THENMOZHI DAS

 A POEM BY

THENMOZHI DAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan (*First Draft)

SING THE GLORY OF

MYRIAD SPECIES

In your dream have you seen the food-items of

green pigeon

If yes, draw the inner circle of its throat and show me.

The interior stem of the ‘Malaikiluvai’ tree

The colour of the Neerinji tree’s fruit

The beauty of Porcupine’s single strand of hair

The udder of the blossom ‘Sirukurinji’

The figure of an alien world growing upon the rock-skin

The tongue of white snake

The radiance of Jothi tree

The skin of Pulichaanthandu’

Draw and show me the root of Kalthaamarai creeper

I keep trying to sketch forms many which are beyond me

Bizaare dreams aplenty visit me

In your dreams too

the smell of cat-milk might

come

Tiger’s stripes might seep and turn into a stream.

Touched by the elephant’s nail the dream might be torn.

Having the globe as a paddy grain

Folding it in the palm and woken up

Scenes undreamt of

come to us more than dreams.

Have you imagined the magical mount

as your ladylove

If yes, hug tight the snow

and sing the glories of the world

Is the scent of our body

More fragrant than the scent of Eucalyptus tree

Is our love nobler that the heart of the mountain-pigeon

பல்லுயிர் உன்னதங்களைப் பாடுங்கள்

•

உங்கள் கனவில் பச்சைப் புறாவின்

உணவுகளைக் கண்டதுண்டா

ஆம் எனில் அதன் குரல்வளை உள்வட்டத்தை வரைந்து காட்டுங்கள்

மலைக்கிளுவை மரத்தின் உள்தண்டை

நீரிஞ்சி மரத்தின் பழ நிறத்தை

முள்ளம்பன்றியின் ஒருமுடி அழகை

சிறுகுறிஞ்சிப் பூவின் மடியை

பாறை மேனியில் வளரும் வேற்று உலக உருவத்தை

வெள்ளைப் பாம்பின் நாக்கை

ஜோதிமரத்தின் பிரகாசத்தை

புளிச்சாந் தண்டின் தோலை

கல்தாமரை கொடியின் வேரை வரைந்து காட்டுங்கள்

என்னால் முடியாத எவ்வளவோ வடிவங்களைத் தான்

எழுதி எழுதிப் பார்க்கிறேன்

நூதனமான பல கனவு வருவதுண்டு

உங்களுடைய கனவுகளில் கூட

பூனைப் பாலின் வாசம் தெரியலாம்

புலியின் உடல் கோடுகள் கசிந்து

நீரோடையாகலாம்

யானையின் கால் நகம்பட்டு கனவு

கிழிந்து விடலாம்

உலகை ஒரு நெல் விதையாய்

உள்ளங்கையில் மடக்கி விழிக்கலாம்

கனவிலும் காணாத சம்பவங்கள் தான்

கனவுகளை விட அதிகமாக நமக்கு வருகின்றன

மந்திர மலையை உங்கள் காதலியாக

நினைத்ததுண்டா

ஆம் எனில் பனியை அணைத்து

உலகின் உன்னதங்களைப் பாடுங்கள்

தைலமரத்தின் உடலை விடவா

நம் உடல்வாசனை கீர்த்தி பெற்றது

மலைப்புறாவின் மனதை விடவா

நமது அன்பு மாட்சிமை மிக்கது

INSIGHT - APRIL 2023 - PARTICIPATING POETS

 

PAADHASAARI VISWANATHAN

         TWO POEMS BY

PAADHASAARI VISWANATHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

There remains a room

uninhabited

where there is a wall-clock

The clock has a glass-cover

Inside that glass cover

There are those clock hands

that play run and catch game forever.

At times those clock hands would

stop running

and refrain from showing the time.

And an old man there

who would never fail to change the battery

even for that

Stock-still clock.

It’s ages since his one and only son

had settled in a foreign soil

with his family

The senior citizen

Who even after that

went on

replacing the old battery

with the new one

is today dead and gone.

Paadhasaari Vishwanathan

•

ஆளற்ற ஓர் தனி அறையுமுண்டு

அறையிலோர்

சுவர்க்கடிகையும் உள்ளது

உள்ளததில் கண்ணாடிக் கூடுமுளது

கூடு னுள்ளே

ஓடிப் பிடித்து விளையாடும் நேரக்குறி முட்களும்

நகரக் காண்பதுண்டு

நேரக்குறி முட்கள்

நகராது நின்று

காலம் காட்டாது

ஓடாதிருப்பதுமுண்டு

ஓடா அக்கடிகைக்கும்

ஓயாது பேட்டரி மாற்றிவிடும் முதியோன்

ஒருவர் உண்டு

அவ்வொருவரின்

ஒற்றை மகனும் தன்குடும்பமென

அயல் தேசம் ஏகி

ஆண்டுகள் பலவானதுண்டு

ஆகிய பின்னும்

அக்காலி அறை

ஓடாச்

சுவர்க்கடிகைக்கும்

ஓயாது பேட்டரி மாற்றிய

அம்முதியோன்

இன்று காலமானார்.

பாதசாரி விஸ்வநாதன்

(2)

They have broken

the limbs of the hibiscus plant

Forgetting the scars

It once again offers flowers

so fine

Daily they take them in the flower-basket

to Badrakaaliamman shrine

Plants are children

Trees, the Aged Ones.

செம்பருத்திச் செடியின் கைகால்களை முறித்து விட்டனர்

ஆயினும்

வடு மறந்து

மீண்டும் மலர்கள்

தருகிறது

அன்றாடம்

பத்ரகாளியம்மன் கோவிலுக்கு

பூக்கூடையில்

எடுத்துச்செல்கிறார்கள்..

