VAIDHEESWARAN

 A POEM BY 

VAIDHEESWARAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

 

Painting by Poet s.Vaidheeswaran

He on the throes of Death

wept and wailed asking for water

Some remained indifferent

allowing him to die

as he didn’t cry

in his language.

His fellowmen clapped

in glee.

All the while bemoaned

a dumb man

Having no language to translate

his lament

 

மரண மொழி

 

சாகப்போகிறவன்

தண்ணீர் கேட்டுக் கதறினான்

அவன் தன் மொழியில் புலம்பவில்லை

என்பதினால் அவனை சாக விட்டார்கள் சிலர்.

“சபாஷ்” என்றார்கள் அவன்

சக மனிதர்கள்.

ஊமை ஒருத்தன்

உள்ளூரப் புலம்பிக்கொண்டிருந்தான்

தன் புலம்பலை மொழிபெயர்க்க

ஒரு மொழியும் இல்லாமல்!

 

வைதீஸ்வரன்

 

 

RAJ SOUNDHAR

 A POEM BY

RAJ SOUNDHAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The sound of Music

fluttering as bird in the sky

Aiming at it

as I wait with gun in hand

turning into a tortoise

It moves on slowly, Oh slowly.

As I move closer

the Music metamorphosing into a rabbit

hops and leaps

escaping ht hands.

Then turning into a tiger

as it chases me roaring

For me fatigued to the core

running far and more

Music

as the tender coconut water

climbs on to the tree’s crest

tasting best.

As I think of climbing the tree

changing into a tiny dewdrop

it settles on the tip of grass-blade

and freeze.

Then searching in vain

for the Music turned into god

and resonating

despite searching for it

in the dewdrop

Tender coconut water

Tiger

Rabbit

Tortoise

Bird

and so everywhere _

unable to apprehend

nor comprehend

and feeling anguished

Now the Music sounds inside me

as Satan.

It is very much there

Inside you too.

Place your hand on the left side of your chest

and check it.

Then softly stroking it

unwind yourself.

Raj Soundhar

இசை,

பறவையாய் வானில் பறந்தபடி ஒலிக்கிறது.

அதனைக் குறி வைத்து

நான் துவக்கோடு காத்திருக்க,

அது ஆமையாகி

மிக மெதுவாய் நகர்கிறது.

அதனருகே நான் செல்ல,

இசை முயலாய் மாறி

கரங்களுக்கு அகப்படாமல்

துள்ளிக் குதித்து ஓடுகிறது.

பின் புலியாய் மாறி

உருமியபடி எனைத் துரத்த,

ஓடிக் களைத்திருக்கும் எனக்கு

இசை

தபனம் தீர்க்கும் இளநீராய்

தென்னை உச்சிக்கு நகர்ந்து இனிக்கிறது.

நான் மரத்திலேற நினைக்கையில்

அது சிறு பனித்துளியாய் புல்நுனியில் உறைகிறது.

பின் கடவுளாய் மாறி ஒலிக்கும் இசையை,

பனித்துளியில்

இளநீரில்

புலியில்

முயலில்

ஆமையில்

பறவையிலென எங்கு தேடியும்

அறிய முடியாது தவிக்க,

இப்பொழுது, இசை சாத்தானாய்.

எனக்குள் ஒலிக்கிறது.

உங்களுக்குள்ளும் இருக்கிறது.

கையை,

இட மார்பில் வைத்து பரிசோதித்துக் கொள்ளுங்கள்.

பிறகு,

தட்டிக்கொடுத்து ஆசுவாசபடுத்திக் கொள்ளுங்கள்.

MA.KALIDAS

 A POEM BY

MA.KALIDAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The little girl doing somersaults non-stop

unmindful of the loosening of her shirt

has learnt to ignore the borderline of Love

that keeps approaching

all the time

getting erased.

With no stickiness of sweat

From her hand-sand

Vowels drop erroneously.

Turning the left thumb

into the tip of compass

Lifting the right leg up to her hip

bowing

when she draws

the circle

She never minds those

who metamorphose into

sunflowers.

to a fellow-girl

who extends her half-relished lollipop

towards her

she gives a chalk-piece

and asks her to change the date

in her old classroom.

While gulping a mouthful of water

He who struggles so hard

changes the song

thereby making the bell ringing

after interval

for the next class

go unheard.

சட்டையின் தளர்வு குறித்த

கவலையின்றி

தொடர் கரணம் அடிக்கும் சிறுமி

அழிந்து கொண்டே நெருங்கி வரும்

அன்பின் எல்லைக்கோட்டை உதாசீனப்படுத்தப் பழகிக் கொண்டாள்.

