PUNITHA JOTHI

 A POEM BY

PUNITHA JOTHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

It is in this very life which allows not

to take anything with us

that we keep wandering

with loads of burden

being unaware of what they are

and carrying them allover

wandering everywhere.

That there is honey in those flowers

that have bloomed with

branches spread

and body stretched

_ the tiny ants alone

know.

The flickering flame of oil-lamp

swaying to and fro in the breeze

keeps conveying something

in my eyes.

Punitha Jothi

•

எதனையும்

எடுத்துச்செல்லமுடியாத

வாழ்வில் தான்

அத்தனை சுமைகளையும்

சுமையென அறியாமல்

சுமந்துகொண்டு

அலைகிறோம்

கிளைவிரித்து

உடல் நீட்டி மலர்ந்திருக்கும்

மலர்களில்

தேன் இருப்பதை

சிற்றெறும்புகள் மட்டுமே

அறிந்திருக்கின்றன

காற்றில்

அசைந்து,அசைந்து

ஆடும் தீபம்

என் கண்களில்

ஏதோவொன்றை

சொல்லிக்கொண்டே

இருக்கிறது.

செ.புனிதஜோதி