RAMESH PREDAN

 A POEM BY

RAMESH PREDAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THINGS LEARNT TILL DATE

Being underground is poetic

Standing in the front line all the time

Advertising you for sales

would make your market value go

up and down always.

Not taking part in the trade

that has nothing to give and take

stay aside absconding

That day would be poetic indeed

Avoid being always in the light

For feelings hidden and obscure

some dimness required.

Some stars missed by the eyes

in the dark regions of life

would come in sight.

For those who are used to live in the night

life span would expand

The sharp vision of the hunting animals

would be gained

The enlightenment that Prey is Lord Omnipresent

would be dawned.

The concealed poesy in humans

choosing night and dark

for sex

would be accessed.

If you can realize it

You would keep femininity outside

the body

Even when you call them

with names changed

Their essence would remain the same.

They are everlasting

Those breathing become lifeless tomorrow.

Come out of light

into the dark

You would feel safe and sound

as inside a womb pregnant.

Ramesh Predan

•

○ இதுவரை அறிந்தவை

தலைமறைவு வாழ்க்கை கவித்துவமானது

எல்லாவற்றிலும் முன்நின்று

உன்னை விளம்பரப்படுத்தி

விற்றுக்கொள்வதில்

சந்தை மதிப்பு ஏறும் இறங்கும்

கொடுப்பதற்கோ பெறுவதற்கோ எதுவுமில்லாத வர்த்தகத்தில் ஈடுபடாமல்

தலைமறைவாக ஒதுங்கி நில்

அந்த நாள் கவித்துவமாக இருக்கும்

எந்நேரமும்

வெளிச்சத்தில் நிற்பதைத் தவிர்த்துவிடு

மறைவான உணர்வுகளுக்குக் கொஞ்சம் இருட்டுத் தேவை

வாழ்வின் இருண்டப் பகுதிகளில்

பார்க்கத் தவறிய

சில விண்மீன்கள் தட்டுப்படும்

இரவில் வாழப் பழகியவருக்கு

வாழ்நாள் கூடும்

வேட்டை விலங்குகளின்

கூர்நோக்கு வசப்படும்

இரையே இறை என்னும்

உண்மை விளங்கும்

கலவிக்கு உகந்ததாக

இரவையும் இருட்டையும்

மனிதர் தேர்ந்ததில்

மறைக்கப்பட்ட கவித்துவம் புலப்படும்

அதை உன்னால் அறியமுடிந்தால்

பெண்மையை

உடம்புக்கு வெளியில் நிறுத்துவாய்

பெயரை மாற்றி அழைத்தாலும்

இரவுக்கும் பகலுக்கும்

தன்மை மாறாது

அவை நிலையானவை

உயிருள்ளவை நாளை உயிரற்றவை

வெளிச்சத்திலிருந்து வெளியே

இருட்டுக்கு வா

சினை வயிற்றுக்குள்ளிருக்கும்

பாதுகாப்பை உணர்வாய்.

NESAMITHRAN

 A POEM BY

NESAMITHRAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

That tree is just standing there

It is this ‘just standing’ tree

that ripens an old tree

A new root keeps banging against a rock

on the way,

piercing and probing

Worrying over the cloud going past

wondering whether it would darken

and cause the rain

it is bending and curving by way of protecting

the branch from breaking apart

in the blowing wind.

Holding so much of sun in its palm

it is cooking food;

consoles the chicks in the nest

when the return of the mother bird is delayed.

Watches helplessly the snake

that steals the eggs from another nest.

Turns flowers into fruits.

Offers its body to the woodpecker.

Fully grown when on the day

it is cut and taken away

It would remain just standing there

Saying ‘My mother is just a house wife, Sir’,

is the same as saying

‘The tree is just standing there’.

