INSIGHT - AUGUST-SEPTEMBER, 2023

 

PALAIVANA LANTHAR

 A POEM BY

PALAIVANA LANTHAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(First Draft)

Hei you, Doors

Either allow us

Or discard us…..

Of the long-lived doors

the latches that know not

the art of living….

In front of the doors that don’t have the heart

to open

Fingers hapless not being able to knock

remaining kneeling down

The doors boil

The bolt melt…

Knock at the door

Or break it

Somehow get inside and

somehow make your exit.

On that day when we

settle in the place sans doors

(let) the noises of the rusted keys

become music to be relished at night.

•

கதவுகளே

ஒன்று அனுமதியுங்கள்

அல்லது

புறக்கணியுங்கள் ..

வாழ்ந்த கதவுகளின்

வாழத்தெரியாத

தாழ்ப்பாள்கள் ..

திறக்க மனமற்ற கதவுகளின் முன்

தட்டுவதற்கு நாதியற்ற விரல்கள்

மண்டியிட்டு கிடக்கின்றன ..

கதவுகள் கொதிக்கின்றன

தாழ்ப்பாள்கள் உருகுகின்றன ..

தட்டுங்கள் அல்லது உடையுங்கள்

எப்படியாவது உள்ளே நுழைந்து

எப்படியாவது வெளியேறிவிடுங்கள் ..

நாம் கதவுகளற்ற

ஊரில் குடியேறும்

அந்நாளில்

துருவேறிய சாவிகளின் சப்தங்களை

இரவுகளில் கேட்க இசையாக்குவோம்..

பாலைவன லாந்தர்

THENMOZHI DAS

 A POEM BY

THENMOZHI DAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan (*First Draft)

SMILE SO PAINFUL

No way out

except smiling

when some scratch betrayal

as sandpaper

on the social space

With nothing to indict

the white screen

being the back

suitable for scribbling and sticking

The smile brimming with pain

can turn upside down

the inner lexicons of medicines.

For keeping anything flawless and wholesome

better to swallow everything as a

simple ‘Appam’ and go away

Weird endings preconceived are not mere

Scribbling of the heart

But moiré than that – drunkard’s instant vomit

Finding the dark of the lock suiting the key

And keeping the sharpness of key

suiting the lock

are not one and the same.

The fingers that depict contradictions

with the feeling of oll-will

and wrapping it in a silver-paper and gifting it

are more gruesome than hands that kill.

Kissing in the cheek

Scratching the heart

Not giving even water

And nailing

Inserting finger in the hip

to see whether there is life still

_ It was those chapters derisive and sardonic

which became the great grand

New Covenant

All that is Here and Now would turn

Time bygone.

Thenmozhi Das

•

வலிமிக்க புன்னகை

•

புன்னகைப்பதைத் தவிர வேறு வழியில்லை

சிலர் வஞ்சகத்தை

உப்புக் காகிதமாய் சமூக வெளியில்

உரசும் போது

குற்றப்படுத்த ஏதுமில்லாத நிலையில்

வெள்ளைத் திரை

கிறுக்கிக் குத்துவதற்கு ஏதுவான முதுகு

வலிமிக்க புன்னகை

மாத்திரைகளின் உள் அகராதிகளை

புரட்டியெடுக்க வல்லது

குற்றமும் குறையுமற்றதாக்க

எதையும் எளிய அப்பத்தைப் போல

விழுங்கி விலகிச் செல்லுதல் நல்லது

விசித்திர முன்முடிவுகள் மனக்கிறுக்கல்கள் மட்டுமல்ல

குடிகாரனின் அவசர வாந்தி

சாவிக்கு ஏதுவான பூட்டின் இருள்

கண்டடைவதும்

பூட்டுக்கு ஏதுவான சாவியின் கூர்மை

வைத்திருப்பதும் வேறு வேறு

முரண்களை பகை உணர்சியோடு

சித்தரித்து

வெள்ளிக் காகிதத்தில் சுற்றி பரிசளிக்கும் விரல்கள்

கொலைக் கரத்தை விட கொடூரமானது

கன்னத்தில் முத்தமிட்டு

மனதைக் கீறி

தண்ணீர் கூடத் தராமல் அறைந்து

விலாவில் விரல்விட்டு உயிர் உள்ளதா

எனக் கண்டு பரிகசித்த அத்தியாயங்கள் தான்

ஆகப்பெரும் புதிய ஏற்பாடு ஆனது

எல்லா தற்காலமும் இறந்தகாலமாகும்

KAVITHA SABABATHI

 A POEM BY 

KAVITHA SABABATHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

FOAM

Stars are but those soap-foam bubbles

blown by Moon

So an imagination

blown by a child

and written by someone

I vaguely remember

 

