POEMS BY
KUMAR AMBAYERAM
Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)
......................................................................................REST IN PEACE DEAR FELLOW POET...
Many a Contemporary Tamil Poet keep writing quality poetry and live on as unsung heroes, feeding their very souls with Poetry. A few poets, both quality ones and those gaining an aura around their heads by mouthing the right words to gain the attention of the powers-that-be - both of Establishment and Anti-Establishment and so receive all recognition and accolades and highlighted as representing Tamil Poetry , in particular Contemporary Tamil Poetry, there are many more better poets who go unrecognized. This is the prevailing sad state of affairs.
One such quality poet in Tamil is Kumar Ambaayiram who recently breathed his last. By way of remembering him and honouring him a few poems of his and their English versions (by me) are given here.
May his soul rest in peace.
*தரமான சமகால தமிழ்க்கவிஞர்கள் பலர் உரிய அங்கீகாரம் கிடைக்கப் பெறாமலேயே, எனினும் இறுதிவரை கவிதை எழுதும், வாசிக்கும் ஈர்ப்பு குறையாமலேயே இருந்து மறைந்துவிடுகிறார்கள். இப்போது கவிஞர் குமார் அம்பாயிரம். முன்பு கவிதைகளை மொழிபெயர்த்து பதிவேற்றத் தொடங்கி யிருந்த சமயத்தில் ‘நாங்களெல்லாம் கவிஞர்கள் இல்லையா’ என்று கோபமாக ஏதோ பதிவிட்டிருந்தார். அவரிடம் உள்பெட்டியில் விளக்கம் அளித்து அவரு டைய கவிதை ஒன்றை மொழிபெயர்த்து வெளியிட்டேன். அதன் பிறகு இரண்டு மூன்று கவிதைகளை மொழிபெயர்த்திருக்கிறேன்.
இனிவரக் கூடிய இருமொழித்தொகுப்புக்ளுக்காகவும் INSIGHT இருமொழி வலைப்பூவுக்காகவும் கவிதைகள் கேட்டு உள்பெட்டியில் தொடர்புகொண்ட போது உடனே சில கவிதைகளை அனுப்பிவைத்தார். அவற்றில் சிலவற்றை மொழிபெயர்த்துவைத்திருக்கிறேன்.
அவர் ஓர் அரிய இசைக்கருவியை அமர்க்களமாக இசைத்து சென்னை இலக்கிய அரங்கொன்றில் கேட்டு வியந்திருக்கிறேன்.
அவருடைய கவிதைகள் அவரை வாழுங்காலத்தில் இல்லையென்றாலும் தமிழ் கவிதை வரலாற்றிலாவது அமரகவிஞர்களுள் ஒருவராக நிலைபெறச் செய்யட்டும்.
.........................................................
POEMS BY KUMAR AMBAYIRAM
(Translated into English by Latha Ramakrishnan)
The twosome who have entrusted the Law of Lovemaking
in the hands of Nature
go climbing.
She disowned by her husband being on one side
And he leaving his family being on another side
The mount go around them and continue ascending
Offering their garbs to those hook-thorns
that pull them backward implying
that this mount wouldn’t be the right place for them
to hold each other in their hands
with passion unleashed
and offering the ornaments to the
‘Ilanji’ tree
And to the hillocks that couldn’t walk
their footwear
With the ‘Nirvana’ so gained
the two reach their own peaks
In nearness that couldn’t be touched
She
And He in a distance beyond call
The Ilandhai tree observes
That the one who has scaled the peak of Kona Hills
is the one who has not set foot on it; nor ever will.
Early in the morning
the lovers meeting
and sitting in their respective vehicles
entwining there small tender fingers
blissfully oblivious of the surroundings _
And the Jacaranda tree that splashes Violet hue
at the onset of Summer and Love
showered flowers on them
in the manner of blessings.
