LEENA MANIMEKALAI -1

 POEMS BY

LEENA MANIMEKALAI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

AS I READ

As I go on reading

I salvage

as a silent stain

Words as grain-seeds sprouting

protrude everywhere within

Instant arousal

lifts me aloft

from my own self

In the smithereens of the springs

bursting forth

resins losing their relevance

Such moments that do happen

once in a blue moon

probing me

in vain

foam and brim

sans reason.

வாசிக்க

வாசிக்க

வாசிக்க

மீள்கிறேன் ஒரு மௌனக்கறையாய்

வார்த்தைகள் முளைப்பாரிகளாய்

மனனெங்கும் துருத்திக்கொண்டு

சட்டெனப் பீடித்த கிளர்ச்சி

என்னிலிருந்து என்னை

உயரத்தில் ஏந்தியபடி

வெடித்து அரும்பிய

ஊற்றுகளின் உடைசல்களில்

காரணமற்றுப் போன

பிசின்கள்

எப்பொழுதேனும்

நேர்ந்துவிடும்

இந்தக் கணங்கள்

என்னை

துழாவிப் பிடிபடாது

நுரைத்துத் ததும்பும்

விளக்கமற்று.

2. THE LEADEN ASS

Train’s heart is

real big

dark

In its wail towards the

forlorn firmament

the slush of rain still not poured out

Dragging along the burden of iron

dreaming of getting lost

at the turns of wildernesses

in the patches of luminance of mountain caves

in the water collected at the windings of river _

The drifting refugee.

This metallic donkey that transport

unknown passengers and luggages

to different directions

has no messages to transmit.

The heart of train that mimes the act of rolling along the tracks

In the manner of an adept fiction-writer

spinning the meaning and speeding along

is spherical as well.

உலோகக் கழுதை

ரயிலின் இதயம்

பெரியது

கருத்தது

தனித்த வானத்தை நோக்கிய

அதன் ஓலத்தில்

பெய்யப்படாத மழையின் சகதி

வனாந்திரங்களின் திருப்பங்களில்

ஆற்றுத் தடத்தின் நீர்த்திரளில்

மலைக் குகைகளின் ஒளித்திட்டுகளில்

தொலைந்துபோவதற்கான கனவில்

இரும்பின் பாரத்தை இழுத்துக்கொண்டு

அலையும் ஏதிலி

பெயர் தெரியாத பயணிகளை பொதிகளை

திசைகளுக்குக் கடத்திவிடும்

உலோகக் கழுதைக்கு

தெரிவிப்பதற்கென்று செய்திகள்

எப்போதும் இல்லை

தண்டவாளங்களில் செல்லும்

பாவனையை ஒரு

தேர்ந்த புனைவாளனைப்

போல செய்துகாட்டி

அர்த்தத்தை உருட்டியோடும்

ரயிலின் இதயம்

வட்டமானதும் கூட

லீனா மணிமேகலை

(பரத்தையருள் ராணி தொகுப்பிலிருந்து)

THEEPIKA THEEPA

 A POEM BY

THEEPIKA THEEPA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Those who had built nests

Those who had hatched eggs

Those who had relished fruits

Those who had reposed lying

Those who had made umbrella

Those who had plucked the shade

Those who had enjoyed the breeze

Those who had love blossomed

Those who had inscribed letters

Those who had played the swing

Those who had passed urine

Those who had shown the address

All those who stone

The dead tree knows.

Theepika Theepa

கூடு கட்டியவர்கள்

குஞ்சு பொரித்தவர்கள்

பழம் தின்றவர்கள்

படுத்துக் கிடந்தவர்கள்

குடை செய்தவர்கள்

நிழல் பறித்தவர்கள்

காற்று வாங்கியவர்கள்

காதல் மலர்த்தியவர்கள்

எழுத்துப் பதித்தவர்கள்

ஊஞ்சல் ஆடியவர்கள்

ஒண்டுக்கு அடித்தவர்கள்

விலாசம் சொன்னவர்கள்

கல்லெறியும்

அத்தனை பேரையும் அறியும்

பட்டமரம்.

