LAREENA ABDUL HAQ

 A POEM BY

LAREENA ABDUL HAQ

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

A SOLITARY WORD!

Sorrow pouring in droplets

swelled brimming, overflowing beyond

I drew a circle around it

Now the heart narrowed down into a pond.

Just a little crack would do

to turn everything into rubbles.

The Crowbar

Your coarse, heavy hand

Weapons any and all

Trying hard, all too hard in vain

Helpless you stand there

Fury-personified.

Disappointment weighs heavy on thee

pressing you as a sharp-edge

slicing you non-stop

Poor thing

For you to finish doing it

For the sake of love

Or for the lack of it

Your one solitary word would suffice -

is something you could never surmise.

•

ஒற்றைச் சொல்!

================

துளித்துளியாய்ப் பொழிந்துத் துயர்

நிரம்பித் தளும்பிப் பெருகிற்று

அதைச் சுற்றி ஒரு வட்டம் வரைகிறேன்

இப்போது ஒரு குளமாய்க் குறுகிற்று மனசு

ஒரு சிறு வெடிப்புப் போதும்

எல்லாம் சிதிலமாகி நிர்மூலப்படுவதற்கு

கடப்பாறையை

வலிய உன் கரத்தை

வகைதொகையற்ற கருவிகளைக் கொண்டெல்லாம்

முனைந்து முனைந்தும் கையறு நிலையில்

சினந்துழன்று நிற்கின்றாய்

ஏமாற்றம் ஒரு கூர்முனையாய்

அறுத்தறுத்தும் அழுத்துகிறதுன்னை.

பாவம்!

காதலின் நிமித்தமோ

காதலின்மையின் நிமித்தமோ

அதைச் செய்து முடித்தற்கு உன்

ஒற்றைச் சொல் மட்டுமே போதுமாயிருப்பதை

ஒருபோதுமே அறிந்தாயில்லை, நீ.

2. THE LAND AND THE LEVEL-

PLAYING

I became the land

A land that many had trodden upon

Only now you are wading through this passage

Imprints of feet stamping real hard

The ruins of having been kicked and tossed

in games aplenty

pits wherein buried deep down

all and more

would be there.

Now it is your turn.

Stamp, kick, throw, bury _

So, for all verbs

try forming sentences. Hurry.

நிலமானேன்

எல்லோரும் கடந்துசென்ற நிலம்தான்

இப்போதுதான் நீ அவ்வழி கடக்கிறாய்

அழுத்தமாய் மிதியுண்ட தடங்கள்

எட்டியுதைத்து விளையாடிய சிதிலங்கள்

முட்கள், உடைந்த கண்ணாடிச் சிதறல்கள்,

குரல்வளை அறுந்த கனவின் மிச்சங்கள்

புதையுண்ட குழிகள்

அனந்தமும் இருக்கலாம்.

இப்போது உன் முறை.

மிதிக்க, உதைக்க, எறிய, புதைக்க என

எல்லா வினைச் சொற்களுக்கும்

வாக்கியமமைத்துப் பார்.

3. ONWARD JOURNEY

The path never makes an ‘about-turn’

It goes on stretching

for moving ahead

and meeting the bends and curves

With the joy of children who know not the way

I wish to wade through the dark obscurities

Directions melt and seep

Promises none to keep.

.

திரும்பிவருவதில்லை பாதை

முன்னோக்கி நகரவும்

திருப்பங்களை சந்திக்கவுமாய்

நீண்டு செல்கிறது

வழியறியாக் குழந்தைகளின் குதூகலத்தோடு

இருள்களைக் கடக்க விழைகிறேன்

திசைகள் திரவமாகி வழிகின்றன

வாக்குறுதிகள் என்று எவையுமில்லை.