Despite talking for hours through the mobiles
Throughout the night
Till dawn brekas
Exchanging sweet nothings
Cooing kissing cajoling
Love can’t blossom without meeting in person
Looking at each other under the sun or moon
Relishing intimacy real
Being near to your dear…..
On bidding goodbye
She climbed on to the bridge and flew afar
He just vanished on the other side
and seen no more.
Her husband
who had come pursuing her
stood there shell-shocked
sickeningly enraged
confusion-confounded
wondering whether to pursue her
and cut her into pieces
or chase the wretched male
and slice him with a dagger
Upon his head
the violet-colour Jacaranda flowers
began falling as a crown.....
........................................................................
அதிகாலையில்
காதலர்கள் சந்தித்து தம் தம்
வாகனத்தில் அமர்ந்தபடியே
சின்ன சின்ன விரல்களை
கோர்த்து விளையாடி
சூழல் மறந்த அவர்களின் லயிப்பை வியந்து
புது வேனிலுக்கும் காதலுக்கும் வைலட் நிறத்தை அள்ளி தெளிக்கும்
ஜாகரண்டா மரம் ஆசிர்வாதமென மலர்களை
காதலர்கள் மீது சொறிந்தது
என்னதான் பேசிகளில் விடிய விடிய பேசி
இழைந்தாலும் குழைந்தாலும்
சந்தித்து வதனங்கள்
நோக்குவது போல் நோக்காமல் வராது காதல்
பிரியாவிடையில்
அவள் பாலத்தின் மீதேறி பறந்து விட்டாள்
அவனோ பாலத்தின் புறத்தே
போய் மறைந்து விட்டான்
பின் தொடர்ந்து
வந்திருந்த கணவன்
அவளை பின் தொடர்ந்து போய்
கண்டம் துண்டமாக வெட்டலாமா அல்லது
அவனை துரத்தி போய்
சதக் சதக் சதக் என
கத்தியால் குத்தலாமா
என்ற கோப குழப்பத்தில்
திகைத்து நின்றவன்
தலையில் வைலட் நிற
ஜாகரண்டா மலர்கள்
ஒரு க்ரிடமென
சரிய துவங்கின....
குமார் அம்பாயிரம்
3.
We can’t stand as Falsehood.
In front of a bird
We would stand stark naked...
Lifting us from afar
More than a poem more than a song
isn’t that noise that Sound sounds ‘ AavvSooo’
the Language of Birds
My kinship with owl and liveliness
it looks at the universe straight
No other bird laughs
Owl should visit my dream
Long time no see
O, My Darling
Either you visit my dream
Or keep wandering in my dreams
ஒரு ஆந்தையின் முன்பாக
நான் பொய்மையாக நிற்க முடியாது.
ஒரு பறவையின் முன்பாக நாம்
நிர்வாணமாக நிற்போம்....
ஒரு கவிதையைவிட ஒரு பாடலைவிட ரொம்ப தூரத்திலிந்து அள்ளிக்கொள்ளும் அல்லது ஆவ்சூ என ஒலியிடும் சப்தமல்லவா பறவைகளின் மொழி. ஆந்தைகளுடனான என் உறவும் உயிர்ப்பும் அது பிரபஞ்சத்தை நேராக பார்க்கும்
சிரிக்கும் பறவை வேறில்லை.
ஆந்தை என் கனவில் வரவேண்டும் நெடுங்காலம் ஆகிற்று நாயகியே
ஒன்று என் கனவில் வா அல்லது
என் கனவுகளில் உலாவு
- Kumar Ambayeram
4. YOU THEREIN .....
I have a piece of land
I am not using it now.
I am not sowing in it nor harvesting
It is a virgin land
Seeds on their own
Have sprouted there.
It’s size just 3/6
Don’t take it to be small
Just as ‘Appam’ and ‘Fish’
It would flourish infinitely
You can feed others
all through their lives
As for me
suffice to have my tomb’s doors not
knocked at
for three days
till the time of my resurrection.
..
No comments:
Post a Comment