INSIGHT - JANUARY - - MARCH 2025 PARTICIPATING POET

  INSIGHT - JANUARY - - MARCH 2025 PARTICIPATING POET 

INSIGHT - JANUARY - MARCH 2025 - PARTICIPATING POETS

 INSIGHT - JANUARY - MARCH 2025 - PARTICIPATING POETS

INSIGHT - MARCH 2025

 

PALANI BHARATHI

 INCREDIBLE ILAYARAJA

A POEM BY

PALANI BHARATHI

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The name that reigns supreme over us

Rotating the Sun and the Moon as Music discs.

It is his Realm of Music

That is the most beautiful in the world,

so peaceful; so harmonious

There....

“Your religion or mine -

To which belongs God Divine

A Siddha keeps singing

‘Does the breeze caress us

only after knowing our caste?

Does the rain pour down

only after ascertaining which nation?

_So there sings a young man.

All remain children there

All remain the Omniscient there

The one sent to this Earth

to unearth the musical strains

hidden in this soil

and gift us the whole

is Ilayaraja, the Messenger of God

said Jayakantha - writer renowned.

Is he a seer

Or God’s messenger

or the very God for sure?

Responding to none

“I have come with the begging bowl – O My Lord

I have come with the begging bowl - O My Lord

So singing he keeps going past

One and All.

இளையராஜா...

சூரியனையும் சந்திரனையும் இசைத்தட்டுகளாகச் சுழலவிட்டு

இரவும் பகலும் நம்மை ஆட்கொண்டிருக்கும் பெயர்.

இசையில் அவர் அமைத்திருக்கிற ராஜாங்கம்தான் உலகத்திலேயே அழகானது; அமைதியானது.

அங்கே...

"உன் மதமா என் மதமா

ஆண்டவன் எந்த மதம்"

என்று ஒரு சித்தன் பாடிக்கொண்டிருக்கிறான்.

"ஜாதி என்ன கேட்டுவிட்டு

தென்றல் நம்மைத் தொடுமா ?"

தேசம் எது பார்த்துவிட்டு

மண்ணில் மழை வருமா?"

என்று ஓர் இளைஞன்

பாடிக்கொண்டிருக்கிறான்

எல்லாரும் குழந்தைகளாக இருக்கிறார்கள்...

எல்லாரும் கடவுள்களாக இருக்கிறார்கள்....

இந்த மண்ணில் மறைந்துகிடக்கும் பண்களை எல்லாம் நமக்குக் கண்டெடுத்துக் கொடுப்பதற்காக பூமிக்கு அனுப்பப்பட்ட தேவதூதன் இளையராஜா என்றார் ஜெயகாந்தன்.

அவர் ஞானியா?

தேவதூதனா?

கடவுளா?

யாருக்கும் பதில் சொல்லாமல்

"பிச்சைப் பாத்திரம் ஏந்தி வந்தேன் ஐயனே என் ஐயனே" என்று பாடிக்கொண்டே அவர் எல்லோரையும் கடந்துபோய்க்கொண்டிருக்கிறார்.

பழனிபாரதி

 

ATHMAJIV

 TWO POEMS BY

ATHMAJIV

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*first Draft)

1.THE SKY OF THE AMUSED ONLOOKER

It is from the wind that

I apprehended it.

Words were flying

on their own

statues being sculpted

not after contemplating a lot

The heart of he who watches on amused

make the birds sing – That’s all

words penned kneading the darkness

let White birds to fly in the wind.

No big secret

That Life and Death are not two

I accessed from the wind.

It is only because of the fact

that flying words go sowing the seeds

That I think not anything anytime indeed.

After all what more

Life has in store

than amusement galore.

#வேடிக்கைப்_பார்க்கிறவனின்_வானம்

காற்றிலிருந்துதான் அதை நான்

கைப்பற்றினேன்.

பறந்து கொண்டிருந்தன சொற்கள்

தன்னிச்சையாக.

சிந்தனை செய்தெல்லாம்

செதுக்கிக் கொண்டிருப்பதில்லை

சிலைகளை.

வேடிக்கைப் பார்க்கிறவனின் வானம்

பறவைகளை இசைக்கச் செய்கிறது

அவ்வளவுதான்.

