KADANGANERIYAN THAMIZHNAADU

 A POEM BY

KADANGANERIYAN THAMIZHNAADU

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Inside the bottle gifted by

He who has crossed the sea

In search of a livelihood

His sweat curl into waves

With affection and fatigue flooding I open it.

The salty taste of the tender-coconut

of the coconut-grove

grown with great difficulty in the Arabian soil

and sadly uprooted by the gale

climbs down crossing the cheek bones

One energy cannot be converted into another

Kinematics notwithstanding, tears swell

The life-giving trees falling

turning the peasant’s life upside down

and he feeling totally forsaken _

The ruler citing as reason

the awful season

refuses to inspect the heavy loss borne

and to his ivory tower returns.

Season would betray

But not Truth Eternal any day

For the searching queries of their tears

the successive generations should be

the response.

That which is eaten

and taken

are but just a little

Those stolen

cheated

overpowered by brutal power

and so amassed _

For enjoying it all

the successive generations

should be hale

By way of atonement

for the wrongs mistakes and betrayals

that we have committed so far

let’s plant tree-saplings

When we realize our mistakes and redeem ourselves

the storms would stand well within their limits

and we be strolling in our land.

கடங்கநேரியான் தமிழ்நாடு

பிழைக்க கடல் கடந்தவன் பரிசளித்த போத்தலுக்குள் அவனது வியர்வை அலையாடுகிறது.

அன்பும் அயர்ச்சியும் பெருகியோட அதனைத் திறக்கிறேன்.

அரபு நிலத்தில் பாடுபட்டு உருவாக்கி

புயல் சாய்த்துப்போட்ட

தென்னந் தோப்பின் இளநீரின்

உப்புச் சுவை

கன்னக் கதுப்புகளைத் தாண்டி கீழிறங்குகிறது.

ஒன்றை மற்றொரு ஆற்றலாக உருமாற்றம் செய்யவியலாது

இயங்கியல் விதியை மீறிக் கண்ணீர் ததும்புகிறது

இயலாமையில்.

வாழவைத்த மரங்கள் வீழ

நிலை குலைந்த குடியாவனின் சேதாரத்தை பார்வையிட மறுத்து திரும்புகிறான்

அரசாளுபவன் பாதகமான பருவத்தைச் சுட்டி.

பருவங்கள் பொய்க்கும்

சத்தியம் பொய்க்காது

கண்ணீரின் கேள்விக்கு அடுத்தடுத்த தலைமுறைகளை பதிலாக்கியாக வேண்டும்.

உண்டதும்

கொண்டதும்

களித்ததும் மிகச் சிறியவை

உழைத்து

களவாடி

ஏமாற்றி

பலத்தால் வீழ்த்தி

சேர்த்த யாவற்றையும் அனுபவிக்க தலைமுறைகள் நல் வாழ்வுடன் இருக்க வேண்டும்

இதுவரை செய்த

தவறுகளுக்கு /துரோகங்களுக்கு ஈடு செய்ய மரக் கன்றுகளை நடவு செய்வோம்.

தன்னையுணர்ந்து நாம் திருந்தும் போது

புயல்கள் தம் எல்லையில் நிற்கும்

நாம் நம் நிலத்தில் நடைபயில்வோம்.