MOUNAN YATHRIGA'S POEM

 A POEM BY

MOUNAN YATHRIGA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE HUNT

Oh, how many kinds of wind wander in the wood,

You know

While crossing the trees, one kind

While crossing the lawn, another

While crossing the ‘karisal’ land, yet another

While crossing the palm-tree field, yet another

While crossing the rocks, yet another

This wind here, in the hot sunny space

where the bones of the shrubs lie scattered, clinging on our skin

and leaping on our flesh

pervading the blood

and scorching the bones

is different from all others

Oh buddy

Enduring environment ill-suited

animals know not.

For them stomach is supreme

What the intestines say

the hoofs pay attention to.

Listen to what our guts convey

The way it is revealed in our leg.

It goes on

chanting the name of the prey

lying somewhere.

மௌனன் யாத்ரீகா

வேட்டுவம் நூறு

71.

காட்டில் எத்தனை வகையான

காற்று அலைகிறது காண் !

மரங்களை கடக்கும்போது ஒருவிதம்

புல்வெளியைக் கடக்கும்போது ஒருவிதம்

கரிசலைக் கடக்கும்போது ஒருவிதம்

மணல்வெளியைக் கடக்கும்போது ஒருவிதம்

பனங்காட்டைக் கடக்கும்போது ஒருவிதம்

பாறைகளைக் கடக்கும்போது ஒருவிதம்

இதோ, புதர் தாவரங்களின் எலும்புகள்

உதிர்ந்து கிடக்கும் வேனல் வெளியில்

நம் தோலில் தொற்றி கறியில் தாவி

குருதியில் பரவி எலும்பைப் பொசுக்கும்

இந்தக் காற்று அனைத்திலும் வேறுவிதம்

ஏலே பங்காளி

பொருந்தா சூழலைப் பொறுத்தருள்தல்

விலங்குகள் அறியாது

அவற்றுக்கு வயிறே முதன்மை

குடல்கள் சொல்வதை குளம்படிகள் கேட்கும்

நம்முடைய குடலின் மொழி

காலில் வெளிப்படுவதைக் கேள்

எங்கோ இருக்கும் இரையின் பெயரை

அது சொல்லிக்கொண்டே போகிறது.

ABDUL JAMEEL'S POEM(1)

 A POEM BY

ABDUL JAMEEL

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

ALINEATION

Alienation is not something new to us.

It has been happening

all along the course of history.

Now I too dreading death is left all alone

in a closed room

and thus alienated.

I am not able to see the splendid beauty

of the universe that spreads wide open

sans frontiers

I am alienated from all the places so pleasant

that I have been fortunate enough

to feast my eyes on

and much more.

The hues and shades of rainbow

or the fireflies studying the dark

I am not able to keep gazing on

in amazement and admiration.

Am not able enjoy to my heart’s content

the sweet songs of she who has come into my life

as its extension

or the resonance of my children’s

laughter so pristine

Something invisible has broken my legs

that danced non-stop

and has alienated me from the venue too.

Just as I have become alienated

You too might be turning an alien

to your kith and kin or someone.

Of course in moments when we feel helpless

in the face of existential crisis

estrangement becomes something inevitable

between us.

But the way dreading something invisible

we have turned aliens

is what surprises me and saddens me

_ Alas , the tyranny of Time.

Now I am gradually turning into an alien

to this world I live in.

