INSIGHT - JUNE 2024

 

ATHMAJIV

A POEM BY

ATHMAJIV

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

GOD ALIVE

Carrying someone

struggling for life

the ambulance speeds past

Others move aside

making way for it.

The elderly man cycling

in front

slowly alights

and standing on the roadside

offers prayer

raising his eyes to the sky.

Well, if someone asks

Tell that gods are still alive.

•

வாழும்_கடவுள்

உயிருக்குப் போராடிக் கொண்டிருக்கும்

யாரோ ஒருவரை

சுமந்து கொண்டு விரைகிறது

அந்த அவசர ஊர்தி

ஒதுங்கி வழிவிடுகிறார்கள்

எனக்கு முன்னால்

சைக்கிளில் சென்று கொண்டிருந்த

வயதான அந்த முதியவர்

மெல்ல இறங்கி

இரண்டு கைகளையும் கூப்பி

வணங்குகிறார்

வானத்தை நோக்கி...

சாலையின் ஓரத்தில் நின்றபடி.

யாரேனும் கேட்டால் சொல்லுங்கள்

கடவுளர்கள் இன்னும் சாகவில்லை.

ஆத்மாஜீவ்

MULLAI AMUTHAN

 THREE POEMS BY

MULLAI AMUTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

I went to see the house

where dwelt mother

who is no more

Deserted it was.

Younger sister in the adjacent house

asking “You do like ‘Vaththal Kuzhambu

with Mural fish – Am I right?”

offered me both.

The next day she brought

mutton and many more.

The scent of Mother’s kitchenette

proved all pervading.

Father’s fishing nets tied at the corner

and the varieties of birds

running everywhere in the open courtyard

brought all the way

even today

thousands of tales

pouring them all inside my heart

as always.

இல்லாமலாகிப் போன

அம்மா இருந்த வீடு சென்றிருந்தேன்.

வெறிச்சுப்போயிருந்தது.

பக்கத்துவீட்டிலிருந்த

தங்கை வத்தல்குழம்புடன்,

முரல்மீனும் பிடிக்குமே

என

தந்தாள்.

மறுநாள்

ஆட்டிறைச்சிக் கறி என

கொண்டுவந்தாள்.

வீடு நிறைந்திருந்தது

அம்மாவின் சமையலறை வாசம்.

கோடியில் கட்டியிருந்த அப்பாவின்

மீபிடி வலைகளும்,

முற்றத்தில் ஓடித்திரிந்த பறவியினங்களும்

இன்றும்

ஆயிரம் கதைகளைக் கொண்டுவந்து

மனதுள் கொட்டியது..

முல்லைஅமுதன்

(2)

Why being angry against God

and leave without having ‘Darshan’.

True

They are ‘Prasadham’ for thee

When the boons for my prayer are not granted

Things God demanded and received

proved aplenty

That’s why I go away without waiting.

I fell in love…

Spoke of my beloved….

He took her away

I spoke about my friend-turned-betrayer.

I told about the people

My nation

My village

I spoke of all and more

Instead

Denying Life itself

Offering excuses as solace…

Tell God…

If the prayers of all these years

are sincere

Ask him to give back everything…

Let’s become Gods and see

From now on

let boons and darshans

be given by hands our own.

கடவுளிடம் கோபப்பட்டு

ஏன்

தரிசனம் பெறாமல் செல்கிறாய்.

உண்மைதான்.

உனக்கு அவை பிரசாதம்.

எனது பிரார்த்தனைக்கான

வரங்கள் தரப்படாத நிலையில்,

கடவுளே கேட்டுப்பெற்றவைகளே

அனேகமாகப்பட்டன.

அது தான் காத்திருக்காமல் செல்கிறேன்.

காதலித்தேன்..

காதலி பற்றிச் சொன்னேன்.

அவனே அருகிருத்திக்கொண்டான்..

துரோகியாகிப் போன

நண்பனைப் பற்றி எடுத்துரைத்தேன்.

மக்களைப் பற்றிச் சொன்னேன்.

எனது நாடு...

எனது கிராமம்..

என்றெல்லாம் சொன்னேன்..

மாறாக,

வாழ்க்கையையே நிராகரித்துவிட்டு,

சமாதானம் சொல்கிறது.

கடவுளிடம் சொல்..