Even memories are

mere foam

of the waves of remembrance

 

Dreams are the foam-bubbles

of sleep

Flowers, the foam-bubbles

of plants.

 

In the boiling milk

Joy surging as foam

Only because the virgin sea keeps

foaming non-stop

it remains blue.

 

In the tea-cup the surging foam

as the hot tea is made to turn warm

The foam that surges

when Beer is poured in the cup

prove tasty and soothing to the core

 

Words are the foam of poetry

The cascade writes in foams

the evergreen song of mountain-woods.

 

Like the wild stream that

with surging foam

dashing itself on the rocks

and so washing and rinsing itself,

Banging against Age

and causing foams of grey hair

forever

the sullied river called Life

keeps soaking and cleansing itself

all the while.

SENDHOORAM JAGADEESH

 ……………………………………………………………………………………

A POEM BY

SENDHOORAM JAGADEESH

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

MOON GONE

Science has scaled the Moon

Henceforth Chandhamaamaas would be lost

Where would all those

moon-faced beloveds go

which moon

the lyricists would sing

from now on

Our brothers and sisters who wait to see

the sacred crescent-moon day – how

and when would they declare the holy day now

Which moon mother dear can show to her child

to have the food swallowed?

‘Moon should remain where it is

for all these epics to flourish’

_ Mused the kingly poet Kannadasan

Will these epics lose their golden hue

In the days to ensue?

They would construct houses in the moon

Demarcate plots and sell, soon

Destroying the forests in the earth as a whole

they would search for it in the moon’s soil.

Will there be poverty in Moon also?

Castes, religions and dirty politics might settle there

Are we to hide somewhere

The moon reflecting in Basho’s pond-water?

Science knows not poetics

just as it is ignorant of spirituality.

For the eyes that always dwell in poetry

Moon henceforth is well beyond reach

Will Poornimas and Buddhas

be lost always

Will there just be remnants of Science

offered by New Moons

and darkness absolute

An appeal to Chandrayaan

Please retrieve our moon

that has gone missing.

Let Nilaave Vaa of our dear SPB

go on .......

*The Old Pond By Matsuo Bashō

Old pond...

a frog jumps in

water's sound

*Matsuo Bashō, the poet of this haiku, was a famous poet of the Edo period in Japan. He is recognized as the greatest master of haiku or hokku. In ‘The Old Pond,’ also known as ‘The Ancient Pond,’ Bashō plays with the sound of the frog leaping in the old pond and imagery of that ancient place.

** Poornima – Full Moon

*** SPB - Famous Singer

• நிலாவைக் காணவில்லை

நிலவைத் தொட்டு விட்டது அறிவியல்

இனி சந்தாமாமாக்கள் காணாமல் போய் விடுவார்கள்

நிலா போன்ற முகம் கொண்ட காதலிகள் எங்கே போவார்கள்

பாடலாசிரியர்கள் இனி எந்த நிலவைப் பாடுவார்கள்

பிறை நிலா பார்க்கும் சகோதர பந்தங்கள்

இனி எப்போது புனித நாளை அறிவிக்கப் போகிறார்கள்?

எந்த நிலாவை் காட்டிஇனி தாய் தன் குழந்தைக்கு சோறூட்டுவாள்?

வானத்து சந்திரன் அங்கிருந்தால்தான் இத்தனை காவியம் உண்டு

என்றார் கவியரசர் கண்ணதாசன்

இந்தக் காவியங்களின் நிறம் இனி பொன்னிறம் இழக்குமா?

நிலவில் வீடு கட்டுவார்கள், பிளாட் போட்டு விற்பனை செய்வார்கள்

பூமியில் உள்ள காடுகளை அழித்து நிலவின் வனம் தேடுவார்கள்

நிலவிலும் வறுமை இருக்குமா?