வியர்வையின் பிசுபிசுப்பின்றி

அவள் கைமணலிலிருந்து

பிழையாகவே உதிர்கின்றன உயிரெழுத்துகள்.

இடது பெருவிரலை

காம்பஸின் முனையாக்கி

வலது காலை இடுப்பு வரை தூக்கி வணங்கியபடி

வட்டம் வரையும் போது

சூரியகாந்தியாக மாறுபவர்களை

ஒருபோதும் பொருள்படுத்துவதில்லை.

எதைப் பற்றியும் யோசிக்காமல்

தன் கையிலிருக்கும்

எச்சில் லாலிபாப்பை நீட்டும்

சக சிறுமியிடம்

சாக்பீஸ் துண்டொன்றைக் கொடுத்து

தன் பழைய வகுப்பறையில்

தேதியை மாற்றச் சொல்கிறாள்.

ஒரு மடக்கு தண்ணீர் அருந்தும்போது

இடைவேளை முடிந்து

அடுத்த வகுப்புக்கான மணியடிப்பது

கேட்காதபடி, பாட்டை மாற்றுகிறான்

பெரும்பாடு படுபவன்.

- மா.காளிதாஸ்

KADANGANERIYAN THAMIZHNAADU

 A POEM BY

KADANGANERIYAN THAMIZHNAADU

Translated into English by Latha Ramakrishnan (*First Draft)

She who says whenever the heart turns turbulent

I would sit on the river bank and look around all engrossed

starts swimming inside eyes.

Though known ferocious

The hunter’s heart is absolutely quiet

and the very embodiment of patience.

Isn’t the river’s journey all-Inclusive .

This bank or the bank on the other side

wherever we sit

in no time at all we set out journeying

knowingly or instinctively

With the current and the surrounding

turning us topsy-turvy

the ocean’s cool divine

spreads all inside

The heat bangs on all sides

as waves.

All the attempts at depicting the life lived

unable to lean on any side

dissolving

if I entrust myself in the hands of the inner light

it is intently washing away its sins

in the water that pours out of the ‘ritual pot’

of the final rites meant for me

with the ceremonial hole in place.

With this cool proving inadequate

and the heat intolerable

he who turns delirious

extracting sparks from the cinder

from the crematorium

where his body was afire

and smoking his own self

starts dancing ecstatically.

மனம் கொந்தளிக்கும் போதெல்லாம் நதிக்கரையில் அமர்ந்தபடி வேடிக்கை பார்க்கத் துவங்கிவிடுவேன் என்பவள்

கண்களுக்குள் நீந்தத் துவங்கிவிடுகிறாள்

மூர்க்கமாக அறியப்பட்டாலும்

வேட்டையாடியின் மனமோ அத்தனை அமைதியானதும் மிகப் பொறுமையானதும் கூட

அத்தனையையும் உள்ளடக்கியது தானே நதியின் பயணம்

அந்தக் கரையோ

இந்தக் கரையோ

எந்தப் பக்கத்தில் அமர்ந்திருந்தாலும்

ஒரு கணப் பொழுதில் பயணத்திற்கு அறிந்தோ அறியாமலோ தலைப்பட்டுவிடுகிறோம்

சுழலும் சூழலும் தலைகீழாக

புரட்டிப் போடும் போதிலும்

சமுத்திரத்தின் குளுமை உள்ளார்ந்தெழ

அலைகளென வெப்பம் மீண்டும் மீண்டும் வந்து மோதுகிறது

எந்தப் பக்கமும் சாய முடியாது

வாழ்ந்த வாழ்வினை தீட்ட முயற்சித்த அத்தனையும் நீர்மையில் கரைந்து போக

உள்ளொளி க்கு ஒப்புக் கொடுத்தால்

அது எனக்கான கொள்ளிக் கலையத்தை உடைக்கும் போதில் வெளியேகும் நீர்மையில்

தன் பாவத்தை கழுவிக் கொண்டிருக்கிறது.

இந்தக் குளிரும் போதாது

இந்த வெப்பமும் தாளாது

பித்தேறியவன் மயானத்தில்

தன்னுடல் எரியும் சிதையின் கங்கிலிருந்து

தீயெடுத்து தன்னைத்தானே புகைத்தபடி

களி நடனமாடத் துவங்குகிறான்.

கடங்கநேரியான் தமிழ்நாடு

VASANTHADHEEPAN

 A POEM BY

VASANTHADHEEPAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

DREAM CHERISHED....