- தீபிகா -

KATHIR BHARATHI

 A POEM BY

KATHIR BHARATHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

During boyhood I curved my hand

and touched the left ear beneath the head

Approving they took me into their fold.

From that day onwards

I got accustomed to this manner of touching things

roundabout

To say precisely

Circling, going roundabout

and beating around the bush

have become a way of life with me.

Who at all is there in this world

Who has not felt albeit in a roundabout manner

Laughter

Teardrops

Love

Lust

Birth

Death

Woman

Man

Maybe this roundabout movement is

the very strategy of life.

It is He who had once touched the ear

circling the mountain

they refer to as

enjoyed everything to the hilt and

leaves like a king.

வளைத்துத் தொடுதல்

..............................

சிறுவயதில் கைவளைத்து

தலைக்குக் கீழுள்ள

இடது காதைத் தொட்டேன்

'சரி' எனச் சேர்த்துக்கொண்டார்கள்.

அன்று முதல்

வளைத்து வளைத்துத் தொடுவது

பழகிவிட்டது.

சரியாகச் சொல்வதானால்

சுற்றி வளைப்பதும்

வளைத்துத் தொடுவதும்

வாடிக்கையாகிவிட்டது.

சிரிப்பை

கண்ணீர்த் துளியை

காதலை

காமத்தை

பிறப்பை

இறப்பை

பெண்ணை

ஆணை

சுற்றி வளைத்துத் தொடாதோர்

யாருண்டு உலகில்.

எதையும்

வளைத்துத் தொடுவதே

வாழ்வதன் சூட்சுமம் ஆயிற்றுபோல.

ஒரு முறை

தலைக்குப் பதிலாக

மலையைச் சுற்றிவளைத்து

காதைத் தொட்டவனைத்தான்

'ஆண்டு அனுபவச்சி

ராசாவாட்டம் போறான்'

என்கிறார்கள்.

#கதிர்பாரதி

MA. KALIDASS

 POEMS BY

MA. KALIDASS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Within me a Music keeps playing

That so fondly cradles me

caresses my head

Entwining my finger it takes me to

heart’s innermost recesses.

Squeezing me into a cascade

turning me breathless

It identifies me as an image anew

with all the dirt dissolved

A spec of spark splashing out of Music

has extinguished the fire raging inside me.

The tiny droplet sprinkled from the Music

has transformed all my filth into pristine pure

When I was cast aside as ‘*Aralippoo’,

Music gave me the pride of place in pooja.

When they jeered at me calling me *‘Erukkanchedi’

pouring my milk it had removed the thorn that had

caused bleeding wound

Guessing somehow my wish to breathe my last

Blissfully enjoying it with eyes shut

the Music keeps startling me

not allowing me to close my eyes.

•

எனக்குள் ஒரு இசை

ஒலித்துக் கொண்டே இருக்கிறது.

அது என்னைத் தாலாட்டுகிறது

தலை கோதுகிறது

என் விரலைக் கோர்த்தபடி

மனதின் அதலபாதாளத்திற்கு அழைத்துச் செல்கிறது.

ஒரு பேரருவியில் என்னைத் திணித்து

திக்குமுக்காட வைத்து

எல்லா அழுக்குகளும் கரைந்த

வேறொரு பிம்பமாய் அடையாளப்படுத்துகிறது.

இசையிலிருந்து தெறித்த சிறு பொறி

எனக்குள் கனன்று கொண்டிருந்த

தீயை அணைத்துவிட்டது.

இசையிலிருந்து தெளித்த சிறு துளி

என் கழிவுகளை நிர்மலமாக்கிவிட்டது.

அரளிப்பூவென நான் ஒதுக்கப்பட்ட போது, இசை

தன் பூஜையில் என்னை முதன்மையாக்கியது.

எருக்கஞ்செடியென ஏளனப்படுத்திய போது, என் பாலை ஊற்றி

ரணமாக்கிய முள்ளை வெளியேற்றியது.

