THENMOZHI DAS

 A POEM BY

THENMOZHI DAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

MIKIRA

In nights of owls howling

I stop and gulp the chill of the August rain

In that hour when howls wander

ruined house and its secrets

are but nightmare happening

The place where many lives are fast asleep

keep swaying as an empty swing

in the eyes of she who resides with solitude

When the weaver birds bring fireflies

for their chicks and light their nests

rolling my aloneness into a tiny ball of light

I send it inside

It becomes the Moon

that gives solace to the chicks

When a chick pecks at it

taking it to be Its feed

The Moon all alone

sings a lullaby inside that nest

The rejuvenating lines of that song

underlining the fact

that life is not all that simple

sets erect my hip-bones.

My body, as weaverbird sets out

revisiting the place.

The abodes of widows

the lane where children sleep in the open

Kattuviriyan snakes

Swaying‘Karuvelam’bush

Bullock-carts hauling sand from the river

Seeing all those I stand

at the threshold of my house

in the well of night

Darling puppies that relish my love

and live on

come running

I need no God

Mikira is kissing me.

Thenmozhi Das

மிகிரா

•

ஆந்தை அலறும் இரவுகளில்

ஆவணி மழையின் குளிரினை நின்று பருகுகிறேன்

வவ்வால்கள் அலையும் அந்நேரம்

பாழடைந்த வீடும் அதன் ரகசியங்களும்

நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கிற கொடுங்கனவு

பல உயிர்கள் உறங்கும் ஊர்

தனிமையோடு தங்கியிருக்கும் ஒருத்தியின் கண்களுக்குள்

யாருமற்று ஊஞ்சலாய் ஆடிக்கொண்டே இருக்கிறது

தூக்கனாங் குருவிகள் தன் குஞ்சுகளுக்கு

மினுக்கட்டான் பூச்சிகள் கொண்டுவந்து கூடுகளில் விளக்கேற்றுகையில்

தனிமையை சிறு ஒளியென உருட்டி அலகில் அனுப்புகிறேன்

குஞ்சுகளுக்கு தவிப்பை மாற்றும் நிலவாகிறது

இரையென நினைத்து குஞ்சொன்று தனிமையைக் கொத்தும் போது

அக் கூட்டுக்குள் தாலாட்டு ஒன்றினை பாடுகிறது தனிமை ததும்பும் நிலா

வாழ்வு அவ்வளவு எளிதல்ல எனபதாய் அமைந்த அத் தாலாட்டின்

உயிரூட்டும் வரிகள் என் விலா எலும்புகளை நிமிர்த்துகின்றன

உடல் தூக்கனாங்குருவியாய் ஊர் பார்க்கச் சென்றது

விதவைகளின் வீடு குழந்தைகள் வீதியில் உறங்கும் தெரு

கட்டு விரியன் பாம்புகள் அலையும் கருவேலம் புதர்கள்

ஆற்றிலிருந்து மணல் அள்ளிவரும் மாட்டு வண்டிகள்

எல்லாம் கண்டு பின் இரவில் வீட்டு வாசலில் நிற்கிறேன்

எனதன்பை உண்டு வாழும் நாய்குட்டிகள் ஓடிவருகின்றன

எனக்கு எந்தக் கடவுளும் வேண்டாம்

மிகிரா முத்தமிடுகிறாள்

•

Composed by Thenmozhi Das