A POEM BY
THENMOZHI DAS
Translated into English by Latha Ramakrishnan (*First Draft)
except smiling
when some scratch betrayal
as sandpaper
on the social space
With nothing to indict
the white screen
being the back
suitable for scribbling and sticking
The smile brimming with pain
can turn upside down
the inner lexicons of medicines.
For keeping anything flawless and wholesome
better to swallow everything as a
simple ‘Appam’ and go away
Weird endings preconceived are not mere
Scribbling of the heart
But moiré than that – drunkard’s instant vomit
Finding the dark of the lock suiting the key
And keeping the sharpness of key
suiting the lock
are not one and the same.
The fingers that depict contradictions
with the feeling of oll-will
and wrapping it in a silver-paper and gifting it
are more gruesome than hands that kill.
Kissing in the cheek
Scratching the heart
Not giving even water
And nailing
Inserting finger in the hip
to see whether there is life still
_ It was those chapters derisive and sardonic
which became the great grand
New Covenant
All that is Here and Now would turn
Time bygone.
Thenmozhi Das
•
வலிமிக்க புன்னகை
•
புன்னகைப்பதைத் தவிர வேறு வழியில்லை
சிலர் வஞ்சகத்தை
உப்புக் காகிதமாய் சமூக வெளியில்
உரசும் போது
குற்றப்படுத்த ஏதுமில்லாத நிலையில்
வெள்ளைத் திரை
கிறுக்கிக் குத்துவதற்கு ஏதுவான முதுகு
வலிமிக்க புன்னகை
மாத்திரைகளின் உள் அகராதிகளை
புரட்டியெடுக்க வல்லது
குற்றமும் குறையுமற்றதாக்க
எதையும் எளிய அப்பத்தைப் போல
விழுங்கி விலகிச் செல்லுதல் நல்லது
விசித்திர முன்முடிவுகள் மனக்கிறுக்கல்கள் மட்டுமல்ல
குடிகாரனின் அவசர வாந்தி
சாவிக்கு ஏதுவான பூட்டின் இருள்
கண்டடைவதும்
பூட்டுக்கு ஏதுவான சாவியின் கூர்மை
வைத்திருப்பதும் வேறு வேறு
முரண்களை பகை உணர்சியோடு
சித்தரித்து
வெள்ளிக் காகிதத்தில் சுற்றி பரிசளிக்கும் விரல்கள்
கொலைக் கரத்தை விட கொடூரமானது
கன்னத்தில் முத்தமிட்டு
மனதைக் கீறி
தண்ணீர் கூடத் தராமல் அறைந்து
விலாவில் விரல்விட்டு உயிர் உள்ளதா
எனக் கண்டு பரிகசித்த அத்தியாயங்கள் தான்
ஆகப்பெரும் புதிய ஏற்பாடு ஆனது
எல்லா தற்காலமும் இறந்தகாலமாகும்
No comments:
Post a Comment