TWO POEMS BY
V.N.GIRITHARAN
1. THE DREAM OF A LIBRARY AND THE REMINISCENCES THEREIN!
Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)
Wherever I see
Is on flame by rifts and riots
You are dashing against each other in the outer space
I see the river of blood flowing
Children, women, elderly ones
You care for none.
I can very well realize it
Your acts frenzied devoid of reason
Makes me feel ashamed of thee.
The way you dance deliriously
as if you are the head of this universe
I can’t help laughing seeing it all
The grand expanse of this great space
lies well beyond thee
seeing you buried in the ever expanding
intense silence
watching you all alone
I can’t help pitying you.
You who ance like a devil outise
How come you are sitting here
So quietly side by side
Surprising indeed.
O Ye dictators! O ye Revolutionists
O Ye the elite people of the upper rung
O ye those of the upper clan of ‘Varnaa’
O ye the courageous! O Ye the cowards!
Sand gender-difference
O ye – my fellowbeings
The multi-faceted ones
You all are seated here
Side by side – so close, so near
This understanding, this camaraderie
This supreme culture
If only you adhere to these
Even outside
How nice it would be
I keep thinking
I keep dreaming
How would be this planet called earth
If my dream is realized
Into this everlasting dream I lie immersed
ஒரு நூலகத்தின் கனவும், எண்ணத்தோய்தலும்! -
- வ.ந.கிரிதரன் -
11 ஏப்ரல் 2025
இந்த அற்புதமான நீலவண்ணக் கோள்
எந்தத்திக்கினை நோக்கினும்
மோதல்களினால் பற்றி எரிகின்றதைப் பார்க்கின்றேன்.
நீங்கள் வெளியில் ஒருவருக்கொருவர்
முட்டி மோதிக்கொண்டிருக்கின்றீர்கள்.
இரத்த ஆறு பெருக்கெடுத்தோடுகிறதைப்
பார்க்கின்றேன்.
குழந்தைகள், பெண்கள், ,முதியவர் எவருமே
உங்களுக்கு ஒரு பொருட்டல்ல
என்பதையும் உணர்ந்து கொள்ள வைக்கின்றது
வெளியில் நீங்கள் போடும் வெறியாட்டம்.
உங்களை நினைத்து நான் வெட்கப்படுகின்றேன்.
நீங்கள்தான் இப்பிரபஞ்சத்தின் தலைவர் என்பதுபோல்
உங்கள் கூத்திருக்கின்றதைப் பார்த்து நகைக்கின்றேன்.
உங்களுக்கு வெளியில் விரிந்து கிடக்கின்றது
பெரு வெளி.
விரி பெரு மெளனத்தில் புதைந்து கிடக்கும்
உங்களைப் பார்க்கையில்
உங்கள் தனிமையைக் கவனிக்கையில்
எனக்கு உங்கள் மேல் பரிதாபம்தான் வருகின்றது.
வெளியில் பேயாட்டம் ஆடும் நீங்கள்
எவ்விதம் இங்கே மெளனமாக,
எவ்வித மோதல்களுமற்று
அருகருகே அமர்ந்திருக்கின்றீர்கள்?
ஆச்சரியம்தான்.
சர்வாதிகாரிகளே! புரட்சிவாதிகளே!
வர்க்கத்தின் மேற்தட்டு மாந்தரே!
வர்ணத்தின் உயர் குடியினரே!
வீரரே! கோழைகளே!
பால் வேறுபாடற்று,
பல் ஆளுமை மிக்க மாந்தரே
நீங்கள் அனைவரும் அருகருகே
அமர்ந்திருக்கின்றீர்கள்
இங்கே.
உங்களுக்கிடையில் இருக்கும் இந்தப்புரிந்துணர்வு,
இந்த நட்பு,
இந்தப் பண்பு
இவற்றை நீங்கள் வெளியிலும் கைக்கொண்டால்
எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும்
என்றுநான் சிந்திக்கின்றேண்.