இத்தனை வருடங்களின் பிராத்தனைகள்

உண்மையெனில்,

யாவற்றையும் மீளக் கையளித்துவிடச்சொல்...

கடவுளராக நாம் இருந்து பார்ப்போம்..

வரங்களும்,

தரிசனங்களும்

நம்மிடமிருந்தே இனி கொடுக்கப்படட்டும்...

முல்லை அமுதன்.

(3)

I was growing tall

Like a tree, said they

If a portion of the leg is cut

The height would be perfect,

They suggested.

Removing the hands

and replacing them with new ones

my height could be balanced,

said they and went away.

“Get me those flowers bloomed so high

Won’t thee”

Asked my younger sister.

“You have grown like a Kokkathadi

Getting a bride for you would be difficult indeed”,

remarked my elder sister.

In the end

‘What if the head be severed…’

They decided.

Just like father.

Mother consoled herself.

When he hung on the electric post

Mother alone cried….

Remembering father…

*Kokkathadi : Iron-crook Pole

PALANI BHARATHI

 FIVE POEMS BY

PALANI BHARATHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

I SAW THE MUSIC…..

Ilayaraja’s age has crossed eighty spring seasons.

He is now an octogenarian

But his Music is ever of the age of

falling in love again and again;

Of the age of dreaming everything

under the sun and rain;

Of offering everyone blessing benign

'What for we need a sceptre

to rule over this world

Suffice to have just a flute'

_ So he has proved.

The kingdom in Music that he has established

is the most beautiful and most peaceful

in the entire world.

There an enlightened soul keeps singing

“Your religion or my religion

To which belongs He, the Omniscient?”

There one and all are children;

Everyone is God pristine.

“He is a Messenger of God

sent to earth for unearthing

all Tamil strains

in this soil, hidden

deep down_”

Observed veteran writer Jayakanthan.

Is he a seer or a divine messenger

or the very God?

But, to none he responded.

“I have come with a begging bowl

My Lord… Oh, My Lord …”

With these words

He keeps moving forward

going past one and all.

...........................................................................................

கண்டேன் இசையை....

இளையராஜாவின் வயது , எண்பது வசந்தங்களைக் கடந்திருக்கிறது.

அவருக்குத்தான் வயது எண்பத்தொன்று. அவரது இசைக்கு...

எப்போதும் காதலிக்கிற வயசு.

எல்லாவற்றையும்

கனவு காண்கிற வயசு.

எல்லாரையும் ஆசீர்வதிக்கிற வயசு.

இந்த உலகத்தை ஆள்வதற்குச் செங்கோல் தேவையில்லை; ஒரு புல்லாங்குழல் போதும் என்று நிரூபித்தவர் அவர்.

இசையில் அவர் அமைத்திருக்கிற ராஜாங்கம்தான் உலகிலேயே அழகானது. அமைதியானது.

அங்கே "உன் மதமா என் மதமா

ஆண்டவன் எந்த மதம்?"

என்று ஒரு சித்தன் பாடிக்கொண்டிருக்கிறான்.

எல்லாரும் குழந்தைகளாக இருக்கிறார்கள்.

எல்லாரும் கடவுள்களாக இருக்கிறார்கள்.

"இந்த மண்ணில் மறைந்துகிடக்கும் பண்களை எல்லாம் நமக்குக் கண்டெடுத்துக் கொடுப்பதற்காக பூமிக்கு அனுப்பப்பட்ட தேவதூதன்தான் இளையராஜா" என்றார் ஜெயகாந்தன்.

அவர் ஞானியா, தேவதூதனா, கடவுளா?

ஆனால் யாருக்கும் அவர்

பதில் சொல்லவே இல்லை...

"பிச்சைப் பாத்திரம் ஏந்தி வந்தேன்

அய்யனே என் அய்யனே"

என்று எல்லோரையும் கடந்து போய்க்கொண்டே இருக்கிறார்.

#பழநிபாரதி

(2)

............................................................

*திரைப்படப்பாடல்களில் மோசமான இசையினால், காட்சியமைப்பினால் காணாமல் போகும் கவித்துவமான பாடல்கள் உண்டு.

மோசமான இசையையும், காட்சியமைப்பையும் மீறி தன்னை நிலைநாட்டிக் கொள் ளும் பாடல்கள் உண்டு.

சில சமயம் சாதாரண பாடல் வரிகளும் அபாரமான இசை காரணமாக அசாதாரண மாகிவிடுவதுமுண்டு.