ஜமீல்

அன்னியமாகுதல்

அன்நியமாகுதல் ஒன்றும்

நமக்கு புதிதானதோர் விடயமல்ல

வரலாறு நெடுகிலும்

அது நிகழ்ந்து கொண்டுதான் வந்திருக்கிறது

இப்போது நானும் மரணத்திற்கு அஞ்சி

மூடிய அறைக்குள் தனித்துவிடப்பட்டு அன்னியமாக்கப்பட்டிருக்கிறேன்

எல்லைகளற்று திறந்து கிடக்கும்

பிரபஞ்சத்தின் பேரழகினை

என்னால் பார்க்க முடியாதுள்ளது

நான் தரிசி்த்த வெளிகளின்

ரம்மியமான இடங்கள் முதற் கொண்டு

எல்லாமே அன்னியமாகி விட்டன

வானவில்லின் வர்ணங்களையோ

இருளை வாசிக்கும் மின்மினிகளையோ

என்னல் தெவிட்டும் வரை

வியந்து ரசிக்க முடியவில்லை

எனது வாழ்வின் தொடர்ச்சியாக வந்தவளின்

இனிமையான பாடல்களையோ

மகவுகளின் கள்ளங் கபடமற்ற

சிரிப்புச் சப்தங்களையோ

மெய் மறந்து கேட்க முடியவில்லை

உருவமற்ற ஒன்று ஓயாது நடனமாடிய

எனது கால்களை ஒடித்து

அரங்கிலிருந்தும் அன்னியமாக்கிவிட்டது

நான் அன்னியமாகி இருப்பது போன்று

இன்னேரம் நீங்களும் ரத்த உறவுகளிடமிருந்து

அன்றி யாரோ ஒருத்தரிடமிருந்து

அன்னியமாகிக் கொண்டிருக்கலாம்

வாழ்தலின் நெருக்குதலில்

ஈடு கொடுக்க முடியாத் தருணங்களில்

நமக்கிடையும் அவ்வப்போது அன்னியமாகுதல் தவிர்க்க முடியாது சாத்தியமாகி விடுகின்றன

ஆனால் அருவமற்ற ஒன்றால் உயிருக்கஞ்சி

அன்னியமாகி இருப்பதுதான்

ஆச்சர்யத்திலும் ஆச்சர்யமாகவும்

காலக் கொடுமையாகவும் இருக்கிறது

இப்போது உலகிடமிருந்து மெது மெதுவாக

நான் அன்னியமாகிக் கொண்டிருக்கிறேன்.

IYYAPPA MADHAVAN'S POEM

 A POEM BY

IYYAPPA MADHAVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*Firt Draft)

In the rainy night when sleep proves elusive

your memory trickles drop by drop out of me

In loneliness weighing heavy

amidst dense darkness

my heart as sky sans radiance

Alas, how many months have gone by

without having you by my side

in this pandemic period

Frightened to death by the terrible virus

I couldn’t see your splendid Beauty

The pleasure of clasping your fingers

The redeeming moments of relishing your smile

The ever so rare taste of kisses

Our time together sleeping in a cozy embrace

The warmth of the early morn tea

- Everything ceased to be.

This time when I live on without you

prolong so mercilessly.

Though the heart yearns to continue journeying

in the great grand space

lying wide-open

the prevailing climate proving dangerous still

doesn’t allow to go on.

Yet surely some day

I would knock at your door.

Then, in the cool of the rainy days

We would melt in the heat of our bodies

My Love….

நித்திரை வராத மழை இரவில் உன் ஞாபகம் சொட்டுச் சொட்டாய் என்னிலிருந்து வீழ்கிறது

கனத்த தனிமையில் அடர் இருளின் இடையே ஒளியற்ற வானம் போல இருக்கிறது இதயம்

எத்தனை மாதங்கள் பேரிடர் காலத்தில் நீயற்ற துயரத்தில் கடந்துவிட்டன

பெரும் நோய்த்தொற்றின் அதீத பயத்தில் உன் அற்புத அழகை

காண முடியாமல் போயிற்று

உன் விரல்கள் பற்றுகிற சுகமும்

உன் புன்னகை ரசிக்கும் காலமும்

முத்தங்களின் அரிய சுவையும்

அணைத்துத் தூங்கும் பொழுதுகளும்

அதிகாலையில் தருகிற தேநீரின் கதகதப்பும் இல்லாமல் போய்விட்டன

நீயின்றி நீ இன்றி வாழும் இக்காலம்

இரக்கமற்றதாய் நீடிக்கிறது

திறந்து கிடக்கும் பெருவெளியில்

பயணங்களைத் தொடர மனமிருந்தும்

அபாயம் நீங்காத சூழல் தடுத்து நிறுத்துகிறது

ஆயினும் ஏதோ ஒரு நாள்

உன் கதவுகளை தட்டுவேன்

அப்போது மழைக்காலத்தின்

குளிர்மையில் நம் உடல்களின் வெப்பத்தில் கரைந்து போவோம் அன்பே...

அய்யப்பமாதவன்

ATHMAJIV'S POEM(1)

 A POEM BY

ATHMAJIV

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

WELCOME SPEECH

(The Ever Wandering Soul)

I remember all these persons

arranged in my bookshelf.

Journey would continue in dark region

I bury all that is holy.

Leaning on the curved moon

I attempt writing the seven hues.

Within my reach

the dream-clusters of mine.

Before flying they are debating on the theme

Butterfly.

Some stars laugh amongst themselves.

Should alight before it grows

Moon’s mercy radiates.

At a distance

At the point of one quarter

Two sculptures entwined

Bearing the leftovers of all too heavy life

In search of lost paradise

And another

Stretching its hand in the wind

goes on throwing away dreams

The soul that goes on wandering

floats in the lawn

Let I remain unknown

In the night

In survival

In death

In dreamy love

In beloved’s heart

and

in the soul of the

Sun aflame.

ஆத்மாஜீவ்

வரவேற்புரை

(அலைந்து திரியும் ஆன்மா)