இருளைப் பிசைந்து எழுதும் சொற்கள்

வெண்நிறப் புறாக்களை பறக்கச் செய்கிறது

காற்றில்.

பெரிய ரகசியமெல்லாம் ஒன்றுமில்லை.

மரணமும் வாழ்வும் இரண்டல்ல என்பதை

காற்றிலிருந்துதான் கைப்பற்றினேன்.

பறக்கும் சொற்கள் விதைத்துச் செல்கிறது

என்பதால்தான் நான் எப்போதும்

சிந்தனையே செய்வதில்லை.

வேடிக்கைக்குமேல் என்ன இருக்கிறது

வாழ்க்கையில்.

ஆத்மாஜீவ்

2. LIGHT DROWNED IN DARKNESS

Caused by none

Ceased by none

As being all too close

Not seen and realized at all

As the eyes of the living organism

stuck inside the cave

remain closed

Light plunged deep inside darkness

Beyond the lies of the heart

that revels declaring

the rustles of leaves struggling

in the fountain of surging quiet

to be that

There wanders invisible

the marvel that is Soul

As I, as a Whole.

IYARKKAI

A POEM BY

IYARKKAI

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE ANSWERING LOOK....

At the hour of the birds returning to their nest

I saw you

You remained static

The birds were going with no diversion

Not knowing what to do with this Soul

and brooding

it was then a strand of feather

came floating from above

You can go now.

பதில் பார்வை

*****************

- இயற்கை

பறவைகள் கூடு திரும்பும் நேரத்தில்

நான் உன்னைப் பார்த்தேன் உன்னிடம் எந்த அசைவும் இல்லை

பறவைகள் திசை மாறாமல் சென்று கொண்டிருந்தன

இந்த வாடிய ஆன்மாவை என்ன செய்வதென

தெரியாதிருந்த போது தான்

மேலிருந்து ஓர் இறகு மிதந்து வந்து கொண்டிருந்தது

இனி நீ போகலாம்.

RAMESH PREDAN

A POEM BY

RAMESH PREDAN

(Rendered in English by Latha Ramakrishnan[*First Draft]

SHE WHO LIVES IN THE TALE

At the border of the village

plant a tree and rear it in your name

From the seed

take notes of your story

step by step

Its life-span could touch a thousand years

You wouldn’t be alive till that time

Yet

give it in the hands of generations

succeeding thee

and so nurture it.

At the end of the tree

You would be alive breathing

and read the thousand year tale of thee

and then cease to be.

Give the name of the sea

that lies East of thee

to the newborn.

As she grows on

the fish would multiply on and on.

Along the course of the sea

daughter’s life would remain flowing

without turning dry

She the Infinite would live on

In the tale of the sea

He who knows how to tell a tale

Why fear Death

As living in the tale

When even the God dies not

He who had created the story

Would never perish in Time

Write the tale of how you had copulated with me,

chronologically.

In the endless intercourse

in our town and everywhere else

in all species with no exception

I will be born, reborn and so go on

O! Human

Turn me, this woman, immortal

by a tale.

Ramesh Predan

○ கதையில் வாழ்பவள்

ஊர் எல்லையில்

உனது பெயரில்

ஒரு மரத்தை வளர்த்தெடு

விதையிலிருந்து உனது கதையைப்

படிப்படியாகக் குறிப்பெடுத்துக்கொள்

அதன் வாழ்வுக் காலம்

ஆயிரம் ஆண்டுகளைத் தொடக்கூடியது

அதுவரை நீ இருக்கமாட்டாய்

இருப்பினும்

உன்னைத் தொடரும் தலைமுறைக்கு

மரத்தை மாற்றி மாற்றி கையளித்து வளர்த்தெடு

மரத்தின் முடிவில் நீ

உயிரோடு இருந்து

உன்னைப் பற்றிய ஆயிரமாண்டு கதையைப் படித்துவிட்டுச் சாவாய்

உனக்குக் கிழக்கேயிருக்கும்

கடலின் பெயரை

பிறந்தக் குழந்தைக்குச் சூட்டு

அவள் வளர வளர மீன் வளம்

பெருகிக்கொண்டே போகும்

கடலின் போக்கில் மகளின் உயிர்

வற்றாமலிருக்கும்

முடிவில்லாதவள் கடலைப் பற்றிய கதையில் வாழ்வாள்

கதை சொல்லத் தெரிந்தவன்

மரணத்தைக் கண்டு அஞ்சுவதேன்?