நேச மித்ரன்

•

அந்த மரம் சும்மாதான் நிற்கிறது

சும்மா இருக்கும் மரம்தான்

ஒரு பழைய இலையை பழுக்க வைக்கிறது

ஒரு புதிய வேர் வழியில் இருக்கும்

பாறையை முட்டிக் குடைந்து கொண்டிருக்கிறது

கடந்து போகும் மேகம் கருக்குமா

பொழியுமா என்று கவலைப்பட்டுக்கொண்டிருக்கிறது

வீசும் காற்றில் கிளை முறிந்து விடாமல் இருக்க வளைந்து கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிறது

அவ்வளவு வெய்யிலை

உள்ளங்கையில் சுடச் சுட ஏந்தி

சோறு சமைத்துக் கொண்டிருக்கிறது

தாமதமாய் கூடு திரும்பும் பறவைக் கூட்டில் குஞ்சுகளுக்கு சமாதானம் சொல்கிறது

இன்னொரு கூட்டில் முட்டைகளை திருடி உண்ணும் பாம்பை ஒண்னும்

செய்ய முடியாமல் வேடிக்கை பார்க்கிறது

பூக்களை கனியாக்குகிறது

மரங்கொத்திக்கு உடல் தருகிறது

நன்கு வளர்ந்து நின்ற ஒரு நாள்

அறுத்துக் கொண்டு போகும்போதும்

அப்படியேதான் நின்று கொண்டிருக்கும்

என் அம்மா

ஹவுஸ் ஒயிப்தான் சார் என்பதும்

மரம் சும்மாதான் நிற்கிறது

என்பதும் ஒன்றுதான்

MUJAHITH SHARIF

 A POEM BY

MUJAHITH SHARIF

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I stood by

Thinking something would alight from the sky

Here I means I alone

None came down to help me learn how to walk

They have gone

From inside the earth a conclusion would surface,

So I thought…

Here I am not I alone

Nothing came out to hold my legs

and make them repose

They have gone

That a message would spread from the wind

Thought I and wandered in search of it

Nothing surfaced to wipe the eyes and .

Provide solace

They have gone

That a loss of memory would sprout from within

Thought I

I here is neither I nor You

for hiding the dreams and helping you fall asleep

Nothing took place

They have gone

They have gone

They have gone

ஆகாயத்திலிருந்து

ஏதாவது இறங்குமென பார்த்திருந்தேன்

நான் என்பது இங்கு நான் தான்

கைவிரல் பிடித்து நடைபழக்க யாரும் இறங்கவில்லை

அவர்கள் சென்றுவிட்டனர்

பூமிக்குள்ளிருந்து

முடிவொன்று வெளிப்படுமென எண்ணியிருந்தேன்

நான் என்பது இங்கு நானாக இல்லை

கால்களை பிடித்து ஓய்வெடுக்கச்செய்ய எதுவும் வெளிப்படவில்லை

அவர்கள் சென்றுவிட்டனர்

காற்றிலிருந்து

செய்தியொன்று பரவுமென தேடியலைந்தேன்

நான் என்பது இங்கு நீயாகவும் இல்லை

கண்களை துடைத்து அமைதிப்படுத்த எதுவுமே பரவவில்லை

அவர்கள் சென்றுவிட்டனர்

எனக்குள்ளிருந்து

மறதியொன்று தோன்றுமென நினைத்திருந்தேன்

நான் என்பது இங்கு நானுமில்லாதது நீயுமில்லாதது

கனவுகளை மறைத்து தூங்கவைக்க எதுவுமே நிகழவில்லை

அவர்கள் சென்றுவிட்டனர்

அவர்கள் சென்றுவிட்டனர்

அவர்கள் சென்றுவிட்டனர்

~

முஜாஹித் ஷரீப்

LAREENA ABDUL HAQ

 A POEM BY

LAREENA ABDUL HAQ

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

A SOLITARY WORD!

Sorrow pouring in droplets

swelled brimming, overflowing beyond

I drew a circle around it

Now the heart narrowed down into a pond.

Just a little crack would do

to turn everything into rubbles.

The Crowbar

Your coarse, heavy hand

Weapons any and all

Trying hard, all too hard in vain

Helpless you stand there

Fury-personified.

Disappointment weighs heavy on thee

pressing you as a sharp-edge

slicing you non-stop

Poor thing

For you to finish doing it

For the sake of love

Or for the lack of it

Your one solitary word would suffice -

is something you could never surmise.

•

ஒற்றைச் சொல்!