A tiny piece of cloud wanders aimlessly.

No place to repose.

In sheer despair we shed tears

In those mythological times and also now

How long your fear would prolong?

A miniscule butterfly

Thousands of flowery dreams

Throwing into fire, the Demon of Power

watches amused.

I watch the bloody contests

Many shed tears some win prizes

I return home

Dry leaves making noise

The tree unstirred

Frog-croaks

Oh, don’t pursue thepilgrim

Leave him to follow his own course.

Let he at least be happy.

I saw you inside the silvery-snow

you strolled in shades myriad.

Ere I draw closer you disappeared.

Appearing as a dream precious

Oh, where have you gone before dawn?

Come night and you arrive anon

You are burnt; turned rotten

We won’t shed tears

Instead we would uproot the causes; factors

We will, we will.

Creating a wonderful Veena

O, they have thrown it away as trash,

leaving it to rot….

Come on, for how much more longer

you are going to bear

the wrongdoers?

அழகிய கனவே

__________________________

துண்டு மேகம்

இலக்கற்று அலைகிறது

தலைசாய்க்க இடமில்லை

கையாலாகாதத் தனத்துடன் கண்ணீர் வடிக்கிறோம்

இதிகாசகாலத்திலும்... இப்போதும்...

இனியும் எத்தனை நாள் தொடரும் உங்கள் பயம்?

ஒரு சின்ன பட்டாம்பூச்சி

ஆயிரம் மலர்க் கனவுகள்

தீயிலிட்டு வேடிக்கை பார்க்கிறது அதிகாரப்பிசாசு

போட்டிகளை வேடிக்கை பார்க்கிறேன்

பலர் அழுகின்றனர் சிலர் பரிசு பெறுகின்றனர்

வீட்டுக்குத் திரும்புகிறேன்

சப்தமிடும் சருகுகள்

சலனமற்ற மரம்

தவளைக்கூச்சல்

யாத்ரீகனை பின் தொடராதீர்கள்

அவன் போக்கிலே விட்டுவிடுங்கள்

அவனாவது சந்தோஷமாய் இருக்கட்டும்

வெண்பனிக்குள் உன்னைப் பார்த்தேன்

வண்ண மேகமாய் உலாவினாய்

அருகில் வருவதற்குள் கண்விட்டு மறைந்தாய்

அழகான கனவாய் வந்தாய்

விடிகாலையில் எங்கு போனாய்?

இரவுவந்தால் ஓடி வருகிறாய்

கருகிவிட்டாய்

கண்ணீர் சிந்தமாட்டோம்

காரணிகளை வேரறுப்போம்வேரறுப்போம்

நல்லதோர் வீணை

புழுதியில் எறிந்து விட்டார்கள்

நலங்கெடுத்தவர்களை இன்னும் சகிப்பீர்களோ?

வசந்ததீபன்

SAFNAS HASIM

 A POEM BY

SAFNAS HASIM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

A SLICE OF PRISON

The eyes of the prisoners

Stretching as the bars

Only when I lock

Would open a window.

Each time I scream outside

The bars would bend and curve.

Each time

Just the wind would enter inside.

In the prison lock at the bars

there would be a call register for my

scream.

Visit by the wind:

Scheduled:

Only twice

In the schedule of wind’s arrival

I can be included in any slot.

Only during the schedule of screaming

I abide by the agenda.

And at that time alone

the wind

would cross the window

for the prisoners’ breath.

SAFNAS HASIM

ஒரு துண்டுச் சிறை.

கைதிகளின் கண்கள்

கம்பிகளாய் நீண்டு

நான் பூட்டிய போது மட்டும்

திறக்கும் ஒரு சன்னல்.

நான் வெளியே கூக்குரலிடும்

ஒவ்வொரு முறையும்

கம்பிகள் வளைந்து கொடுக்கும்.

ஒவ்வொரு முறையும்

காற்று மட்டும் உள்ளே போகும்.

கம்பிக்கண் சிறைப்பூட்டில்

என் கூக்குரலுக்கு

ஒரு பதிவேடு இருக்கும்.

காற்றுவரவு;

நேரம்;

இரு நிரல்கள் மட்டுமே.

காற்று வரவின் நிரலில்

என்னை எந்த நேரத்திலும்

எழுதலாம்.

கூக்குரல் நேரத்தில் மட்டும் தான்

நேர நிரலை நான் நிரப்புகிறேன்.

அப்போது மட்டும் காற்று

கைதிகள் மூச்சிற்காய்

சன்னலைக் கடக்கும்.