படத்தில் இடம்பெறும் காட்சிக்கு ஏற்றவாறு எழுதப்பட வேண்டும் என்பது திரைப்படப் பாடலுக்கான அடிப்படைத் தேவை. ஆனால், அதோடு நின்றுவிடாமல் வாழ்வு குறித்த எல்லோருக்குமான சில விஷயங்களை நினைவுகூரும், நினைவுபடுத்தும் பாடல்களே பலகாலம் பலதரப்பட்டவர்களாலும் திரும்பத்திரும்பக் கேட்டு ரசிக்கப்படுகின்றன.

பிதாமகன் படத்தில் (படம் பார்க்கவில்லை. வன்முறைக் காட்சிகள், சோகக் காட்சிகளையெல்லாம் பார்க்க முடியவில்லை என்பதால். நிறைய சமயங் களில் பூனையாகக் கண்ணை மூடிக்கொண்டிருந் தால் உலகம் இருண்டி ருப்பதைக் காணக் கிடைக் காத ஒரு பொய் நிம்மதியில் காலங் கடத்தல் கைகூடுகிறது ) இடம்பெறும் இளங் காத்து வீசுதே பாடல் அதற்கான காட்சி யமைப்போடு, கதையமைப் போடு இயல்பாகப் பொருந்தியிருக்கும் அதேசமயம், இளையராஜா வின் அபாரமான இசை யில் இடம்பெற்றிருந் தாலும் எல்லா வற்றையும் மீறி தன்னை தனியாக நிலைநிறுத்திக் கொள்ளும் கவிதை யாகவும் நிறைவான வாசிப்பனுபவத்தைத் தருவது.

இந்தக் கவித்துவமான வரிகளை என்னால் இயன்றவரை மொழிபெயர்த்திருக்கிறேன்.

Male: Soft tender breeze blows

Speaks like music that flows….

In bamboo unbent

Ragas curve and run

And clouds waking up listen

Female: In hard-rocky heart

Peacock spreads its plumes

Drizzle drops sprinkle…..

Lawns extend passage ahead

Rainbow holds umbrella above the head….

Male: Hearing the bell sound

Heart’s door opens

With beats hitherto unheard

The body floats in the air…..

Male: Soft tender breeze blows…

Speaks like Music that flows….

Female: In bamboo unbent

Ragas curve and run

And clouds waking up listen

Female: With strands of thin threads woven

into breathtaking colourful garments

Everything intricately interwoven

kinship well aligned….

Male: You, the soil that gives all

All and more without fail

Only a few have heart, alas

And there the world lasts

Male: Yesterday went by all alone

with no mate….

To accompany if there be someone

it would prove consummate……

Female: Nothing in this world remains alone

There is togetherness inherent

Just as raga in flute

and blossom being fragrant…….

Male: Soft tender breeze blows

Speaks like music that flows….

Female: In bamboo unbent

Ragas curve and run

And clouds waking up listen

Male: Ho, how come there is sky within

Day after day provides a riddle unseen

Ho, who at all knows the secret

Who at all has caused this wonder perfect

Female: Isn’t it the hand that sows seeds

which plucks flowers daily indeed

Taking the thread to twine them and _

Ho who has made them into a garland

Male: Swing, in the aerial roots of banyan tree

Parrots all would go up and down,

carefree;

Softly chant tales myriad

In wings that flutter and fold

As the mountain-river

flowing from atop

that heard not lullaby ever;

yet go seeking mother’s lap ……..

Soft tender breeze blows…

Speaks like Music that flows….

Female: In hard-rocky heart

Peacock spreads its plumes

Drizzle drops sprinkle…..

Lawns extend passage ahead

Male: Rainbow holds umbrella above the head….

Lawns extend passage ahead

Rainbow holds umbrella above the head….

Female: In bamboo unbent

Ragas curve and run

And clouds waking up listen....