செடிகள் குழந்தைகள்

மரங்கள் முதியவர்கள்.

பாதசாரி விஸ்வநாதன்

A POEM BY PAADHASAARI VISWANATHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

They have broken

the limbs of the hibiscus plant

Forgetting the scars

It once again offers flowers

so fine

Daily they take them in the flower-basket

to Badrakaaliamman shrine

Plants are children

Trees, the Aged Ones.

செம்பருத்திச் செடியின் கைகால்களை முறித்து விட்டனர்

ஆயினும்

வடு மறந்து

மீண்டும் மலர்கள்

தருகிறது

அன்றாடம்

பத்ரகாளியம்மன் கோவிலுக்கு

பூக்கூடையில்

எடுத்துச்செல்கிறார்கள்..

செடிகள் குழந்தைகள்

மரங்கள் முதியவர்கள்.

A POEM BY PAADHASAARI VISWANATHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

They have broken

the limbs of the hibiscus plant

Forgetting the scars

It once again offers flowers

so fine

Daily they take them in the flower-basket

to Badrakaaliamman shrine

Plants are children

Trees, the Aged Ones.

செம்பருத்திச் செடியின் கைகால்களை முறித்து விட்டனர்

ஆயினும்

வடு மறந்து

மீண்டும் மலர்கள்

தருகிறது

அன்றாடம்

பத்ரகாளியம்மன் கோவிலுக்கு

பூக்கூடையில்

எடுத்துச்செல்கிறார்கள்..

செடிகள் குழந்தைகள்

மரங்கள் முதியவர்கள்.

ABDUL JAMEEL

TWO POEMS BY

ABDUL JAMEEL

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1) UMMA - THE LIGHT THAT READS HER CHILDREN’S GLOOM

Though Umma’s cooking is not all that tasty

It is only when the food is mashed with her loving hand

and she feeds her children

adding her affection

the kids get rid of their hunger.

Though Umma’s face is beauty-personified

it is only when she with her smile serene

gifts her children with kisses

the tear-filled faces of her children

bloom at once.

Though Umma’s words don’t sound sweet

it is only when she sings lullaby

children fall asleep upon her shoulders blissfully.

Though Umma’s life remains sans light

It is with the help of her eyes’ glow

children forever read their gloom ,

you know.

Abdul Jameel •

குழந்தைகளின் இருளை

வாசிக்கும் ஔிதான் உம்மா

_____________________

உம்மாவின் சமையல்

சுவையாக இல்லையென்றாலும்

அவளின் கையால் சோறு பிசைந்து

அன்பையும் கலந்து

ஊட்டும் போதுதான்

குழந்தைகளின் பசி ஆறுகிறது

உம்மாவின் முகம் அழகில்லையென்றாலும்

இதழ் பதிந்த முத்தங்களை

புன்னகை சொரிந்தபடி

அவள் பரிசளிக்கும் போதுதான்

குழந்தைகளின் அழுத முகம்கங்கள்

உடன் மலர்ந்துவிடுகின்றன

உம்மாவின் பேச்சு

இனிமையாக இல்லையென்றாலும்

அவள் தாலாட்டுப் பாடும் போதுதான்

தோழ்மேல் குழந்தைகள் அயர்ந்துறங்கிவிடுகிறது

உம்மாவின் வாழ்வு ஔியற்றிருந்தாலும்

அவளின் கண்களின் ஔியால்தான்

தங்களது இருளை

ஒயாது வாசிக்கின்றன குழந்தைகள்

ஜமீல்

2. CAN HOUSES DWELL WITHOUT DOORS

The door there

with face to the floor

Lying abandoned

Would have been safeguarding a house

Once upon a time.

Today with all its identity lost

And its shape and ornamental decorations decayed

It remains

Still it would be retaining still

In tact

the history of the house

it dwelt in

its deadly secrets

and memories galore

and many more

Sometimes the doors would be knowing

things happened without the knowledge of the house-owner.

For,

From the time it is locked

Till it opened

Mostly the doors of the house alone

Keep reading the abode

Without doors

The houses never become that, for sure.

Abdul Jameel

•

கதவுகளின்றி வீடுகள் வசிக்குமா

_____________________________________

கை விடப்பட்ட நிலையில்

ஒதுக்குப் புறமாக

முகம் புதைந்து கிடக்கும் கதவானது

முன்னொரு காலத்தில்

ஒரு வீட்டின் அரணாக வாழ்ந்திருக்கும்

இன்று அடையாளமற்றவாறு

பொழியப்பட்ட அலங்கரங்களும்

வடிவமும் சிதைந்து கிடக்கிறது

இருந்தும் தான் வாழ்ந்த வீட்டின்

ஆதி வறலாறுகளையும்

பரம ரகசியங்களையும்

மேலும் சில நினைவுகளையும்

இப்போதும் மனசில்

சிதையாமல் வைத்திருக்க கூடும்

சில சமயம் வீட்டானுக்கு

தெரியாமல் நிகழ்ந்த

சம்பங்களை கூட

கதவுகள் அறிய வாய்ப்பிருக்கிறது

ஏனெனில் வீட்டை பூட்டி விட்டு

திரும்பி வரும் வரை

அநேகமாக அறைக் கதவுகள்தான்

வீட்டை வாசிக்கின்றன

கதவுகளின்றி வீடுகள்

ஒரு போதும் வீடாவதில்லை

●

ஜமீல்