BOOMA ESWARAMOORTHY

 A POEM BY

BOOMA ESWARAMOORTHY

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Was it then when the sky called it to come

it went floating inside the sky

Was it then when the branches called to come back

it came and sat on the branches

Was it then when the water beds winked

it bathed and quivered

Was it then when it flew happily with its mate

in joy ultimate

Was it then when it fed its chicks

with beak opened wide

Was it then when the sling missing its target

and the stone went past without grazing its skin

Was it then when it could think

of having a nest of its own

Was it then when feeling hungry

it went in search of grains, worms and insects

Was it then when it saw someone similar to its own self

hanging from the electric wire all burnt and darkened

Was it then when inside the branches

dripping in the icy rain it stood huddled

The bird of which hour

to thee I shall offer

in memory of me fading and falling as ever

Ho, my Daughter Dear……..

Booma Eswaramoorthy

வாவென வான் அழைத்ததும் வானுக்குள்

பறந்து மிதந்ததே அப்போதா

கிளைகள் திரும்பிவா என்றழைத்ததும்

கிளைகளில் வந்து அமர்ந்ததே அப்போதா

நீர் நிலைகள் கண் சிமிட்டியதும் குளித்து

உடல் சிலிர்த்தியதே அப்போதா

இணையோடு இணையாக பறந்து

களித்ததே அப்போதா

அலகு விரித்து கேட்ட குஞ்சுகளுக்கு

இரை ஊட்டியதே அப்போதா

குறி தவறிய கவண் எறிந்த கல்

உடல் உரசாமல் போனதே அப்போதா

தனக்கும் ஒரு கூடு வேண்டுமென

யோசிக்கத் தெரிந்ததே அப்போதா

பசியில் தான்யங்களை புழு பூச்சிகளை

தேடியதே அப்போதா

தன்னை போலவே ஒன்று மின் கம்பியில்

கரிந்து தொங்கியதை பார்த்ததே அப்போதா

குளிர் மழையில் சொட்டும் கிளைகளுக்குள்

ஒடுங்கி நின்றதே அப்போதா

எப்போதின் பறவையை உனக்குத் தருவேன்

மகளே

உதிர்ந்து கொண்டிருக்கும் என் நினைவாக.