Male: Hearing the bell sound

Heart’s door opens

With beats hitherto unheard

The body floats in the air…..

https://youtu.be/KSl44PzfxlQ?si=8NobPArOsP9LZnLS

ஆண் : இளங்காத்து வீசுதே…

இசை போல பேசுதே…

வளையாத மூங்கிலில்…

ராகம் வளைஞ்சு ஓடுதே…

மேகம் முழிச்சு கேக்குதே…

பெண் : கரும்பாறை மனசுல…

மயில் தோகை விரிக்குதே…

மழைச்சாரல் தெரிக்குதே…

புல்வெளி பாதை விரிக்குதே…

வானவில் குடையும் புடிக்குதே…

ஆண் : மணியின் ஓசை கேட்டு…

மனக்கதவு திறக்குதே…

புதிய தாளம் போட்டு…

உடல் காற்றில் மிதக்குதே…

ஆண் : இளங்காத்து வீசுதே…

இசை போல பேசுதே…

பெண் : வளையாத மூங்கிலில் ராகம் வளைஞ்சு ஓடுதே…

மேகம் முழிச்சு கேக்குதே…

பெண் : பின்னிப் பின்னிச் சின்ன இழையோடும்…

நெஞ்சை அள்ளும் வண்ணத்துணி போல…

ஒன்னுக்கொன்னு தான் இணைஞ்சி இருக்கு…

உறவு எல்லாம் அமைஞ்சி இருக்கு…

ஆண் : அள்ளி அள்ளித் தந்து உறவாடும்…

அன்னமடி இந்த நிலம் போல…

சிலருக்குத்தான் மனசு இருக்கு…

உலகம் அதில் நிலைச்சு இருக்கு…

ஆண் : நேத்து தனிமையில போச்சு…

யாரும் துணை இல்ல…

யாரோ வழித்துணைக்கு வந்தால்…

ஏதும் இணை இல்லை…

பெண் : உலகத்தில் எதுவும்…

தனிச்சு இல்லையே…

குழலில் ராகம் மலரில் வாசம் சேர்ந்தது போல…

ஆண் : இளங்காத்து வீசுதே…

இசை போல பேசுதே…

பெண் : வளையாத மூங்கிலில்…

ராகம் வளைஞ்சு ஓடுதே…

மேகம் முழிச்சு கேக்குதே…

பெண் : கரும்பாறை மனசுல…

மயில் தோகை விரிக்குதே…

மழைச்சாரல் தெரிக்குதே…

புல்வெளி பாதை விரிக்குதே…

ஆண் : வானவில் குடையும் புடிக்குதே…

புல்வெளி பாதை விரிக்குதே…

வானவில் குடையும் புடிக்குதே…

ஆண் : மணியின் ஓசை கேட்டு…

மனக்கதவு திறக்குதே…

பெண் : புதிய தாளம் போட்டு…

உடல் காற்றில் மிதக்குதே…

ஆண் : ஓ… மனசுல என்ன ஆகாயம்…

தினம்தினம் அது புதிர் போடும்…

ரகசியத்தை யாரு அறிஞ்சா…

அதிசயத்தை யாரு புரிஞ்சா…

பெண் : விதை விதைக்கிற கைதானே…

மலர் பறிக்குது தினம்தோறும்…

மலர் தொடுக்க நாரை எடுத்து…

யார் தொடுத்தா மாலையாச்சு…

ஆண் : ஆலம் விழுதிலே ஊஞ்சல்…

ஆடும் கிளி எல்லாம்…

மூடும் சிறகிலே மெல்ல பேசும் கதை எல்லாம்…

தாலாட்டு கேட்டிடாமலே…

தாயின் மடியைத்தேடி ஓடும் மலைநதி போல…

பெண் : கரும்பாறை மனசுல…

மயில் தோகை விரிக்குதே…

மழைச்சாரல் தெரிக்குதே…

புல்வெளி பாதை விரிக்குதே…

ஆண் : வானவில் குடையும் புடிக்குதே…

புல்வெளி பாதை விரிக்குதே…

வானவில் குடையும் புடிக்குதே…

ஆண் : மணியின் ஓசை கேட்டு…

மனக்கதவு திறக்குதே…

பெண் : புதிய தாளம் போட்டு…

உடல் காற்றில் மிதக்குதே…

(3)

Upon the bed

Lay embedded

Your shadow.

The blanket bore

Your palm-lines all over.

Envoys of our bodies

that couldn’t entwine and

Our breaths that shook hands.

Scratches on my shoulders

caused by those glass-bangles

that you came not wearing .

When at midnight

bitten by the ant

that crept on the cot

I felt

the pain

of consummation

that didn’t happen

despite bringing thee here

and being together

My dear…

...........................................................................................

