ABDUL JAMEEL

 A POEM BY

ABDUL JAMEEL

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE POEM LEFT BEHIND BY HAYA

The septic tank filling up

there emanates stink unbearable

churning the intestines.

Sickeningly giving out

salty odour

piling up into mountainous heap

and waiting for the sun _

clothes yet to be washed.

The feet unable to bear

sticky and chill to the core

the patio of the time-worn house.

in the midst of all these

going outside empty-handed to play

returning with the rain

lilting and leaping like a rabbit

in white pristine

Little Haya.

Dragging her and sending her out

I slam the door shut.

But the rain that Haya has left behind

remains inside the house.

ஹயா விட்டுச் சென்ற மழை

____________________

மலக் கிடங்கு நிரம்பி

சகிக்க முடியாதவாறு

குடல் பிடுங்க வீச்சமடிக்கிறது

கர்மம் பிடித்து புளிச்சு மணக்கிறது

மலையென குவிந்து

வெயிலுக்காக காத்துக் கிடக்கும்

இன்னும் துவைக்கா ஆடைகள்

கால் வைக்க முடியாதபடி

பிசுபிசுத்து குளிர்கிறது

பழம் காலத்து வீட்டுத் திண்ணை

இத்தனைக்கு மத்தியிலும்

வெறும் கையோடு

வெளியில் விளையாடச் சென்றவள்

மறுபடியும் வீட்டுக்குள் மழையோடு வந்து

வெள்ளை முயல் குட்டியென

துள்ளிக் குதித்து சிரிக்கிறாள் ஹயா

உடன் அவளை வெளியில் அனுப்பி விட்டு

கதவை இழுத்து சாத்துகிறேன்

ஆனால் வீட்டுக்குள்ளே தங்கி விட்டது

ஹயா விட்டுச் சென்ற மழை.

அப்துல் ஜமீல்