PON ILAVENIL

 A POEM BY

PON ILAVENIL

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I WILL BE

Forwarding the heart to the fingers

the Poem dances

With the wings of language swinging and swaying

the ecstasy that slowly comes alive and soaring high

provides solace

the noise that went off far away

and then returning to be seated

fills the entire inside

the poems throbbing just as the heart

that beats non-stop

voices rise as hens kept inside big basket

as violin strings

offering soft sonorous sounds

upon the earth

where moist, melting songs are filled

there get embedded

some feet and imprints

in the field filled with

treason and deception

uproars are but less

yet in the voices that scream and shout

indeed there lies political gain too

In the rare voice of violin

that is heard but once in a blue moon

the artist would be there

or I , for sure.

நான் இருப்பேன்

_______

மனதை விரல்களுக்கு அனுப்ப

கவிதை நடனம் புரிகிறது

மொழியின் இறக்கைகள் அசைய

மெதுவாக உயிர்த்து எழும் பரவசம்

இதமாக்குகிறது

தூரம் சென்று வந்தமர்ந்த சத்தம் உள்ளுக்குள் நிறைகிறது

எப்பொழுதும் துடிக்கும் இதயம் போல

கவிதைகள் துடிக்க

மக்கிரிக்குள் மூடி வைத்த கோழிகளாக குரல்கள் எழும்புகிறது

வயலின் நரம்புகள்

மெல்லொலிகளை தருவது போல எப்பொழுதாவது கவிஞன் மீட்ட

ஈரப் பாடலை நிறைக்கும்

பூமியில்

சில பாதங்களும் அடையாளங்களும் பதிகிறது

சூதுகள் நிறைந்த களத்தில்

கூக்குரல்கள் கம்மி

ஆயினும் கூவும் குரல்களில்

அரசியலும் லாபமும் இருக்கிறது.

எப்பொழுதும் இல்லை

எப்பொழுதாவது இசைக்கும் வயலின்

குரலில் கலைஞன் இருப்பான்

அல்லது நான் இருப்பேன்