THENMOZHI DAS

 A POEM BY

THENMOZHI DAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

BLOOD

Hugging close the crow I told

Please don’t caw

Hunger ceased

Dream

Though in memory shaking the stream

The way it hangs like torn watery sound

Hunger ceased inside me.

Yet I grow multiple varieties of fruits trees

for thee.

I implored a cow-tick _

Please don’t suck my child’s blood

The last being remaining for my sake

my precious child wagging its tail

its blood converses with me so much

My very existence lies in its lively gait

His feet the great grand lexicon of Mercy.

Slowly I start disliking the cat

Hunting the snake the way it revels in murder

and munching it as a ‘Murukku’

forms a kind of mucilage in the brain.

The spot where a monkey killed its own baby

dashing it against the ground

I dare not wade through

The soil there looks all blood

As the quivering light

inside the eyes of those newborns

in the nest of sparrow

with eyes closed blood-striped

I remain all alone.

A beloved has strangled her young lover

in our place, they said

That young man’s life

swirls inside me as a sediment of blood

His smiling face all over the place

More than the voices of beings

their blood

emit sounds diverse

swelling manifold.

Thenmozhi Das

இரத்தம்

•

காகத்தை கட்டியணைத்துச் சொன்னேன்

கரையாதே

பசி தொலைந்து போனது

கனவு

நினைவில் ஓடையை உலுக்கினாலும்

அறுந்த ஒலிநீராய்த் தொங்கும் விதம்

பசி எனக்குள் அத்துப்போனது

ஆயினும் விதவிதமான கனிகளை மரங்களை உனக்கு வளர்க்கிறேன்

ஒரு மாட்டு உண்ணியிடம் கெஞ்சினேன்

என் பிள்ளையின் இரத்தத்தை உறிஞ்சாதே

எனக்கென எஞ்சிய கடைசி உயிராய்

வாலாட்டும் என் பிள்ளையின் இரத்தம்

என்னோடு அதிகம் உரையாடுகிறது

அவனின் உயிர்நடை என் இருப்பு

அவனது பாதங்கள் கருணையின் பேரகராதி

கொஞ்சம் கொஞ்சமாக

பூனையை வெறுக்கிறேன்

அது பாம்பை வேட்டையாடி

கொலையில் மகிழ்ந்து

முறுக்கைப் போல உண்பதைக் காண்பது

மூளைக்குள் ஒருவித பிசினை

உருவாக்குகிறது

தோட்டத்தில் ஒரு குரங்கு

தான் பெற்ற பிள்ளையை

தரையில் அடித்து கொன்ற இடத்தில்

இன்னும்

நடக்க அச்சமாக இருக்கிறது

அவ்விடத்தில் மண் இரத்தமாகவே தெரிகிறது

குருவிக் கூட்டில்

ரத்தவரியோடும் மேனியோடு

கண்திறக்காத குஞ்சுகளின் கண்களுக்குள்

நடுங்கும் ஒளியாக தனித்திருக்கிறேன்

ஊருக்குள் காதலி ஒருத்தி

தன் இளம் காதலனை

கழுத்தை நெரித்துக் கொன்று விட்டதாக பேசிக்கொண்டார்கள்

அந்த இளைஞனின் வாழ்வு

இரத்தத் திட்டாக எனக்குள் சுழல்கிறது

ஊரெங்கும் அவனது சிரித்த முகம்

உயிர்களின் குரல்களை விட

உயிர்களின் இரத்தம்

வெவ்வேறு ஒலி எழுப்புகின்றன

பன்மையடைந்து பெருகுகின்றன

•

Composed by Thenmozhi Das

16.10.2021

5.18am