சாதி மதங்களும் அரசியல் அழுக்கும் குடியேறலாம்

பாஷோவின் குளத்து நீரில் பிரதிபலிக்கும் நிலவை

எங்கேயாவது ஒளித்து வைப்போமா?

விஞ்ஞானத்துக்கு ஆன்மீகம் தெரியாதது போலவே

கவித்துவமும் தெரியாது.

கவிதையிலேயே வாழும் கண்களுக்கு நிலவு இனி எட்டாத தூரம்தான்.

பூர்ணிமைகளும்

புத்தர்களும் இனி காணாமல் போய்விடுவார்களோ?

அமாவாசைகளும் ஆரிருளும் தரும் அறிவியல்தான் எஞசியிருக்குமா என்ன?

சந்திரயானுக்கு ஒரு கோரிக்கை

காணாமல் போன எங்கள் நிலாவை மீட்டுக் கொண்டு வா

நிலாவே வா என்று எஸ்.பி.பி பாடிக் கொண்டிருக்கட்டும்

செந்தூரம் ஜெகதீஷ்

27.8.23

TAYA G VELLAIROJA

 A POEM BY

TAYA G VELLAIROJA

Translated into English by Latha Ramakrishnan

(*First Draft)

THE ENCHANTRESS

The papers you have given for drawing

have disappeared

I remember the place where I had kept them

Yet, they were

Nowhere.

Getting ready to draw

when I turned around

They were not there

How to make you believe it….

Here, this is where you had given them to me

Here, this is where I received them from thee

Here, exactly here I placed them.

Give me your fingers

Let me check whether any particles

of the Mystery of those papers vanishing

remain there still.

Ho, is it with such tender fingers that you

had stroked those papers

Ho, Enchantress

How can you indulge in such awesome conjuring

Overjoyed by the touch of your hand

Turning so pleasantly cool and elated

The papers leaping to the fag end

of the world _

Ho, how can I search for them

Where can I find them

Don’t you believe me

Do you think I lie

_Ho, my!

Well, let’s have a deal

Come near

Hold me tight

Place your ear on my chest

Close your eyes

What an ace enchantress you are

I will show you for sure.

Come

Hug me

Should search for the drawing sheets

Sketching is getting delayed.

Taya G Vellairoja

•

- மந்திரக்காரி –

நீ வரைவதற்கு கொடுத்திருந்த

காகிதங்களைக் காணவில்லை

வைத்த இடம் நினைவில் உண்டு

காகிதங்களைக் காணவில்லை

வரைவதற்கு நான்

என்னை தயார்படுத்தித்

திரும்புகையில்

காகிதங்கள் காணவில்லை

உன்னை எப்படி நம்பவைப்பது

இதோ இங்குதான் நீ கொடுத்தாய்

இதோ இங்குதான் நான் வாங்கினேன்

இதோ இதோ இங்குதான் நான் வைத்தேன்

உன் விரல்களைக் கொடு

காகிதங்கள் காணாமல் போன

மர்மத்தின் துகள்கள் ஏதும்

எஞ்சியுள்ளனவா என பார்த்துக்கொள்கிறேன்

இத்தனை மிருதுவான

விரல்களைக் கொண்டா

காகிதத்தைத் தடவிக்கொடுத்தாய்

மந்திரக்காரியே

இப்படி மாயம் செய்யலாமா

உன் கை தொட்ட

உல்லாசத்தில் குளிர்ந்து

உலகின் எல்லைவரை எம்பி

குதித்துவிட்ட

காகிதங்களை எப்படி நான் தேடுவேன்

எங்கென்று நான் காணுவேன்

நம்பிக்கையில்லையா

பொய்யா சொல்கிறேன்

சரி வா

உனக்கும் வேண்டாம்

எனக்கும் வேண்டாம்

அருகில் வா

கட்டிப்பிடி

என் மார்பில் காது வை

கண்களை மூடு

நீ எத்தனை பெரிய

மாய வித்தகி என

உனக்கே நான் காட்டுகிறேன்

வா

கட்டிப்பிடி

காகிதங்களைத் தேடவேண்டும்

வரைவதற்கு நேரமாகிக்கொண்டிருக்கிறது.

#தயாஜி