கண்மூடி ரசித்துக் கொண்டே

என்னுயிர் பிரிந்துவிட வேண்டுமென்பதை எப்படியோ புரிந்து கொண்ட இசை,

கண் மூடவிடாதபடி

பூச்சாண்டி காட்டிக் கொண்டே இருக்கிறது.

- மா.காளிதாஸ்

RAGAVAPRIYAN THEJESWI

 A POEM BY

RAGAVAPRIYAN THEJESWI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

2

21

If Living is Right

The rare Left is Living against all odds

We can hold.

On the leftside Umayaval

On the Left side the conch

If Right, Ashes

If Right, Chakra

Difficult to decide

which is easy.

Easy the journey is

If it is straight

there would be two lights shining

If it is turning Left and right

The headlight of your vehicle called Life

would blink and flash

During those brief intervals

Front and back

To and fro

The dense traffic would turn you

a corpse

If the Light refuses to shine

that’s an implication of Life’s turn

proving nasty and mean

if safe and secure Life means

semi-circular turn be a warning sign

of danger on the horizon….

If Right, ashes

If Left, Umayaval all yours…

Being in the Left is not simple

Being there you would surpass Time

Right, easy , Youth too

If writing also, means

Write and you will realize

If you remain beyond Time

Fire the direction ahead

Eye on the forehead……..

Ragavapriyan Thejeswi

•

வாழ்தல் வலது எனின்

வாழ்ந்து காட்டுதல்

அரிய இடது எனக் கொள்ளலாம்..

இடதுபுறம் உமையவள்

இடதுபுறம் ஆழிச் சங்கு

வலதெனின் சாம்பல்

வலதெனின் சக்கரம்

எது எளிதெனக் கொள்வது அரிது..

பயணம் எளிது..

அது நேர் எனின் இருவிளக்கெரியும்

இடது வலது திரும்புதல் எனின்

உன் வாழ்க்கை வாகன விளக்கது

விட்டு விட்டு எரியும்

அந்த இடைவெளிகளில்

முன்னும் பின்னும்

எதிரும் புதிரும்

உன்னைப் பிணமெனச் செய்யும்..

வாகன க் கூட்டம்..

விளக்கெரிய மறுப்பின்

வாழ்வின் திருப்பம் கொடிதெனச் சுட்டும்..

நின்று திரும்புதல்

நிச்சய வாழ்வெனின்

அரைவட்டத் திருப்பம்

ஆபத்தெனக் காட்டும்..

வலதெனின் சாம்பல்

இடதெனின் உமையவள் உனது..

இடதிலிருத்தல் சுலபமல்ல..

இடதிலிருப்பின் காலம் கடந்து நிற்பாய்..

வலது சுலபம் ..வாலிபம் சுலபம்..

எழுத்து சுலபமெனின்

எழுதிப்பார் புரியும்..

காலம் கடந்து நின்றால்

நேர் திசை நெருப்பு

நெற்றிக் கண்...

தொடர்வண்டிச் சித்தன்

MAANASEEGAN

 A POEM BY

MAANASEEGAN

Translated into English by Latha Ramakrish nan(*First Draft)

It was at the exact moment when I climbed ashore

You had fallen into the river

Leaving behind

my Delirium

Angst

Tears

Helplessness

and for throwing off at another place

bearing the same love

I walk on without a backward glance.

With great caution

I go past all those kisses aplenty

strewn all over the path

taking care not to stamp on them…

Letting go a finger is not easier than holding it;

Yet

the pressure of compulsions has made it possible.

As a tumour severed and thrown away

Your tears stand in front of me

barricading

Allow me to go!

I should leave

Not for myself alone

but for your sake also….

Going through my letters one more time

throw them into that fire.

Let them die hand in hand with Love.

Viewing the torn umbilical chord

And weeping

O, stop doing that

And throw open all the doors.

The flower blossoming in a crack

Worldly victories

Or a new love

that turns the past upside down

might fill the vacuum.

Maanaseegan

நான் கரையேறிய நொடியில்தான்

நீ நதியில் விழுந்திருக்கிறாய்...

