JEYADEVAN

 A POEM BY

JEYADEVAN

(*The original Tamil poem was uploaded by the Poet on 7th June)

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

We allow not even the dead

to rest in peace

in tomb......

We tap, wake them up and make them stand

as statue

or portrait....

We never ever ask

what the dead one likes

We prepare the sugary Paniyaaram

which is our favourite

as offering on the Thirtieth Day

even for father who died of Diabetes.

That they keep surveillance over

each and every move of us

- we fear as ever

That’s why we allow them not

inside our bedroom.

Beside god I placed

the photo of mother

who passed away last year

This would incur god’s displeasure

- said grandma Shenbagam

And my wife promptly made it hang

in the centre of hall.

While being alone

We need their memories

to keep us company.

If someone comes along to converse

we move them away from reminiscence.

No matter what,

one day we too would hang

watching all these without any pang....

Just as a nest with the sparrow gone

is viewed by a dead tree thereon .

இறந்தவர்களை கூட நாம்

நிம்மதியாக

உறங்க விடுவதில்லை சமாதியில்...

தட்டி எழுப்பி வந்து நிற்க வைத்து விடுகிறோம் சிலையாக

அன்றி படமாக......

இறந்தவர்கள் விருப்பத்தை நாம்

கேட்பதே இல்லை

நமக்குப் பிடித்த சக்கரை இனிப்பு பணியாரத்தை செய்து

வைத்து விடுகிறோம்

முப்பதாம் நாள் படையலில்...

சர்க்கரையில் இறந்து போன அப்பாவுக்கு கூட..

நம் ஒவ்வொரு அசைவையும் அவர்கள்

கண்காணிக்கிறார்கள் என்று

அச்சப் படுகிறோம்...

ஆகவேதான் படுக்கை அறைக்கு

அவர்களை நுழைய விடுவதில்லை....

கடவுளுக்குப் பக்கம் வைத்தேன்

கடந்த ஆண்டு இறந்து போன அம்மா படத்தை.....

இது சாமிக் குத்தம் என செண்பகம் பாட்டி

சொன்னார்..

நடு ஹாலில் மாட்டி விட்டாள் மனைவி.

தனியாய் இருக்கும் போது நமக்கு

அவர்கள் நினைவு தேவைப் படுகிறது

பேச்சுத் துணைக்காய்....

பேச்சுக்கு ஆட்கள் வந்தவுடன் அவர்களை கழற்றி விட்டு விடுகிறோம் நினைவிலிருந்து...

எப்படியோ ஒரு நாள் நாமும் தொங்குவோம்

எந்த சஞ்சலமும் இன்றி இவ்வளவையும்

பார்ப்போம்...

குருவி பறந்து போன கூட்டை

ஒரு காய்ந்த மரம் பார்ப்பது போல

ஜெயதேவன்