================

துளித்துளியாய்ப் பொழிந்துத் துயர்

நிரம்பித் தளும்பிப் பெருகிற்று

அதைச் சுற்றி ஒரு வட்டம் வரைகிறேன்

இப்போது ஒரு குளமாய்க் குறுகிற்று மனசு

ஒரு சிறு வெடிப்புப் போதும்

எல்லாம் சிதிலமாகி நிர்மூலப்படுவதற்கு

கடப்பாறையை

வலிய உன் கரத்தை

வகைதொகையற்ற கருவிகளைக் கொண்டெல்லாம்

முனைந்து முனைந்தும் கையறு நிலையில்

சினந்துழன்று நிற்கின்றாய்

ஏமாற்றம் ஒரு கூர்முனையாய்

அறுத்தறுத்தும் அழுத்துகிறதுன்னை.

பாவம்!

காதலின் நிமித்தமோ

காதலின்மையின் நிமித்தமோ

அதைச் செய்து முடித்தற்கு உன்

ஒற்றைச் சொல் மட்டுமே போதுமாயிருப்பதை

ஒருபோதுமே அறிந்தாயில்லை, நீ.

2. THE LAND AND THE LEVEL-

PLAYING

I became the land

A land that many had trodden upon

Only now you are wading through this passage

Imprints of feet stamping real hard

The ruins of having been kicked and tossed

in games aplenty

pits wherein buried deep down

all and more

would be there.

Now it is your turn.

Stamp, kick, throw, bury _

So, for all verbs

try forming sentences. Hurry.

நிலமானேன்

எல்லோரும் கடந்துசென்ற நிலம்தான்

இப்போதுதான் நீ அவ்வழி கடக்கிறாய்

அழுத்தமாய் மிதியுண்ட தடங்கள்

எட்டியுதைத்து விளையாடிய சிதிலங்கள்

முட்கள், உடைந்த கண்ணாடிச் சிதறல்கள்,

குரல்வளை அறுந்த கனவின் மிச்சங்கள்

புதையுண்ட குழிகள்

அனந்தமும் இருக்கலாம்.

இப்போது உன் முறை.

மிதிக்க, உதைக்க, எறிய, புதைக்க என

எல்லா வினைச் சொற்களுக்கும்

வாக்கியமமைத்துப் பார்.

3. ONWARD JOURNEY

The path never makes an ‘about-turn’

It goes on stretching

for moving ahead

and meeting the bends and curves

With the joy of children who know not the way

I wish to wade through the dark obscurities

Directions melt and seep

Promises none to keep.

.

திரும்பிவருவதில்லை பாதை

முன்னோக்கி நகரவும்

திருப்பங்களை சந்திக்கவுமாய்

நீண்டு செல்கிறது

வழியறியாக் குழந்தைகளின் குதூகலத்தோடு

இருள்களைக் கடக்க விழைகிறேன்

திசைகள் திரவமாகி வழிகின்றன

வாக்குறுதிகள் என்று எவையுமில்லை.

AASU SUBRAMANIAN

 A POEM BY

AASU SUBRAMANIAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Today in my garden

a jasmine plant

awaits your arrival

Yesterday it was waiting for me

The day before

it was waiting for her.

Sprouting a flower

for everyone

it languished with no arrival.

For the jasmine with face turned radiant

in the soft shower of the morn

a flower it presented

In the joy of your arrival tomorrow

which is waiting to bestow a gift

it collects buds today.

Sitting upon the sprouting leaf of it

which with heart full of

the fragrance of love

is waiting for all, for ever

I too am waiting for your arrival

without fail.

இன்றென் தோட்டத்தில்

ஒரு மல்லிகைக் கொடி

உங்கள் வருகைக்காய் காத்திருக்கிறது

நேற்று எனக்காய் காத்திருந்தது

முந்தாநாள் அவளுக்காய் காத்திருந்தது

ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு பூ பூத்து

வருகையின்றி வாடியது

காலையில் சிறு தூறலில்

முகம் மலர்ந்த மல்லிகைக்கு

ஒரு பூவை பரிசளித்தது

நாளையும் பரிசளிக்கக் காத்திருக்கும்

உங்கள் வருகையின் மகிழ்வில்

இன்றோ மொட்டுக்களை சேகரிக்கிறது

மனம் அளவு நேசத்தின் வாசனையால்

எல்லோர்க்கும் காத்திருக்கும்

அதன் தளிரில் அமர்ந்து காத்திருக்கிறேன்

நானும் உங்கள் வருகைக்காய்.

