KALATHATCHAN

 A POEM BY

KALATHATCHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

A whistling angel was born in a place.

Wherefrom she had learnt

From whom

Even she didn’t know

The whistle she gives out thus _

Cupping the index finger and the thumb

and folding the tip of the tongue

closing her right eye _

Oh! that would be blissfully sweet.

The whistle that flies

in cinema theatres

In friends’ weddings

and when someone stumbles and falls

in the street too

is a two-second symphony

After a long time

After a long spell of fears

After a long spell of ailments

After a long spell of sobs

After a long spell of sighs

After shaking hands with him

for the last time

Right there inside the court premises

she gave out her all too long

enchanting whistle.

காலதச்சன் கவிதை

ஒரு ஊரில்

விசிலடிக்கும் தேவதை

பிறந்தாள்

எங்கு கற்றாள்

யாரிடம் கற்றாள் என

அவளுக்கும் தெரியவில்லை

அப்படி தித்திக்கும்

ஆள்காட்டி விரலையும்

கட்டைவிரலையும் குவித்து

நுனி நா மடித்து

வலக்கண்ணை மூடி

அவள் அடிக்கும் விசில்

தியேட்டர் அரங்குகளிலும்

சிநேகிதிகளின் திருமணங்களிலும்

தெருவில் யாரேனும்

தடுக்கி விழுகையிலும்

பறக்கும்

அந்த விசில்

இரு நொடி சங்கீதம்

நீண்ட காலத்திற்குப் பிறகு

நீண்ட பயங்களுக்குப் பிறகு

நீண்ட உபாதைகளுக்குப் பிறகு

நீண்ட விசும்பல்களுக்குப் பிறகு

நீண்ட பெருமூச்சுகளுக்குப் பிறகு

அவனுடன் இறுதியாக

கைக்குலுக்கிய பிறகு

அந்த கோர்ட் வளாகத்திலேயே வைத்தடித்தாள்

தன்

அற்புத விசிலை .

-காலதச்சன்-