தெருவின் எழிலசைவைக்

கண்டுகளிக்க வீறிடும் விருப்பு

அம்மா கைபிசைந்த குளைசோறும்

அப்பா சுட்டுத்தரும் கருவாடும்

முற்றத்து வேப்பமர நிழலில்

குடும்பமாய் உண்டு சுவைக்கப் பேரவா

தென்னை மர இளநீரும்

பனை மரத்து நொங்கும்

நண்பர்களோடு கூடிக்

குலை குலையாய்ப் பறித்துப் பருகிய

தேவலோக பானங்கள் எல்லாம்

நாவிற் பெரும் தாக ஊற்று

கனவுகளும் நினைவுகளும்

பரிதவிப்பால் நிறைந்திருக்க

உதடுகள் மட்டும் புன்னகை முலாம்

புதுப்பித்துக் கொண்டிருக்கிறது

உண்மையில்,

தாய் நிலத்தைப் பிரிதல் என்பது

அத்தனை கொடுமையானது அல்ல;

அதை நீங்கள் அனுபவிக்காதவரை!

- வேலணையூர் ரஜிந்தன்.

MA.KALIDAS

 A POEM BY

MA.KALIDAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I move away from here

Loaded fully like a snail

My move is not merely connected with legs

Lie wind it has a vast expanse of space

It is like the river

waiting to be unleashed from the dams.

The song of the sunbird

The howl of the dog unable to mate

The finger that accidentally touched the Veena

In great haste

Making them all squat in the water

dripping out of the pitcher

_Such legs my move resemble

A little while ago

someone has bought my Move

for an exorbitant price.

My stickiness

keep spreading everywhere

in abject helplessness.

The time has come for me to repose

renouncing movement or forgetting it with ease

My need of the hour _

Legs eight and hands four.

நான் இங்கிருந்து நகர்கிறேன்

முழுச்சுமையுடன் நத்தையைப் போல.

கால்களோடு மட்டும் தொடர்புடையது அல்ல

என் நகர்வு

காற்றைப் போல பெருவெளி கொண்டது

தேக்கங்களிலிருந்து விடுபடத் துடிக்கும்

நதி போன்றது.

தேன்சிட்டின் பாடலை

புணரவழியற்ற நாயின் ஓலத்தை

தற்செயலாக வீணையின் மீது பட்ட விரலை

அதிவேகத்தில்

குடுவைக்கு வெளியே சிந்தும் நீரில் சம்மணமிடும் கால்களை ஒத்தது

என் நகர்வு.

சற்றுமுன் என் நகர்வை

யாரோ அநியாய விலைக்கு

வாங்கிச் சென்றார்கள்.

என் பிசிபிசுப்பு

திக்கற்றுப் பரவிக் கொண்டிருக்கிறது.

நகர்தலைத் துறந்து அல்லது மறந்து

நான் ஓய்வெடுக்கும் நேரம் வந்துவிட்டது

என் இப்போதைய தேவை

நான்கு கைகளும் எட்டு கால்களும்.

MARIMUTHU SIVAKUMAR

 TWO POEMS BY

MARIMUTHU SIVAKUMAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. FRIED RICE

She loves Fried Rice

Whenever I go to the market

My eyes would b feasting on the lovely way Fried Rice would be prepared

And inhale its smell delicious.

Many a time I tried in vain

To buy her Fried Rice.

Despite curtailing my expenses

And try

I was always a loser to the rice.

Today

I approached the spot

Where people thronged.

Standing in the quieu quite a distance away

I watched the way Fried Rice was getting ready in lightning speed

And sold so fast….

Now Fried Rice for me is being prepared

Which made me feel happy

She would taste it today and turn spellbound.

Of course she would feed the rice to me

– won’t she?

Ho, how many a day she had cooked

to my heart’s content

Today I would fulfill her wish, I vowed to myself.

And I began floating in wishes many so strange and weird

Moving closer to the one preparing Fried Rice

I felt amazed to see him in action

His sweat spoke of his work-load

His domestic burden

His two hands revealed.

the nature of his job as a daily-wager

the way his belly caved in, shrunken

jolted me.

Turning my eyes away from the magic of preparation

I began watching his state of being.