என்று நான் கனவுகள் காண்கின்றேன்.
என் கனவு நிறைவேறினால்
எப்படியிருக்கும் இப்பூவுலகு என்ற
எண்ணத்தில் தோய்ந்துகிடக்கின்றேன்.
(2)
MY GRANDMA LIVING ALL ALONE!
You are my Grandma’s Home
It was from this house that my Grandma
was preparing Vadai
Why is she making Vadai from there –
I asked Mother.
Mother responded saying
“She used to make Vadai from here only
As crows more and more began troubling her all the more
She is now making Vadai from there.
Now she is not troubled by the crows – Yes, my Dear!
I could realize the fairness of her argument.
It was valid; logical alright.
“Brainy Grandma!” said I
“Like You” said Mother.
I felt happy to hear that.
“O, Mother Dear” _ I fondly said.
My Mother turned the happiest.
At those instants I would invariably think of
Grandma’s Aloneness.
‘I would go there and give her company
listening to her tales I would go to sleep’ -
So I would think at those instants.
Grandma continues to prepare Vadai
even now
being all alone
And I , being here still
keep thinking of her every now and then.
‘The house where Grandma lives all by herself -
I would surely go there one day
and be of help to her’ -
So I keep thinking
even now.
தனித்து வாழும் என் பாட்டி! -
வ.ந.கிரிதரன் –
பாட்டியின் இல்லம் நீ!
இந்த இல்லத்திலிருந்துதான்
என் பாட்டி வடை சுட்டுக்கொண்டிருந்தாள்.
அவள் எதற்காக அங்கிருந்து
வடை சுட்டுக்கொண்டிருக்கின்றாள்
என்று அம்மாவைக் கேட்டேன்.
அதற்கு அம்மா சொன்னாள்:
'அவள் முன்பெல்லாம் இங்கிருந்துதான்
வடை சுட்டுக்கொண்டிருந்தாள்.
காகங்களின் தொல்லை அதிகமாகி விட்டதால்
அங்கிருந்து சுடுகின்றாள். இப்போது
அவளுக்குக் காகங்களின் தொல்லை
இல்லையல்லவா கண்ணே!'
அம்மா சொன்னதில் உள்ள நியாயத்தை
அப்போது நானுணர்ந்தேன்.
தர்க்கரீதியாகவும் அது சரியாகத்தானிருந்தது.
புத்திசாலிப் பாட்டி என்றேன்.
'உன்னைப்போல் ' என்றாள் அம்மா.
எனக்கு அது மகிழ்ச்சியைத் தந்தது.
என் செல்ல அம்மா என்று கொஞ்சினேன்.
என் அம்மாவுக்கோ கொள்ளை மகிழ்ச்சி.
அப்பொழுதெல்லாம் நான் நினைத்துக்கொள்வேன்
அங்கிருந்த பாட்டியின் தனிமையைப் பற்றி.
பாட்டிக்குத் துணையாக நானும் அங்கு செல்வேன்.
பாட்டியின் கதை கேட்டு நானும் அங்கு தூங்குவேன்.
இவ்விதமெல்லாம் அப்போது நான் எண்ணிக்கொள்வேன்.
இப்பொழுதும் பாட்டி அங்கிருந்துதான்
வடை சுட்டுக்கொண்டிருக்கின்றாள்.
தனிமையில் வடை சுட்டுக்கொண்டிருக்கின்றாள்.
நானும் இன்னும் இங்கிருந்தவாறு
அவளைப்பற்றி அவ்வப்போது சிந்தித்துக்
கொண்டுதானிருக்கின்றேன்.
பாட்டி தனித்து வசிக்கும் இல்லத்திற்கு
ஒரு நாள் நான் நிச்சயம் செல்வேன்.
அவளுக்கு
ஒத்தாசையாக இருப்பேன்
என்று
இப்போதும் நான்
எண்ணிக்கொண்டுதான்
இருக்கின்றேன்.
No comments:
Post a Comment