A POEM BY
MUGIL NILA TAMIL
* கவிஞர் இந்த வரிகளை கவிதையாகத்தான் எழுதினாரா அல்லது உரைநடைப் பத்திகளாகவா என்று தெரிய வில்லை. உரைநடைக் கவிதை போன்ற கவித்துவத்தைக் கொண்டிருப்பதாகத் தோன்றியது. மொழிபெயர்த்திருக் கிறேன்.
122
Unable to bear the growing chill of Love protected and nurtured in refrigerator in a frozen state. Thinking of the words uttered just to prevent them from going waste, not having the place to store them, the heart would weep and sob. The congregation of fireflies radiance, the sound of footsteps with dry leaves getting crushed, as snake that had its prey and so being still not stirring nor shifting Nothingness has many an entrance. The formless shadows of the house recently shifted to. Memory-flowers all over the root of Time that has collected the breaths inhaled and exhaled so far inside the doors. With eyes never tiring the heart that keeps wandering –in which direction to divert it? O, can all that sown being confusion-confounded as to what is needed grow as corps?
Utmost needed , as the need of the hour, a lone shoulder to lean on with questions none.. A cup of hot tea to bring warmth to the fingers. For no void of mine language is the sorrow underlined – so I have known. This can also be taken to mean the pinnacle of fulfillment attained.
குளிர் சாதனப் பெட்டியில் உறைநிலையில் வைத்து பாதுகாக்கும் அன்பின் சில்லிடலை பொறுத்துக் கொள்ள தோதில்லை. வீணாகிப் போகுமென்றே உதிர்க்கும் சொற்களை தேக்கி வைக்க இடமற்று தேம்பும் இதயம். மின்மினி பூச்சிகளின் ஒளிக் கூடல், காய்ந்த சருகுகள் மிதிபடும் காலடிச் சத்தம், எங்கும் நகராத இரை விழுங்கிய பாம்பென வெறுமைகளுக்கு எத்தனையோ வாயில்கள்.
புதிதாய் குடிபெயர்ந்த வீட்டின் அரூப நிழல்கள், இதுவரை விடுத்த மூச்சுகளை தேக்கி கதவுக்குள் சேகரம் செய்திருக்கும் காலத்தின் வேரெங்கும் நினைவுப் பூக்கள். கண் அயர்வற்று எங்கும் நிலைக்காத மனதை எந்தப் பக்கம் திருப்பி விடுவது? என்ன தேவையென்ற தெளிவற்று விதைக்கும் யாவும் பயிராக கூடுமோ?!
மிகு தேவையாய் இருக்கிறது, கேள்விகளற்று, சாய்ந்து கொள்ள ஒற்றைத் தோள், விரல்களை சூடேற்ற ஆவி பறக்க ஒரு தேநீர். எனதெந்த வெறுமைக்கும் மொழி சோகமில்லை என்பதை உணர்ந்திருக்கிறேன். இது நிறைவின் உச்சமென்றும் கணிக்கலாம்.
~முகில் நிலா தமிழ்
No comments:
Post a Comment