- ஆசு

RAMESH KANNAN

TWO POEMS BY

RAMESH KANNAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

'SAUNDHARYA LAHARI'

(*Waves of Beauty (or) Beauty-Personified)

To come running and hopping

there is no sufficient space

for a youth’s buoyant jump

As a matchbox contained in palm

the kitchen

Another room

where all of us would sleep at night

so we call it so proudly

our bedroom .

The scent of green paint applied to the iron cot

newly bought

in easy-installment scheme

was all pervading in the household.

The cement tank placed upside down

and covered with a towel

served as the Television stand.

And a standard-size almirah.

Standing hither and thither

and sweeping the floors

trash won’t be so much

_ A beautiful time as such

At the entrance of the house

A ring well

Climbing the step

On one side Ammi

and on the other side Ural.

Kola-powder on the window- ledge.

Guests everywhere causing joyous uproar

Our household laughs heartily

Father too has joined us

.சௌந்தர்ய லஹரி

ஓடி வந்து தவ்வினால்

எங்களது வீட்டின் முன்னறை போதாது

ஓர் இளைஞனின் துள்ளலுக்கு

உள்ளங்கை தீப்பெட்டி

போன்றதொரு சமையலறை

எல்லோருமே இரவில் உறங்கும் மற்றொரு அறை

அதனால் பெட்ரூமெனப் பெருமிதமாகச் சொல்லிக் கொள்வோம்

சுலபத்தவணையில் வாங்கிய இரும்புக் கட்டில்

வந்த புதிதில் அடித்த பச்சை வர்ணப் பெயிண்ட் வாசனை

வாங்கி வந்த நாளில் வீடு முழுக்க நிறைந்திருந்தது

கவிழ்த்து வைத்துப் பூத்துவாலையால் மறைத்த சிமெண்ட் தொட்டி தான்

டிவி ஸ்டாண்ட்

ஓர் ஆளுயுற பீரோ

அங்குமிங்கும் நின்று கூட்டினாலும்

அளவான குப்பை வடிவான காலம்

வீட்டின் வாசலில் உறைகிணறு

படியேறினால் ஒருபுறம் அம்மி மறுபுறம் உரல்

ஜன்னல் திண்டில் கோலப்பொடி

ஒரே விருந்தாடிச் சத்தம்

வீடு குலுங்கிச் சிரிக்கிறது

அப்பாவும் எங்களோடு சேர்ந்து கொண்டார்

......ரமேஷ் கண்ணன்

2. DELIRIUM

As like a kite with its tail gone

floating and oscillating in the air

What would be the memories of plant without roots

In the journey progressing with no direction

nor destinations

What at all could be the use value of a smile

Even the sprouting teardrops do not taste salty

In the two hands that mixed the wet sand

and constructed me

I became a loser of one more thing

The nursery child returning from school

standing at the threshold of the house having none

Singing aloud the rhymes with zest and passion

and placing as pillow the school bag

falling asleep in sheer exhaustion

In the auditorium sans audience

I go on dancing

whirling and swirling…

isn’t it the delirium of dialogue

with one’s own self,

Of course

what else ….

2.பித்து

பிடி கழன்ற காத்தாடி அலைவுறுவதைப் போல

வேர்களற்ற

ஒரு தாவரத்தின் நினைவுகள் என்னவாக இருக்கும்

திசையோ இலக்குகளோ அற்றுத் தொடரும் பயணத்தில்

ஒரு புன்னகையின் பயன்மதிப்பு என்னவாகிடப் போகிறது

துளிர்க்கும் கண்ணீர் துளிகளும் கூட உப்புக் கரிக்கவில்லை

மண்ணைக் குழைத்து எனைச் சமைத்த இரு கரங்களில் இன்னொன்றையும் இழந்தவனானேன்

பள்ளி முடிந்து வீடு திரும்பும் நர்சரி குழந்தை

யாருமற்ற வீட்டின் வாசலில் தான் கற்ற ரைம்ஸ்களை உற்சாகமாகச் சொல்லி விட்டு புத்தகப்பையைத் தலைமாட்டுக்கு வைத்து விட்டு உறங்கிப் போகிற அலுப்பு

ஒரு பார்வையாளர் கூட இல்லாத அரங்கத்தில்

நான் சுழன்று சுழன்று நடனமாடுவது

தனக்குத் தானே பேசிக் கொள்வதின் பித்தன்றி வேறென்ன

......ரமேஷ் கண்ணன்