A POEM BY
VASANTHADHEEPAN
carrying dreams
wandered through lands and jungles
_ The Buddha
The mouths speaking sorrow are
being locked
Eyes that reveal pain
tightly sealed.
Burning sigh pervades
Nothing to lose
Nothing to gain
Nothing for the ordinary
average man.
My container is not filled up
Is yours full
Buddha’s bowl is
nowhere to be seen
Tears and Blood
flow as blood
Wails of hunger
sound uproarious.
I am not able to sing the national hymn
In peace… oh, please…..
Blossoms upon the lips
but dagger in the heart
Betrayal
The wail of pebbles
slicing every second
Whistle sound at mid night
I listen to it wide-awake.
The dark moving on
all alone.
பறத்தலின் அரசியல்
குடும்பத்தை துறந்தான்
கனவுகளை தூக்கிக் கொண்டான்
காடு நகரமென அலைந்தான் புத்தன்
துயரத்தைச் சொல்லும் வாய்கள் பூட்டப்படுகின்றன
வலியை வெளிப்படுத்தும் கண்கள் அடைக்கப்படுகின்றன
தகிக்கும் பெருமூச்சு விசுரூபிக்கிறது
தோற்பதற்கு எதுவுமில்லை
ஜெயிப்பதற்கு எதுவுமில்லை
எளிய சாமான்யனுக்கு எதுவுமில்லை
என் பாத்திரம் நிரம்பவில்லை
உன் பாத்திரம் நிரம்பியதா ?
புத்தனின் பிச்சைப் பாத்திரத்தைக் காணவில்லை
கண்ணீரும் குருதியும்
வெள்ளமாகப் பாய்கிறது
பசிஓலங்கள்
பேரிரைச்சலாய் ஒலிக்கிறது
நிம்மதியாய் என்னால்
தேசீயகீதம் பாட முடியவில்லை.
உதட்டில் பூக்கள்
நெஞ்சில் குறுவாள்
துரோகம்
நதியின் இரப்பையை
கூழாங்கற்களின் ஓலம்
நொடிதோறும் அறுத்தபடி…
நடு இரவில் விசில் சத்தம்
விழித்தபடி கேட்கிறேன்
இருள் தன்னந்தனியாக
போய்க் கொண்டிருக்கிறது.
வசந்ததீபன்
No comments:
Post a Comment