இவர்களையெல்லாம் நினைவு கூர்கிறேன்

என் அலமாரியில் அடுக்கப்பட்டவர்கள்

இருண்ட பிரதேசத்தில் தொடரும் யாத்திரை

புனிதங்கள் அனைத்தையும் புதைக்கிறேன்

வளைந்த நிலவில் சாய்ந்தபடி

ஏழு வர்ணங்களை எழுதி பார்க்கிறேன்

கைநீளும் தூரத்தில்

என் கனவுக் கூட்டங்கள்

பறப்பதற்குமுன் பட்டாம்பூச்சி தலைப்பில்

விவாதித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்

சில நட்சத்திரங்கள் சிரித்துக் கொள்கின்றன

வளர்வதற்குமுன் இறங்கிவிட வேண்டும்

நிலவின் கருணை பிரகாசிக்கிறது

தூரத்தில்

நான்கிலொரு பாகத்தின் புள்ளியில்

இரண்டு சிற்பங்கள் ஒன்றினுள் ஒன்றாக

கனத்த வாழ்வின் எச்சங்களை சுமந்தபடி

இழந்த சொர்க்கத்தை நோக்கி

மற்றும் ஒன்று

காற்றில் கைநீட்டி

கனவுகளை வீசிச் செல்கிறது

அலைந்து திரியும் ஆன்மா

புல்வெளியில் மிதக்கிறது

நான் அறியப்படாமல் போகட்டும்

இரவில்

இருப்பில்

இறப்பில்

கனவுக் காதலில்

காதலியின் இதயத்தில்

மற்றும்

பற்றி எரியும் சூரியனின்

ஆன்மாவில்.

- ஆத்மாஜீவ்

SHANMUGAM SUBRAMANIAM'S POEM(1)

 A POEM BY

SHANMUGAM SUBRAMANIAM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Each time I feel

a flower within

seems like someone hitherto not met in person

is close by.

To find out how many moments it would last

none by my side.

The pleasant coolness spreading in the hands

while prodding inside the water

when getting on the skin joyously

the daylight turning cozy warmth on the forehead

The day renouncing the shore

foaming with the roar

of the whirl and swirl of waves

not leaving the senses

in the voice heard intermittently

my name being chanted

and then fading and ceasing to be

keeps happening everyday.

Not paying attention to the course

of the wind

I suffer no loss

Which way the wind blows

who cares

Suffice

to feel the wind

all over my face.

Shanmugam Subramaniam

ஒவ்வொரு முறையும் மனதில்

பூவொன்றை உணர்கையில்

இதுவரை நேரில் சந்திக்காத ஒருவர்

சமீபத்திருப்பதாகப் படுகிறது

அது எத்தனை நொடிகள் நீடிக்கும் என்பதைக்

கேட்டறிய அருகில் ஒருவருமில்லை

நீருக்குள் துழாவும்போது கரங்களில் படரும் குளிர்மை

உடலேறிக் களிக்கையில்

நுதல்மீது சுகவெம்மையாகும் பகலொளி

அலைபுரளும் சப்தத்துடன் நுரைக்கும்

கரையைத் துறந்து சென்ற நாள்

புலனில் நீங்காதிருக்க

விட்டுவிட்டு கேட்கும் குரலில்

என்பெயர் உச்சரிக்கப்படுவதும்

பின்னர் சன்னமாகித் தொலைவதும்

தினம் நடைபெற்ற வண்ணமாக உள்ளது

காற்றின் போக்கை கவனியாதிருப்பதில்

இழப்பொன்றுமில்லை எனக்கு

எப்பக்கம் வீசினால் என்ன

காற்றினை முகமெங்கும் உணர்வதே போதுமானது.

- எஸ்.சண்முகம் -

MOHAMED NOUFAL MOHAMEDTHAMBY'S POEM(1)

A POEM BY 

MOHAMED NOUFAL MOHAMEDTHAMBY

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

MYRIAD- HUED RAINBOW

Being enmeshed in the muddy air

the butterflies beautifying the sky

embracing the dew-specs

flutter in sun bath

to dry their feathers.

The streaks of clouds that grow

drinking specs of water

without branching out

remain sleeping for a few moments

in the transient grand space.

In the twilight sky enhancing beauty enhanced multifold

wearing the attire of hues and shades

The cloud-blossoms move around

due to the Wind’s strides.

When the birds that share the pristine sky

and flutter high

adorn the atmosphere with dark yellowish shade

at the rim of the great grand space

sprouts and swells

the myriad-hued rainbow.

Mohamed Noufal Mohamedthamby

பல்வர்ணம் கலந்த வானவில்

காற்றுச் சகதியில் சிக்கியவாறு

வானை அழகுபடுத்தும் பட்டாம்பூச்சிகள்

பனித்திவலைகளை அரவணைத்து

சூரியக் குளியலில் சிறகடிக்கின்றன

தம் சிறகுகளை உலர்த்துவதற்கு...

நீர்த்திவலைகள் குடித்து வளரும்

முகில் கீற்றுக்கள் கிளை பிரியாமல்

சில கணங்களுக்கு உறங்கி கொண்டிருக்கின்றன

நிலையற்ற பெருவெளியில்...

பேரழகாக்கிடும் அந்தி வானில்

நிறங்களெனும் உடையணிந்து

மேகப் பூக்கள் வலசை போகின்றன

காற்றின் நடமாட்டத்தால்...

நிர்மலமான ஆகாயத்தை

பகிர்ந்து சிறகடிக்கும் பட்சிகள்

வானை அடர் மஞ்சள் நிறத்தால்

அலங்கரிக்கையில்

பெரு வெளியின் கோடியில்

வளரத் தொடங்குகிறது

பல்வர்ணம் கலந்த வானவில்...

000