பிகு: கூடாமல்போன கூடலின் வலி - இங்கே கூடல், கூடாமல் போதல் என்பதில் இடம்பெறும் கூடல் என்ற சொல்லுக்கு இருக்கும் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட அர்த்தங்களை அதேயளவாய் ஆங்கிலத்தில் கொண்டுவர முயன்றேன் முடியவில்லை - லதா ராமகிருஷ்ணன்.

...................................................................................................

படிந்துகிடந்தது

மெத்தையில்

உன் நிழல்

போர்வையில்

உன் ரேகைகள்

கலந்துகொள்ள முடியாத

நம் உடல்களின் பிரதிநிதிகள்

கைக்குலுக்கிக்கொண்ட

நமது மூச்சுகள்

தோள்களைக் கீறின

நீ அணிந்துவராத

கண்ணாடிவளையல்கள்

நள்ளிரவில்

கட்டிலில் ஊர்ந்த எறும்பு

கடித்தபோது உணர்ந்தேன்

உன்னைக்

கூட்டிவந்து

கூடாமல்போன அந்தக்

கூடலின் வலியை

#பழநிபாரதி

(4)

Fiercer than the tiger’s roar

is its eyes’ brilliant glare.

The primitive man

treated it like a cat

chasing it and playing with it.

Behind his sturdy muscular shoulders

the rain forest

stood hiding itself.

Someone was conversing with him

with a Coca-cola bottle

and a burger

Till the time the forest go

plunging into the dark

bit by bit

and becoming extinct.

Palani Bharathi

புலியின் உறுமலைவிடவும்

உக்கிரம்

ஒளிரும் அதன் கண்கள்

ஆதிவாசி

அதைப்

பூனையைப்போல

விரட்டி விளையாடினான்

புடைத்துத் திரண்ட

அவனது தோள்களுக்குப் பின்னால்

ஒளிந்திருந்தது

மழைக்காடு

அவனிடம் ஒருவன்

பேசிக்கொண்டிருந்தான்

ஒரு கொக்கக்கோலா பாட்டிலோடும்

ஒரு பர்கரோடும்

காடு

கொஞ்சம் கொஞ்சமாக

இருளில் மறையும்வரை

#பழநிபாரதி

(5)

That Apple Tree

grew along with thee

In the wilderness

it was in a dream

That day

coldest of the winter season

It loved the most

As if it awaited its advent.

Ripe-striped pale red

sticking to your eyes

So intimately

You were partaking in its

Sweetness.

About those Apples

with stickers pasted on them

and being taken to the market

about the fax-mix spread on their skin

about the distorted alignment

concealed in the

well-organized commercial racks

about that bloody red tinge

you might have talked.

Today as it calls you in a different sway

with the scent of Apple rolling in your breath

You come running in dismay.

Dreams

being neatly arranged

in the baskets.

Palani Bharathi

•

அந்த ஆப்பிள்மரம்

உன் பால்யத்தோடு வளர்ந்தது

வெட்டவெளியில்

அது ஒரு கனவிலிருந்தது.

பனிப்பருவத்தின்

மிகக் குளிர்ந்த அந்த நாளை

அதற்காகக் காத்திருந்ததுபோல

அப்படி நேசித்தது.

கனிந்த வரியோடிய இளஞ்சிவப்பு

உன் விழிகளில் ஒட்டிக்கொள்ள

அவ்வளவு அந்தரங்கமாக

அதன் இனிமையில்

நீ பங்குகொண்டிருந்தாய்.

ஸ்டிக்கர் ஒட்டப்பட்டு

சந்தைக்குப் போகும்

ஆப்பிள்கள் பற்றி

அவற்றின் மேனியில் படர்ந்திருக்கும்

மெழுகுக்கரைசல் பற்றி

சீரான வணிகஅடுக்கில்

மறைந்திருக்கும் சீர்குலைவு பற்றி

அந்த ரத்தச் சிவப்புப் பற்றி

நீங்கள் பேசியிருக்கக் கூடும்.

இன்று வேறொரு அசைவில்

அது உன்னை அழைக்க

மூச்சில் ஆப்பிள் மணம் உருள

நீ பதற்றத்தோடு ஓடோடி வருகிறாய்.

கனவுகள்

கூடைகளில்

அடுக்கிவைக்கப்பட்டுக்கொண்டிருந்தன.