KADANGANERIYAN ARIHARASUTHAN

 A POEM BY

KADANGANERIYAN ARIHARASUTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The chariot going around

should get back to its station

Did it return to its place

because those came and went pulled it along

It is because those who have the right

and the sense of belonging touched it

that it moved on

Each one to one’s own design

Enigmas beyond Science forever remain.

Though God is One

that which is in the sanctum sanctorum

and that which goes around

Are they of the same disposition

Leave it

Everything has its own time

Though more or less

Follow the course of water

Swelling, tears of bliss

Shrunken just have a dip in the river

and return, nothing amiss

The water knows very well

the art of flowing on

dissolving all

grappled by none..

ஊர் சுற்றப் போன

தேர் நிலை வந்தாக வேண்டும்

வந்தவரும் சென்றவரும் இழுத்ததாலா நிலைதிரும்பியது

பாத்தியப்பட்டவர்களும்

உரிமையானவர்களும் கைவைத்ததால் தானே நகர்ந்தது.

அததது அப்படித்தான்

அறிவியலுக்கு அப்பாற்பட்ட புதிர்கள் உண்டு எப்போதும்

என்னதான் தெய்வம் ஒன்றென்றாலும்

கருவறையில் வீற்றிருப்பதும்

உற்சவராக உலாப்போவதும் ஒரே மனநிலையில் தானா

அததற்கு ஒரு காலம் உண்டு

கூடக்குறைய இருந்தாலும்

நீர் வழிப் படு

நிறைந்தால் ஆனந்தக் கண்ணீர்

குறைந்தால்

ஆற்றில் தலைமூழ்கி வா

தண்ணீருக்குத் தெரியும்

அத்தனையையும் கரைத்து யாருக்கும் அகப்படாமல் ஓடும் சூட்சுமம்...