A POEM BY
M D MUTHUKUMARASWAMY
Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)
In Osaka city
You wish to buy a Samurai Sword
Just as you see in Quentin Tarantino’s movie Kill Bill
The Samurai Sword that would in one swing
divine the body into two
from head to toe
From Yasunari Kawabata Monument
arriving at the next halt
-The Samurai Memorial
just as Snow and Moon
Samurai too is a ‘word specialized’
You realize.
With the impeccable beauty of the Panchaloka idols
The killer-weapon too shines in divine radiance.
Temples and palaces treasure it and safeguards it.
Their traditional killer-swords
in Eighty centimeter length
weighing Nine hundred and Fifty grams
The moonshine of the steel curved
as the hip of a woman endowed with beauty unmatched
Invites you ‘Come – Welcome!’
just as the smile of Buddha.
You don’t choose the sword
The sword chooses thee
- So says a Japnese proverb.
You are very much drawn towards
*Uchigatana – which was snatched away from the working class
and turned into an exclusive property of Landlords.
It is this variety of sword
That is surrounded by decorations and extravaganza
and proclamations immense
that has tasted blood utmost
down History’s course.
Suffice to touch a thin sheet of paper
or Kimono’s private knot
with the tip of sword
It would fall apart in two pieces
absolutely noiseless.
- So the sword’s history says.
It is with it that
Kenkichi SAKAKIBARA
just as Master’s blessing vision
Cut into two
The iron-bonnets of enemies.
Samurai Sword is an artefact
that commands you to have the Zen mind.
Take care to keep it in tact
not allowing it to bend or break
But keep it sharp and cut with it
You can’t just go screaming
“Take at once the killer sword”
and hold aloft a sword.
With the composure of a Tea- Festival
and the mind unified through years of meditation
you can hold a sword.
Suppose you manage to hold it
You invariably wish to kneel down and offer it
to those soft feet seen
underneath the bottom edge of Kimono
that for ages tied tight with cloth and
made tiny unnaturally -
though it is but the pose of a cliché.
Or else
Holding the sword
You set out to wander
with the pompous complacency of a writer
*Uchigatana – From Tachi to Katana - Samurai Zwaard
The uchigatana is a transitional sword between the tachi and katana and is a combination of two Japanese words: uchi and gatana.
நீயொரு சாமுராய் வாள் வாங்க விரும்பினாய்
—
ஒசாகா நகரில்
கிவெண்டின் டேரெண்டினோவின்
கில் பில் திரைப்படத்தில் வருவது போல
ஒரே வீச்சில் உச்சந்தலையிலிருந்து உள்ளங்கால் வரை
இரண்டாகப் பிளக்கும்
சாமுராய் வாளொன்றை
நீ வாங்க விரும்புகிறாய்
யாசுனெரி காவபட்டா நினைவகத்திலிருந்து
சாமுராய் அருங்காட்சியத்திற்கு அடுத்த நிறுத்தமாய்
வந்து சேர்ந்து
பனியையும் நிலவையும் போலவே
சாமுராய் வாளும் ஒரு அருஞ்சொல் என அறிகிறாய்
பஞ்சலோக தெய்வச் சிலைகளின் பேரழகுடன்
கொலைக்கருவியும் பிரகாசிக்கிறது தேவ ஒளியுடன்
ஆலயங்களும் அரண்மனைகளும் போற்றி பாதுகாக்கின்றன
தங்கள் பாரம்பரிய கொலைக்கருவிகளை
எண்பது செண்டிமீட்டர் நீளத்தில்
தொள்ளாயிரத்து ஐம்பது கிராம் எடையுடன்
பேரழகுப் பெண்ணின் இடையெனவே வளைந்த
உருக்கின் நிலவொளிப் பிரகாசம்
புத்தனின் புன்னகை போலவே
உன்னை வா வா என்றழைக்கிறது
நீயல்ல வாளைத் தேர்ந்தெடுப்பது
வாளே உன்னைத் தேர்ந்தெடுக்கிறது
என்கிறது ஜப்பானிய முதுமொழி
உழைக்கும் வர்க்கத்தினரிடமிருந்து
அபகரிக்கப்பட்டு
நிலவுடமையாளர்களின் தனிச் சொத்தாக உருமாறிய
உச்சிகடானா
உன்னை பெரிதும் வசீகரிக்கிறது
சடங்குகளும் சம்பிரதாயங்களும்
அலங்காரங்களும் ஆடம்பரங்களும் அறைகூவல்களும் ஆர்ப்பாட்டங்களும் நிறைந்த
அந்த வாளின் வகையே
சரித்திரத்தில்
அதிக ரத்தம் கண்டது
ஒரு மெல்லிய தாளினை
கிமோனாவின் அந்தரங்க முடிச்சை
வாளின் நுனியால்
லேசாகத் தொட்டாலே
சப்தமற்று
இரண்டாகப் பிளக்கும் அது
என்கிறது வாளின் சரித்திரம்
கென்கிசி சகாகிபரா
அதை வைத்து
எதிரிகளின் இரும்புத் தலைக்கவசங்களையே
குருவின் அருள்பார்வை போலவே
இரண்டாகப் பிளந்தார்
சாமுராய் வாள் ஒரு கலைப்பொருள்
அது
உன்னிடத்தில்
உடையாதே வளையாதே கூராகப் பார்த்து வெட்டு
எனும்
ஜென் மனோநிலையைக் கட்டளையிடுகிறது
கொலை வாளினை எடடா எனக் கூவிப் போய்
உடனே ஒரு வாளைக் கையிலேந்த முடியாது
தேநீர் விருந்தின் நிதானத்துடன்
பல வருட தியானத்தில் சேர்ந்த மன ஒருமையுடன்
மட்டுமே
ஒரு வாளை கையிலேந்த முடியும்
ஒரு வேளை
நீயொரு வாளைக் கையிலேந்திவிட்டால்
காலங்காலமாக
துணியால் கட்டி இறுக்கி
செயற்கையாய் சிறிதாக்கப்பட்ட
கிமோனாவின் அடி நுனிக்கு
கீழே தெரியும்
மென் பாதங்களுக்கே
அதை
மண்டியிட்டு சமர்ப்பிக்க விரும்புகிறாய்
அது ஒரு தேய் வழக்கு பாவனை என்றாலும் கூட
இல்லையென்றால்
அவ்வாளைத் தூக்கிக்கொண்டு
கலைஞன் என்ற ஹோதாவில்
ஊர் சுற்றக் கிளம்புகிறாய்
No comments:
Post a Comment