All at once

He slumped and tumbled down

The Fried Rice he had prepared for me

scattered all over

Acutely agitated

Moving closer I lifted him and made him lie.

Eaten by hunger

he lay there battered to the core

பிறைட் ரைஸ்.

பிறைட் ரைசென்றால்

அவளுக்கு ப்ரியம்

கடைத்தெருவுக்கு போகும் போதெல்லாம் ரைஸ் போடும்

அழகையும் அதன் வாசனையையும்

உள்ளீர்த்துக்கொள்வேன்..

பலமுறை அவளுக்காக ரைஸ் வாங்க

முயன்றும் தோற்றுப்போனேன்..

எனது செலவுகளை கட்டுப்படுத்திக்கொண்டு முயற்சித்தாலும்

அந்த ரைஸிடம் தோற்றுப்போவேன்.

இன்று

சனங்கள் குவிந்திருந்த

அவ்விடத்தை நெருங்கினேன்.

ரைஸ் படு வேகமாய் தயாராவதும்

அவை விரைவாய் விற்று தீர்வதையும்

தூரமாய் வரிசையில் நின்று

நோக்கினேன்.

இப்போது எனக்கான ரைஸ் தயாராகுவதில் மகிழ்ச்சி..

அவள் இன்று இதனை ருசி பார்த்து சுவைத்து பிரமிப்பாள்

அவள் எனக்கும் ஊட்டி விடாமல் இருப்பாளா என்ன..?

எத்தனை நாள் அவள் எனது விருப்பம்போல் விதவிதமாய் சமைத்திருந்தாள்.

இன்று அவளது விருப்பம் நிறைவேற்றலை உறுதிபடுத்திக்கொண்டேன்.

பல விசித்திர ஆவாவில்

மிதக்கலானேன்..

ரைஸ் போடுபவனின் அருகில் நகர்ந்து

வியந்தேன்

அவன் வேலை பலுவை

அவனது வியர்வை உரைத்தது.

அவன் குடும்ப சுமையை

அவனது இரு கரங்களும் உணர்த்தியது

அவனது கூலி பணியினை

அவனது ஒட்டிய வயிறு

என்னை தட்டியது.

நான் ரைஸ் பதமாவதை விடுத்து

அவன் நிலையில் வியந்தேன்

ரைஸ் போடுபவன் திடீரென்று

கீழே விழுந்தான்

அவன் கையிலிருந்த எனக்கான ரைஸ் அங்கு சிதறிப்போனது..

நான் பதற்றத்தோடு

அருகில் நெருங்கி

அவனை தூக்கி இருத்தினேன்.

அவன் பசியால் வெந்து நொந்து கிடந்தான்.

~~~~~~~

மாரிமுத்து சிவகுமார்

(2) CAMARADERIE

I suffer defeat so many a time

My entire body was vibrating with the rage to

turn victorious.

Failures for a long time

have taught me invaluable lessons numerous.

They have never decried me.

Every time my failures licked the images of victory

devouring it all.

I stayed close to defeat

It didn’t take me in a tight embrace and

shed tears

Standing tall and straight

it held my hand and pressed it

Realizing the passion reigning in it

I exchanged camaraderie

Holding my hand and dragging me

Failure ascended the mountains.

சிநேகிதம்.

பலமுறை தோற்றுப்போகிறேன்,

என் உடல் முழுதும்

வெற்றியின் வெறி நிரம்பியிருந்தது.

தோல்விகள் பல காலமாய் படிப்பினைகளை புகட்டிச்சென்றது.

அது என்னை ஒருபோதும் இகழ்ந்ததில்லை.

தோல்விகள் ஒவ்வொரு முறையும் வெற்றியின் விம்பங்களை நக்கித்தீர்த்தது.

நான் தோல்வியின் பக்கத்தில் நெருங்கியிருந்தேன்.

அது என்னை கட்டிப்பிடித்து அழவில்லை.

நிமிர்ந்த நடையுடன் என் கைகளை பற்றி இறுக்கியது

நான் அதனுள் இருந்த வேட்கையறிந்து

தோல்வியுடன் சிநேகம் பகிர்ந்தேன்.

தோல்வி என் கரங்களை இழுத்துக்கொண்டு வெற்றி மலைகளில் ஏறியது.

~~~~~~

மாரிமுத்து சிவகுமார்.