என்

பித்தத்தை

தவிப்பை

கண்ணீரை

இயலாமையை

அங்கேயே விட்டுவிட்டு

வேறிடத்தில் வீசி எறிவதற்காக

அதே காதலைச் சுமந்தபடி

திரும்பிப் பார்க்காமல் நடக்கிறேன்...

பாதையெங்கும் கொட்டிக் கிடக்கும்

முத்தங்களை மிதித்து விடாமல்

மிகுந்த ஜாக்கிரதையோடுதான்

தாண்டிப் போகிறேன்...

ஒரு விரலைப் பற்றுவதை விட

விட்டு விடுவது எளிதானதல்ல;

என்றாலும்

நிர்பந்தங்களின் துரத்தல்கள்

இதைச் சாத்தியமாக்கியிருக்கிறது...

வெட்டி எறிந்தகட்டியாய்

என் முன்னால் மறித்து நிற்கிறது

உன் கண்ணீர்;

வழி விடு!

நான் போக வேண்டும்;

எனக்காக மட்டுமல்ல

உனக்காகவும்...

என் கடிதங்களை

இன்னொரு முறை படித்து விட்டு

அந்த நெருப்பில் வீசியெறி;

காதலுடன்உடன்கட்டை ஏறட்டும்...

அறுந்து கிடக்கும்

தொப்புள் கொடியைப் பார்த்து

தேம்புவதை நிறுத்தி விட்டு

எல்லா அறைகளையும்

அகலத் திறந்து வை...

விரிசலில் மலர்ந்த பூவோ

லௌகீக வெற்றிகளோ

இறந்த காலத்தை

கொட்டிக் கவிழ்க்கும்

இன்னொரு காதலோ

அந்த வெற்றிடத்தை நிரப்பி விடலாம்..

* மானசீகன் *

ATHMAJIV'S POEM

 A POEM BY

SRI RAJASI RAJA ATHMAJIV

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

A DREAM

Pramil and Athmanam who visit daily without fail

have not come for the past few days.

With Gibran and Camus on leave

Have you seen Nagarjunan Su.Ra

accompanying Thamizhavan asked they

Bharathi and Chellamma chopping onion and singing

while Na.Pi and Pu.Pi were drinking ‘Kambangkoozh’

in Kamban’s abode _

standing outside Athmajeev was savouring it all

it seems.

Pattinathuppilai going that way

followed by Bathruhari, a begging bowl and a dog

How many times to tell you, ye family man,

not to come along

admonished Pu.Pi

heartily laughing.

Well, but when at all

it would dawn _

wondering thus sitting at the doorway

the Fireball.

ஆத்மாஜீவ்

ஒரு கனவு

தினசரி வந்து போகும்

பிரமீளும் ஆத்மாநாமும்

நாலைந்து நாட்களாக வரவேயில்லை

ஜிப்ரானும் காம்யூவும் விடுப்பிலிருக்க

தமிழவனுடன் வரும் நாகார்ஜூனன்

சுராவை பார்த்தாயா என்றார்கள்

நபியும் புபியும் கம்பன் வீட்டில்

கம்பங்கூழ் குடித்துக் கொண்டிருந்தபோது

பாரதியும் செல்லம்மாவும்

வெங்காயம் நறுக்கியபடி

பாடிக் கொண்டிருந்ததை

வெளியில் நின்று ரசித்துக் கொண்டிருந்தானாம்

ஆத்மாஜீவ்

அந்தவழி போன பட்டிணத்துப்பிள்ளைக்குப்பின்

பத்ரகிரியும் திருவோடும் நாயொன்றும் தொடர

எத்தனைதான் சொல்வது சம்சாரி

உடன்வராதே என்று

கோபித்துக் கொண்டாராம் சிரித்தபடி பபி

எல்லாம் சரிதான் எப்போதான் விடியுமென்று

வாசலிலேயே அமர்ந்திருந்தது

நெருப்புக் கோளம்

ஆத்மாஜீவ்