கதையில் வாழ்வதால்

கடவுளுக்கே மரணமில்லாதபோது

அந்தக் கதையைப் படைத்தவன்

காலத்தில் அழிவதில்லை

நீ என்னைப் புணர்ந்தக் கதையை

வரிசைப்படி எழுது

ஊரிலுள்ள உலகிலுள்ள

எல்லா உயிரிலுமுள்ள

முடிவில்லாக் கலவியில்

உயிர்த் தரித்துப்

பிறந்துகொண்டே இருப்பேன்

மானிடனே

ஒரு கதையால் என்னை

இறப்பில்லாதவளாக்கு.

●

G.ANANDHA PRABHU

A POEM BY

G.ANANDHA PRABHU

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Father should somehow wade through this night

His face reveals the weariness of too long

a run

With no wish to rise again

the hands remain withered

In the chest rising and falling

There sits invisible one’s final hour

On the other end of this long night

there stands with its cruel smile

Medicine’s deadline.

From somewhere has come into the room

a black-hued Butterfly.

My hope keeps seeping through

the corner of those eyes

whether they would open again

proving a million- dollar question.

Upon receiving the SMS

that all arrangements have been made

The brain starts calculating the expenses thereon

shocking the heart utmost

So as to save us from the sorrow

waiting outside the closed door

At the instant when I decided never to open it

The Butterfly flew through the window

afar

I turned not

Nor saw my Father anymore.

(*மூல கவிதையில் ‘நான் திரும்பி அப்பாவைப் பார்க்கவே யில்லை’ என்ற இறுதிவரி தரும் தூலமான திரும்பிப்பார்த்த லையும், இனி திரும்பவும் பார்க்கவே முடியாத நிலையையும் (கவிஞர் இந்த இரு திரும்புதலையும்தான் திரும்ப என்ற ஒரு வார்த்தையில் குறிப்புணர்த்தியிருப்பார். அப்படியில்லை யென்றாலும் என் வாசகப்பிரதி இந்த இரண்டு திரும்பிப் பார்த்தலையும் தான் அர்த்தங்கொள்கிறது என்னும்போது மொழிபெயர்ப்பிலும் அதைக் கொண்டுவரவே விழைந்தேன். அதைக்கொண்டுவர முயன்றிருக்கிறேன். அதனாலேயே இறுதிவரிகளின் மொழிபெயர்ப்பு கொஞ்சம் விளக்கவுரை போலும் அமைந்திருக்கக்கூடும்.

இந்த இரவை

அப்பா கடந்தாக வேண்டும்.

நீண்ட ஓட்டத்தின்

களைப்பு முகத்தில் தெரிகிறது.

மீண்டெழ விருப்பமற்றதாய்

கரங்கள் துவண்டிருக்கின்றன.

மேலுங்கீழுமாய் ஏறியிறங்கும்

மார்பில் அரூபமாய் அமர்ந்திருக்கிறது

அந்திமம்.

இந்த நீள்இரவின் மறுமுனையில்

மருத்துவத்தின் காலக்கெடு

குரூரப்புன்னகையோடு நிற்கிறது.

எங்கிருந்தோ அறைக்குள் நுழைந்திருக்கிறது

கருநிற பட்டாம்பூச்சி ஒன்று.

இனி திறக்குமா எனத்தெரியாத

அந்தக்கண்களின் ஓரத்திலிருந்து

என் நம்பிக்கை கசிந்து கொண்டே இருக்கிறது.

ஏற்பாடுகள் தயார் என்று

குறுஞ்செய்தி வருகிற நொடியில்

செலவினங்களை கணக்கிடும் மூளையைக்

கண்டு அதிர்ச்சியுறுகிறது மனம்.

சாத்தப்பட்ட கதவிற்கு வெளியே

நிற்கும் துயரத்தின் பொருட்டு

கதவைத் திறக்கவே கூடாதென

நினைத்த நொடியில்

சாளரத்தின் வழியே வெளியேறிப்

பறந்தது அந்த பட்டாம்பூச்சி.

நான் திரும்பி அப்பாவை

பார்க்கவே இல்லை.

கௌ_ஆனந்தபிரபு

s