SULAIHA BEGUM

 A POEM BY

SULAIHA BEGUM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

SOME DAY YOU WOULD REALIZE IT, I SAY

As the rustle of empty leaves

You identify the existence of my

Enduring massive tree

Underneath the tree

my roots planted deep down

are in shape unique, you can’t see….

The gospels that I have brought

are god’s blessings

leaf after leaf

On life’s rostrum

what I have seen learnt and taught

are of myriad forms

Leaves, their tales

I hold fast

close to my heart

your blank eyes know nothing

your bleak ears listen not anything

The silence of pain root-borne

The great grand earth knows

When the sandy space of Time

Voices out

You might realize its meaning

Nothing more to tell

Fare thee well.

Sulaiha Begam

•

பின்னொரு நாளில் அறிவாய்...

வெற்று இலைகளின் சலசலப்பென்று

என் மா விருட்சத்தின் இருப்பை

நீ அடையாளம் செய்கிறாய்.

மரத்தடியில் இந்த பூமிக்குள் ஆழ ஊன்றிய

என் வேர் வடிவம் வேறு விதம்.

நான் கொண்டு வந்த நற்செய்தி

இலை இலையாய் ஒரு இறையருள்.

வாழ்வின் மேடையில் கண்டு வந்த,

கற்பித்த ஆசிரியம் கோடி வகை.

மார்போடு அணைத்திருக்கிறேன் இலைகளை,

அதன் கதைகளை.

உன் வெற்றுக் கண்கள்

அறியாது எதையும்.

உன் வெற்றுக் காதுகள்

கேளாது எவற்றையும்.

வேர்கள் சுமந்த வலியின் மௌனத்தை

மா பூமி அறியும்.

காலத்தின் மணற்பரப்பு பேசும்போது

நீ அறியக் கூடும் அதன் அர்த்தம் தனை..

வேறொன்றும் இல்லை இப்போதைக்கு..

வரட்டுமா?

கெக்கிராவ ஸுலைஹா